Το κυρίαρχο κόμμα που μας κυβερνάει ψηφίστηκε για τρεις συγκεκριμένους λόγους και όχι βάση του προγράμματος ή των προσώπων του που θα έπρεπε να είναι οι βασικοί λόγοι εκλογής ενός κόμματος εξουσίας.
Α. Παρουσιάστηκε ως το νέο που θα τελείωνε με την διαφθορά και την διαπλοκή η οποία ήταν και το μεγάλο αγκάθι των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησαν την χώρα στην μεταπολίτευση.
Β. Υποσχέθηκε πως έχει τον μαγικό τρόπο να σταματήσει την ύφεση και την υπερφορολόγηση στους αφελής και ευκολόπιστους ψηφοφόρους.
Γ. Προέβαλε ως πλεονέκτημα την αριστερή ηθική (η οποία έχει ακόμη πολύ μεγάλη πέραση στο εκλογικό κοινό) και έκανε σημαία του την κοινωνική πολιτική που θα ακολουθούσε.
Αντί αυτών, τους τελευταίους 18 μήνες έχουμε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (της πρώτης και δεύτερης φοράς) να κλείνει και να ξεπουλάει τις τράπεζες έναντι πινακίου φακής, να πουλάει τους ΟΣΕ, ΟΛΠ, αεροπλάνα σε τιμές υποπολλαπλάσιες αυτών για τις οποίες χλεύαζε τις προηγούμενες κυβερνήσεις, να ξεκινάει τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, να αυξάνει όσο κανείς άλλος τους φόρους, να συνεχίζει τις προσλήψεις με έλλειψη αξιοκρατίας, να υποβαθμίζει τον ρόλο της αστυνομίας έναντι των διαφόρων αντιεξουσιαστών, να γιγαντώνει το πρόβλημα των μεταναστών και φυσικά όχι μόνο να χτυπάει την διαπλοκή και διαφθορά αλλά να την ανεβάζει σε άλλο επίπεδο, που χρόνια πολλά είχαμε να δούμε. Καθημερινά παρακολουθούμε την κατάρρευση των θεσμών, της αξιοκρατίας και της αριστείας εις βάρους της μετριότητας και της ολοκληρωτικής νομής της εξουσίας.
Και στους τρεις πυλώνες της η νέα συγκυβέρνηση παρουσίασε παντελή και πρωτοφανή ανεπάρκεια. Παρόλα αυτά οι πολίτες μένουν αδρανείς και δεν είναι καθόλου ενεργοποιημένοι για να αντιστρέψουν το σκηνικό. Μερικοί μπορούν να τους παρομοιάσουν με την απάθεια του αποσβολωμένου και δεν έχουν και πολύ άδικο. Τι περιμένουν;
Πολυπαραμετρικό το φαινόμενο και ιδιαίτερα ελκυστικό για κοινωνικο-οικονομικές και ψυχολογικές αναλύσεις. Η Ελλάδα, μια ιδιαίτερη περίπτωση στην γήινη σφαίρα, ανέπτυξε το μοντέλο της μεταπολίτευσης που χαρακτηρίζω “καπιταλιστική σοβιετία”. Μια καπιταλιστική οικονομία σε δομές του παλαιού κρατικού κομουνιστικού σοβιετικού μοντέλου με ιδιωτικές επιχειρήσεις κρατικοδίαιτες (οπότε ημι-κρατικές) και φυσικά ανοιχτά σύνορα σε όλο τον πλανήτη. Δημιούργησε μη ανταγωνιστικές εταιρίες και μη παραγωγικούς πολίτες. Πολίτες – πελάτες ενός κομματικού κράτους γαλουχημένους σε ένα περιβάλλον ευμάρειας πρωτοφανές σε όλο τον πλανήτη χωρίς κανένα αντίκρυσμα στην πραγματική οικονομία της. Σύμφωνα με την ιστορία σε όλες τις κοινωνίες όπου το χρήμα έρευσε υπερβολικά επήλθε νομοτελειακά και η κατάρρευση των αξιών και της ηθικής και φυσικά η διαφθορά εξουσίασε μέχρι τελικής πτώσεως.
Το ερώτημα όμως παραμένει. Γιατί δεν αντιδρούν; Η πλειοψηφία των πολιτών είναι άμεσα ή έμμεσα πελάτες του κομματικού κράτους και έχουν στενή και βραχυπρόθεσμη αντίληψη του συμφέρον τους. Η κοινωνία ποτέ δεν αναπτύχθηκε σαν μια σύγχρονη αστική κοινωνία με πολίτες ενεργούς στην πολιτική και με ενδιαφέρον για τα κοινά. Τα κοινά στην Ελλάδα ήταν πάντα θέμα του απρόσωπου κράτους αλλά η ψήφος τις περισσότερες φορές είχε να κάνει με τοπάρχες, ρουσφέτια, γνωστούς και ποτέ με την πραγματική πολιτική ποιότητα. Οι πολίτες και το σύνολο της κοινωνίας απλά δεν έχουν τους μηχανισμούς να αντισταθούν στην αυθαιρεσία και την ολοκληρωτική εξουσία της κεντρικής κυβέρνησης. Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ακόμη ένα ανίσχυρο πλοκάμι που τις περισσότερες φορές λειτουργεί μόνο σε πλήρη συστοιχία με την κεντρική πολιτική και όχι βάση του τοπικού κέρδους για τον δημότη.
Τέλος, αλλά καθόλου ασήμαντο, οι πολίτες, εκτός από την αντιπολίτευση, δεν έχουν να διαλέξουν κάτι που να μπορεί να τους συσπειρώσει, σε έναν πόλο που θα τους εμπνεύσει ώστε να σηκωθούν από την καθημερινότητα, ώστε να τους προσελκύσει σε ένα νέο πολιτικό όραμα. Και έχω την εντύπωση πως αυτό είναι το πιο σημαντικό στην κατάσταση που βρισκόμαστε. Απαιτείται να δημιουργηθεί μία βάση για κάποιο πολιτικό σχηματισμό ή σύνθεση κομμάτων όπου θα προτάσσει τόσες πολλές και ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις και λύσεις στα σημερινά προβλήματα της κοινωνίας ώστε να δώσει την απαιτούμενη έμπνευση στους πολίτες να αυτοργανωθούν, να ενημερωθούν και να απορρίψουν επιτέλους τον λαϊκισμό που εξουσιάζει ακόμη περισσότερο σήμερα την χώρα.
Μια τέτοια κίνηση είναι η Ευ.Με.Συν. και είμαστε πολύ περήφανοι για τις προτάσεις μας όπως επίσης και για την απήχηση που έχουμε σε όσους μας ακούνε. Χρειάζεται να γίνουμε περισσότεροι ώστε να δημιουργήσουμε μια σύγχρονη Ελλάδα για τα παιδιά μας και φυσικά να μετεξελίξουμε τα υπάρχοντα κόμματα σε κόμματα του 21ου αιώνα.
Πιστής Δημήτρης
Αντιπρόερος Ευ.Με.ΣΥΝ - Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου