Μεταδημότευση το πρώτο βήμα

Ο θεσμός του ετεροδημότη πρέπει να είναι μία από αυτές τις παράλογες πρωτοτυπίες της ελληνικής κοντόφθαλμης πολιτικής που δημιούργησαν οι διάφοροι τοπάρχες- κομματάρχες ώστε να αποκτούν όσο το δυνατόν περισσότερη εξουσία.
Δημιουργήθηκε μια εποχή που η επαρχία στερούνταν συνεχώς πόρους λόγω της αστυφιλίας και κάποιος “φωστήρας” σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα, όσοι μετακόμισαν να συνεχίσουν να είναι εγγεγραμμένοι και να ψηφίζουν στον πρότερο Δήμο ώστε να απορροφούν πόρους χωρίς την γκρίνια. Γιατί χωρίς γκρίνια; Μα γιατί ο ετεροδημότης είναι σαν ένα φάντασμα.

Τον γνωρίζουν ως όνομα αλλά όχι ως πρόσωπο στον Δήμο που δεν διαμένει, άρα ούτε τα προβλήματα γνωρίζει, ούτε και του δίνουν σημασία (τουρίστας είναι αυτός εξάλλου) και διαμένει σε Δήμο που είναι άγνωστος, πληρώνει δημοτικά τέλη αλλά δεν έχει κανέναν λόγο στα κοινά αφού δεν ψηφίζει εκεί.

Ο θεσμός του ετεροδημότη δυστυχώς ευθύνεται για πάρα πολλά από τα δεινά που διέπουν τον τόπο μας και κατά την γνώμη μου η κατάργησή του είναι η πιο ουσιαστική μεταρρύθμιση που απαιτείται άμεσα. Δημιουργεί τρία πολύ βασικά προβλήματα.

Α. Όπως προαναφέρθηκε, δημιουργεί πολίτες που δυστυχώς δεν έχουν λόγο εκεί που μένουν αλλά ούτε και εκεί που ψηφίζουν. Επομένως η ενασχόληση με τα κοινά για αυτούς είναι αδύνατη και ανούσια.

Β. Οι δήμοι χρηματοδοτούνται στρεβλά, με αποτέλεσμα οι αυτοί της περιφέρειας να αναλώνουν περισσότερους πόρους από αυτούς που τους αρμόζουν, ενώ αυτοί των πόλεων να υποχρηματοδοτούνται και αυτό δημιουργεί ένα σορό προβλήματα στους Δήμους.

Γ. Δύσκολα αναγνωρίσιμο αλλά ίσως το πιο σημαντικό, οι αντιπρόσωποι στην κεντρική αλλά και στην τοπική αυτοδιοίκηση γίνονται δέσμιοι των κομματαρχών για την ανάδειξή τους, αφού οι ετεροδημότες δεν γνωρίζουν πρόσωπα, ούτε έργα, ούτε θέσεις των περισσότερων υποψηφίων που κατεβαίνουν στις εκλογές στον τόπο που είναι εγγεγραμμένοι. Έτσι οι περισσότεροι ψηφίζουν μέσω γνωριμιών ή ρουσφετιών χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος ή πολιτικό κριτήριο και τα αποτελέσματα, γνωστά. Πολιτικοί, έρμαιοι των ρουσφετιών και υποσχέσεων σε τοπάρχες ή πελάτες ψηφοφόρους και φυσικά πολιτικοί κατώτεροι των συνθηκών αφού είναι προϊόντα συναλλαγών και μόνο χωρίς ουσιαστικό έρεισμα στους πολίτες ή αξιοκρατικά κριτήρια.

Τρομερή επινόηση, ε; Και μάλιστα ζει και βασιλεύει ακόμη και σήμερα που τα ταξίδια για μια ψήφο είναι πολυτέλεια για την πλειοψηφία. Έπρεπε να γίνει οικονομικά δυσβάσταχτη η μετάβαση στην γενέτειρα ώστε να σκεφτούν κάποιοι να μεταγραφούν στον Δήμο που διαμένουν. Πάλι για τους λάθος λόγους, αλλά τουλάχιστο συνήθως στην συνέχεια συνειδητοποιούν τα πλεονεκτήματα του να είσαι δημότης στον τόπο διαμονής. Για ακόμη μία φορά τα αυτονόητα είναι και τα πιο δύσκολα στην Ελλάδα. 

Η τοπική αυτοδιοίκηση, χρειάζεται όλους τους πολίτες της να είναι ενεργοί και φυσικά οι δημότες χρειάζονται μια τοπική αυτοδιοίκηση που να βρίσκεται στο πλευρό τους. Μια τοπική αυτοδιοίκηση εύρωστη που χρειάζεται να έχει δημότες και όχι πελάτες. Δημότες που θα έχουν κάθε λόγο να ανακατεύονται στα κοινά για την βελτίωση του Δήμου τους και του τόπο στο σύνολο.  

Έρχονται εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και βουλευτικές εντός του 2019. Η προθεσμία για την μεταγραφή σε δημοτολόγια τερματίζει στο τέλος Φεβρουαρίου. Όλοι εσείς οι ετεροδημότες προλαβαίνετε να μεταγραφείτε και να κάνετε το πρώτο βήμα για την βελτίωση του τόπου που ζείτε, το οποίο θα είναι και το πρώτο βήμα για να αλλάξει προς το κοινό όφελος η χώρα μας. Να γίνει ένα καλύτερο μέρος για να ζήσουν και να δημιουργήσουν τα παιδιά μας. 

Ο Δημήτρης Πιστής είναι
Πολιτικός Μηχανικός απόφοιτος του
Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου
και Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής
Μεταρρυθμιστικής Σύνθεσης