Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 23

Που είναι η κανονικότητα



Η επιστροφή στην κανονικότητα για την χώρα μας είναι, σήμερα, το πρωτεύον ζητούμενο.

Χωρίς έξοδο στις αγορές και φυσιολογική ρευστότητα του τραπεζικού μας συστήματος είναι αδύνατον να ασκηθεί οποιαδήποτε ουσιώδης και μετρημένη πολιτική.

Οι κομματικές δυνάμεις του λεγόμενου φιλοευρωπαϊκού τόξου -τόσο ασαφές όσο και απαραίτητο να δημιουργηθεί ένας τέτοιος διακριτός πυλώνας- είναι αυτές που θα τραβήξουν τελικά μπροστά την κοινωνία μας.

Υπό αυτήν την οπτική, θα κληθούμε να γίνουμε μία αρκετά πιο «παγκοσμιοποιημένη χώρα», χωρίς ακραίους εθνοπροστατευτισμούς στις λειτουργίες μας και στην «εικόνα μας προς τα έξω». Να διατηρούμε, δηλαδή, μία οικονομία που θα εστιάζει στην εξαγωγή των ανταγωνιστικών μας πλεονεκτημάτων, με έμπρακτο σεβασμό προς το κράτος δικαίου.

Αυτό άλλωστε διασφαλίζεται από την συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου, αν και συχνά αποσιωπάται, τα αποτελέσματα στον τόπο μας ήταν κάτι παραπάνω από εμφανή, τόσο στην βελτίωση του βιωτικού μας επιπέδου όσο και στην εγκαθίδρυση των δημοκρατικών μας θεσμών.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, βέβαια, ότι η 'Ενωση βιώνει ίσως τον πιο επιθετικό διαρθρωτικό της μετασχηματισμό από την ίδρυση της και έπειτα, με την έξοδο της Βρετανίας να επιταχύνει το όλο κλίμα δραστικών αλλαγών.

Έχουμε, επομένως, μία από τις τελευταίες ευκαιρίες να εφαρμόσουμε την ευρωπαϊκή μας «θεραπεία», καθώς δεν φαίνεται η εισροή των δανειακών κεφαλαίων στα πλαίσια του προγράμματος στήριξης να αντιμετωπίζεται με σωφροσύνη εσωτερικά και με αποτελεσματικότητα στο εξωτερικό.

Μια θεραπεία που έδειχνε να τηρείται προ του ’15 και του ’16, καθώς η εμπιστοσύνη της διεθνούς και εγχώριας αγοράς είχε αρχίσει να αντιστρέφεται.

Ο δείκτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών, παραπάνω, των αγοραπωλησιών των μετοχών των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, με την πτώση που υφίσταται λίγο πριν την αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό -και από την έλευση της σημερινής κυβέρνησης και έπειτα- λέει την αλήθεια για την αντιστροφή του επενδυτικού κλίματος.

Οι συμπολίτες μας, όμως, εκτίμησαν διαφορετικά την κατάσταση.

Συγκεκριμένα, οι πολιτικές χρόνιες ακαμψίες και οι παλαιές κρατικοδίαιτες νοοτροπίες ανάπτυξης, σε συνδυασμό με έναν καυστικό και αμετροεπή λόγο και συμπεριφορά της τότε αντιπολίτευσης, οδήγησαν σε ανακοπή του επενδυτικού κλίματος και μπήκαμε στο τούνελ των ατέρμονων «διαπραγματεύσεων».

Η επικράτηση μίας λαϊκιστικής πολιτικής αντιμετώπισης, η οποία κατευθύνονταν σε ολομέτωπη ρήξη, ήταν το επιγέννημα και ίσως η πλέον επικίνδυνη στιγμή στην σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου.

Ευτυχώς για την κοινωνία μας δεν υπήρξε συντεταγμένη έξοδος (θα είχε διαφορά άραγε από μία ασύντακτη;..) από την Ευρωζώνη και ο ριζοσπαστικός συνασπισμός των κομμάτων που ανέλαβε την κυβέρνηση μετρήθηκε με το παρελθόν του και τις αντιφάσεις του, όντας πλέον ελαφρώς πιο ώριμος ιδεολογικά σε σύγκριση με τις μαξιμαλιστικές εξαγγελίες του χθες.

Βέβαια δεν κατέστη, όπως ήταν αναμενόμενο, ικανός να ανταποκριθεί στον οξύ πολιτικό ανταγωνισμό και στην προώθηση της υγιούς επιχειρηματικότητας που απαιτείται σήμερα. Ο λόγος είναι η ασυνέπεια με την οποία ανήλθε στην εξουσία σε συνδυασμό με την ελλιπέστατη εμπιστοσύνη στον μεταγενέστερο πολιτικό λόγο που υιοθέτησε και σε μία ολοκληρωτική, χωρίς υπερβολή, έλλειψη τεχνοκρατικής προσέγγισης.

Το παιχνίδι για να έχει επιτυχές αποτέλεσμα, μακροπρόθεσμα, θα χρειαστεί να παιχτεί από μία νέα και ισχυρή κυβέρνηση, που να μην βαρύνεται από εμφυλιοπολεμική καυστικότητα και η οποία θα μπορεί να εφαρμόζει αποτελεσματικότερα αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Εν τέλει, επιτυχία θα είναι η ανόρθωση της εμπιστοσύνης του λαού μας στις συνταγματικές λειτουργίες της χώρας και στην ανάγκη να προχωρήσουμε, βήμα-βήμα, σε ανασχεδιασμό πολλών δημοσίων φορέων με παράλληλη εισαγωγή σύγχρονων μεθόδων αξιολόγησης και διοίκησης. Σε αυτήν την προσπάθεια, η παράλληλη κατανόηση ότι μόνο η ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να αυξήσει την παραγωγική μας βάση είναι το επικοινωνιακό σημείο κλειδί για την νέα εποχή και το όραμα που κομίζεται.

Είναι πάνω από όλα απόφαση των πολιτών αν επιθυμούν να δημιουργήσουν έναν τόπο πού θα έχει πόρους και θα αποτελεί πρότυπο ανάπτυξης, επιστημονικής γνώσης και αμφισβήτησης.

Έμπρακτα και με ρεαλισμό, προς ένα καλύτερο αύριο για την κοινωνία μας…
















Χατζηνικολάου Δημοσθένης

Ιδρυτικό Μέλος Ευ.Με.ΣΥΝ

1 σχόλιο :