Η Ευρώπη προχωρά. Η Ελλάδα;

Ο Μιχάλης Δεμερτζής είναι ιδρυτικό μέλος
της Ευρωπαϊκής Μεταρρυθμιστικής Σύνθεσης
και Τομεάρχης Θέσεων

Ο πρόεδρος Γιούνκερ είπε πολλά και ενδιαφέροντα στην ομιλία του πριν λίγες μέρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το πιο σημαντικό, ωστόσο, είναι το συμπέρασμα:
Η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων είναι ήδη εδώ και προχωρά.

Όποιες χώρες δεν μπορούν να ακολουθήσουν, θα μείνουν πίσω. Κάτι το οποίο βεβαίως εξαρτάται από τις ίδιες τις χώρες.

Επ’ αυτού, σε ό,τι μας αφορά, η Ευρωπαϊκή Ένωση έκανε το καθήκον της, αποτρέποντας το ΔΝΤ από το να χτυπήσει το καμπανάκι της χρεοκοπίας και, κατόπιν, αγοράζοντάς μας χρόνο, παρότι αυτό εν τέλει οδήγησε στην επικύρωση από μέρους της ενός ανέφικτου μακροπρόθεσμου προγράμματος.

Μετά από τα παραπάνω, το κατά πόσο μπορούμε να την ακολουθήσουμε είναι δικό μας θέμα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Είναι τα κράτη-μέλη της, μαζί με τα συμφέροντά τους και τις ευθύνες τους, μέσα στα οποία είμαστε κι εμείς.

Ο Πρόεδρος της Κομισιόν είπε επίσης ότι η Ευρώπη διανύει τον 5ο συνεχόμενο χρόνο της οικονομικής μεγέθυνσής της και ότι η ανάπτυξη έχει επιστρέψει σε όλα τα κράτη-μέλη, ενώ παρουσίασε και στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η απασχόληση βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο όλων των εποχών (σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση εργάζονται περισσότεροι πολίτες από ποτέ στην ιστορία της).

Μπορεί το καλοκαίρι του 2017 να πήγε λίγο καλύτερα για τη χώρα μας εισπρακτικά από πέρσι και πρόπερσι, αλλά μέχρι να βάλουμε κάτω τα νούμερα στο τέλος του έτους, η Ελλάδα εξαιρείται από την ανάπτυξη. Αλλά κι αν οι ρυθμοί είναι θετικοί, θα κρατήσουν αν δεν αλλάξει κάτι σημαντικά στην αγορά;

Δύο μήνες μετά το κλείσιμο της τελευταίας αξιολόγησης οι καταθέσεις των Ελλήνων κατέγραψαν μείωση(!) και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στο δημόσιο συνεχίζουν να αυξάνονται. Για την απασχόληση, δε, ούτε λόγος.

Σε πολιτικό επίπεδο, η Ευρώπη συνέρχεται. Ειδικά και μετά την εκλογή Μακρόν, ο εθνικολαϊκισμός στην επικράτειά της φαίνεται να παίρνει την κάτω βόλτα και δύσκολα θα ανακάμψει. Οι πολίτες της Ευρώπης άντεξαν στον πειρασμό να παραδώσουν τις χώρες τους σε ακραίους και ιδεοληπτικούς καιροσκόπους. Κι εδώ, δυστυχώς, είμαστε εξαίρεση.

Τέλος, το σπουδαιότερο από τα λεχθέντα ήταν το όραμα για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση υπό το ρεαλιστικό πρίσμα του Προέδρου.

Αδρομερώς, για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, ο Ζ. Κ. Γιούνκερ έθεσε ως στόχο την ολοκλήρωση της Τραπεζικής Ένωσης, την Κοινή ψηφιακή αγορά, την Κοινή ενεργειακή πολιτική, την Κοινή πολιτική Ασφαλείας και βεβαίως την περαιτέρω εμβάθυνση της Ευρωζώνης.

Ασχολούμαστε με τις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών στη ΔΕΘ, και καλά κάνουμε, όμως όλα τα προαναφερόμενα είναι (το λιγότερο) εξίσου σημαντικά. Τα εξήγησε κάποιος Έλληνας πολιτικός στο ελληνικό κοινό;

Όχι βέβαια.

Στον μικρόκοσμό μας, προσπαθούμε να λύσουμε ζητήματα, όπως το κατά πόσο ο Στάλιν ήταν κακός ή μία παρεξηγημένη ιδιοφυία και αν οι επενδύσεις είναι γενικώς κάτι καλό…

Με άλλα λόγια, όλοι κοιτούν μπροστά, εμείς πίσω.

Επιπλέον, έξι στους δέκα Έλληνες πιστεύουν ότι από τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, περισσότερο ωφελημένη βγήκε η δεύτερη, ενώ 45% πιστεύουν ότι η χώρα μας συνολικά ζημιώθηκε από τη συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή που τώρα αναπτύσσεται…

Και, στο μεταξύ, έχουμε τον Ερντογάν γείτονα, τον Τραμπ πλανητάρχη και την ισλαμική τρομοκρατία σε άνοδο. Εάν υποθέσουμε ότι οι κραδασμοί των διεθνών εξελίξεων επιδεινώνονται, εμείς πού λέτε να βρεθούμε στο τέλος;

Στο κομμάτι του πλανήτη που θα βγει ενισχυμένο ή σε εκείνο που θα μείνει πίσω;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση…;