Αμ δε...
Δεν είναι αυτή η αιτία της κρίσης μας, αγαπητοί...
Αντίθετα, αυτή η δήλωση είναι σε μεγάλο βαθμό, η βάση της διαιώνισης και του βαθέματος της ίδιας της κρίσης μας...
Το κοινωνικοοικονομικό μας σύστημα ήταν, είναι και παραμένει προβληματικό και δύσμορφο. Παραδοσιακά, δομικά, οργανικά και μακροχρόνια...
Τα "δανεικά", απλώς, κάλυπταν επιφανειακά για δεκαετίες τις παθογένειες του...
Έχουμε να κάνουμε με ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα που χαρακτηρίζεται από πολύπλευρη θεσμική ανεπάρκεια: Και σε επίσημους όρους (Δικαιοσύνη, Παιδεία κλπ...) και σε ανεπίσημους (αντίληψη της "μαγκιάς", της "επιτυχίας", του "ψευτοτσαμπουκά", της "ρουφιανιάς" κλπ...)....
Συγχρόνως, το ισχύον αναπτυξιακό μοντέλο της χώρα μας στην σημερινή του κατάσταση είναι, πλέον, εντελώς "τελειωμένο" σε όρους βιωσιμότητας και ανταγωνιστικότητας (αναχρονιστικός δημόσιος τομέας, αγορά γεμάτη στρεβλώσεις και "προνόμια", επιχειρήσεις με μυαλά παρωχημένα και management της "πλάκας" κλπ...)…
Και το πολιτικό μας σύστημα σαπίζει διαχρονικά εν τη απουσία μιας σύγχρονης και ευρωπαϊκού τύπου κοινωνίας των πολιτών...
Αλλά για όλα αυτά δεν φταίει κανένα "γονίδιο", πουθενά...
Αυτή είναι η κατάσταση και πολλών άλλων υποανάπτυκτων κοινωνιών του πλανήτη, σήμερα...
Και δεν είμαστε καθόλου "μοναδικοί" σε όλα αυτά...
Απλώς, με βάση τις πολιτικές επιλογές της κοινωνίας μας, την τελευταία περίοδο, εμείς εδώ βρισκόμαστε σε μια επιταχυνόμενη "κατηφόρα"...
Κανένα "εξαιρετικό μυστήριο", λοιπόν...
Φυσικά, μια τέτοιου τύπου αντίληψη και ανάγνωση της "κατάστασης" απαιτεί συστηματική κοινωνικοοικονομική επιστημονική και ιστορική γνώση...
Η οποία είτε απουσιάζει, είτε παρακάμπτεται, στα καθ’ ημάς...
Φυσικά, εν πολλοίς, σκόπιμα...
Γνώση παρόμοια με εκείνη του γιατρού που γνωρίζει πως τα εξανθήματα στο δέρμα οφείλονται στην δυσλειτουργία του ήπατος, για παράδειγμα, και όχι στο "γονίδιο" του ασθενούς...
Όπως και του τεχνοκράτη, στην περίπτωση μας, που προτείνει συγκεκριμένες τομές και "εγχειρήσεις", αντί για επικλήσεις "μαγικών σωτηριών" εξ' αιτίας των "περασμένων μεγαλείων"...
Του κάθε επιστήμονα κάθε ειδικότητας, τελικά, που γνωρίζει πως, πολύ εύκολα, κάθε "αρχαίο κλέος" καθίσταται "κλαίως" και, μάλιστα, συχνά με μη αναστρέψιμο τρόπο, όταν η επιστημονική λύση δεν εφαρμόζεται...
Κι αυτός ξέρει πως πολύ μεγάλη ευθύνη για την "κατάσταση του ασθενή" έχει, πάρα πολύ συχνά, η χρήση "μαντζουνιών" και ψευδαισθήσεων...
Σε όλον τον πλανήτη, σε όλες τις εποχές...
Οι "κηδείες", όσο ηρωικά , εθνεγερτήρια και μεγαλοπρεπή και να είναι τα εμβατήρια τους, δεν παύουν να είναι "κηδείες"...
Ό,τι και "γονίδιο" να διαθέτεις...
Αλλά με μια μικρή διαφορά, εδώ: Τα κοινωνικοοικονομικά συστήματα δεν έχουν οριστικές "κηδείες": Δεν έχουν "πάτο" στην πτώση τους, όπως συνηθίζουμε να λέμε...
Μονάχα μια διαρκή καταβύθιση της αποτελεσματικότητας και απίσχναση της επάρκειας τους, για όσο χρόνο οι φέρουσες κοινωνίες τους δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα τους, κατά πρόσωπο, με θάρρος και με διαύγεια...
Έτσι, απλώς, διεκπεραιώνουν με "γονιδιακή περηφάνια" την μια "ένδοξη κηδεία" τους, μετά την άλλη...
Όλο και χαμηλότερα...
Απλώς....
Δρ ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΔΟΣ
Ιδρυτικό Μέλος ΕΥ.ΜΕ.ΣΥΝ - Πρόεδρος Διοικούσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου