Αμεσοδημοκρατία

Οι μύθοι είναι για τους ανθρώπους κάτι σαν όπιο. Είναι σαν το ναρκωτικό που λαμβάνεις για να αποφύγεις την σκληρή πολλές φορές πραγματικότητα. Η ίδια η ψυχοσύνθεση του ανθρώπου προτιμάει αυτό που τον κάνει να αισθάνεται πιο βολικά ακόμη και αν γνωρίζει πως δεν είναι αλήθεια. Κάτι τέτοιο είναι η άμεσο-δημοκρατία. Ένας όρος που γυρνάει και ξαναγυρνάει στην επικαιρότητα αλλά ποτέ δεν έχει εφαρμοστεί και ποτέ δεν πρόκειται να εφαρμοστεί. Το πολίτευμα της άμεσης δημοκρατίας από το σύνολο των πολιτών το οποίο πολλοί λάτρεψαν αλλά κανείς δεν κατάφερε να το πραγματοποιήσει είναι ακόμη ένας μύθος που έχει πλάσει η ανθρωπότητα ώστε να κρύβει τα υπάρχοντα προβλήματα των σημερινών πολιτευμάτων και να μην γίνεται συζήτηση για την βελτίωσή τους. Με την ανάπτυξη του διαδικτύου και την πολλαπλή σύνδεση όλου του πλανήτη αυτή η συζήτηση έχει πάρει για ακόμη μία φορά φωτιά. Υποψιάζομαι πως εξάρσεις θα είχαμε και στο παρελθόν με κάθε νέα ανακάλυψη που έφερνε τους πολίτες πιο κοντά και “μίκραινε” τον κόσμο.

Γιατί όμως δεν θα εφαρμοστεί; Για τον απλούστατο λόγο πως δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια κριτική και αναλυτική σκέψη. Στην πραγματικότητα ο μέσος άνθρωπος δεν θέλει να σκέφτεται. Προτιμάει οτιδήποτε μασημένο, παρά την διερεύνηση και τον μόχθο της αναζήτησης. Βλέπετε η κοινωνία που έχουμε φτιάξει είναι ως επί το πλείστον υλική και οι άνθρωποι δέσμιοι των ανεκπλήρωτων επιθυμιών που η ίδια κοινωνία δημιουργεί ώστε να συντηρείται ο υλισμός.

Και όμως, αλλού είναι το πρόβλημα

"Παρευρίσκομαι σε συνεδρία ομάδας πολιτικού κόμματος εξουσίας που αφορά την καινοτομία. Ένας εκ των συντονιστών, πολιτικό στέλεχος του κόμματος δηλώνει πως εχθές μόλις ανακάλυψε πως υπάρχει μία (!) ιστοσελίδα όπου μπορείς να αναρτήσεις την ιδέα σου και οι επισκέπτες της να βάλουν τον οβολό τους για να χρηματοδοτηθεί και να υλοποιηθεί. Εχθές! 15 Μαρτίου 2018 ένας εκ των συντονιστών ομάδας καινοτομίας ελληνικού πολιτικού κόμματος εξουσίας ανακαλύπτει... το crowdfunding!"

Το παραπάνω φανταστικό σκηνικό θα μπορούσε να είναι ένα πραγματικό γεγονός στην Ελλάδα του 2018. Αλήθεια, πόσα στελέχη των ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΚΑ, ΝΔ γνωρίζουν τους όρους crowdfunding, angelfunding κ.α. και πως αυτά δουλεύουν σε μια αναπτυσσόμενη ιδιωτική οικονομία; Θα τολμούσα να πως πως το ποσοστό είναι αρκετά μικρό.

Ξέρω, το φανταστικό αυτό γεγονός θα μπορούσε να είναι από μόνο του είναι μια είδηση. Ίσως και πρωτοσέλιδο για ανταγωνιστές. Η επιτομή του προβλήματος στην χώρα θα έλεγαν πολλοί. Άλλοι, το μόνο που θα τους ένοιαζε, θα ήταν να μάθουν για ποίο κόμμα αναφέρομαι ώστε να βάλουν άλλο ένα μείον στο τεφτέρι που κρατούν με τους αντίστοιχους λογαριασμούς. Οι περισσότεροι που θα βρισκόταν σε μια τέτοια θέση, θα απογοητευόταν και θα αποχωρούσαν, είτε επιδεικτικά (αν είναι κομπλεξικοί) είτε ευγενικά μένοντας μέχρι το πέρας την τελευταίας για αυτούς συνεδρίας.

Ο τουρκικός ολοκληρωτισμός απέναντι στις ευρωπαϊκές αξίες

Α. Το κουρδικό ζήτημα

Ο Α. Νταβούτογλου, στο βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος», ανάμεσα σε πολλά ενδιαφέροντα που μας αφορούν άμεσα και αναλύονται συχνά πυκνά δημοσίως στη χώρα μας, σημειώνει και άλλα, πιο ενδιαφέροντα, που μας αφορούν έμμεσα και δεν μας έχουν απασχολήσει ιδιαίτερα.
Πιο συγκεκριμένα, ως εκφραστής μίας πολιτικής δύναμης που νοσταλγεί το οθωμανικό παρελθόν, υποστηρίζει στο βιβλίο του εμμέσως πλην σαφώς ότι το κουρδικό ζήτημα μπορεί να λυθεί μόνο με καταπίεση, αν όχι με ωμή βία.
Για την ακρίβεια, αναφέρεται στο λάθος (sic) που έκανε η Οθωμανική Αυτοκρατορία να δώσει πολλά δικαιώματα στους μη τουρκικούς πληθυσμούς της επικράτειάς της, με αποτέλεσμα να είναι αρκετά ισχυροί την περίοδο της παρακμής της και τελικά να την διαλύσουν.
Στη συνέχεια γίνεται σαφέστερος, λέγοντας ότι δεν μπορεί να ακολουθηθεί η ίδια ολέθρια πολιτική και με τους Κούρδους και λίγο μετά συνδέει τα παραπάνω με την «πετυχημένη» χρήση βίας στην Κύπρο.
Αυτά τα λέει ο μέχρι πρότινος στενός συνεργάτης του Τ. Ερντογάν που αποπέμφθηκε γιατί υποτίθεται ότι ήταν πολύ μετριοπαθής…!