Η χώρα του δωρεάν

Η πλειοψηφία των συμπολιτών μας πιστεύει στον μεγαλύτερο βαθμό πως για την κατάσταση που βρισκόμαστε φταίει το πολιτικό προσωπικό. Ένα άλλο μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού ρίχνει τις ευθύνες στο πλήθος των κρατικών υπαλλήλων. Μια ακόμη μερίδα είναι σίγουροι πως φταίχτες είναι οι διάφοροι Μαρινάκηδες και Μπόμπολες τις Ελλάδας. Άλλοι, κάποια αόρατα ξένα συμφέροντα. Είμαι σίγουρος πως θα βρούμε και μερικούς που καταλογίζουν ευθύνες και στους κορμοράνους...

Μα σχεδόν κανείς δεν αναλογίζει ευθύνες στο προσωπικό επίπεδο. Ποτέ δεν φταίμε εμείς για οτιδήποτε συμβαίνει. Στην άκρη της γλώσσας μας έχουμε πάντα κάποιον τρίτο φταίχτη για όλες τις συμφορές. Το ανύπαρκτο κράτος έχει εδώ την τιμητική του χωρίς ωστόσο να αντιλαμβανόμαστε πως ο κάθε πολίτης, είναι το κράτος. Οι πολιτικοί είναι αιρετοί. Οι ίδιοι τους ανεβάζουμε στην εξουσία χωρίς πολλές αναζητήσεις και μελέτη πριν την απόφασή μας. Μετά ξαφνικά πέφτουμε από τα σύννεφα γιατί δεν πράττουν σύμφωνα με τα συμφέροντά μας. Αλλά μήπως η πλειοψηφία δεν γνωρίζει ποια είναι τα συμφέροντά της;

Η επικαιρότητα τις τελευταίες μέρες είναι σκληρή για το αφήγημα πως η Ελλάδα είναι πλέον ελκυστική για επενδύσεις. Τελευταία η BSH (PITSOS) που έφυγε, γιατί ο Δήμος Μεγάρων ακύρωσε με το δημοτικό του συμβούλιο, πριν 3 χρόνια, επένδυση 60 εκ €, για νέα γραμμή παραγωγής και logistics, λόγω της καταστροφής της ανυπέρβλητης ομορφιάς του ξερού κάμπου τους. Στην Κωνσταντινούπολη, πχ, δίνουν δωρεάν έκταση, απαλλαγή εισφορών για 3 χρόνια και 10ετή φορολογική απαλλαγή. Σε άλλες χώρες δίνουν κίνητρα για προσέλκυση που φτάνουν ακόμη και σε απίστευτες προτάσεις ακόμη και αλλαγής ονόματος της περιοχής.

Αλλά εδώ όχι. Δεν είναι μόνο πως δεν δίνουμε κανένα κίνητρο σε νέες επενδύσεις αλλά συνήθως βρίσκουμε πάντα κολλήματα γιατί δεν θέλουμε την παραμικρή όχληση, το παραμικρό μειονέκτημα, την εύρεση λύσεων στις οποιεσδήποτε επιπτώσεις κάποιας νέας δραστηριότητας. Γιατί;

Γιατί η ελληνική κοινωνία είναι ακόμη μαθημένη σε πλούσια ζωή (έστω από τα έτοιμα) και γιατί βαθιά μέσα μας έχει εμποτιστεί η λανθασμένη φράση "είναι δωρεάν". Μετά από 10 χρόνια ύφεσης. Μετά από συμπίεση του πλούτου μας κάτω από το μισό και των εισοδημάτων που παράγουμε στα 2/3 ακόμη πιστεύουμε πως υπάρχει δωρεάν περίθαλψη, ή δωρεάν παιδεία ή ακόμη και δωρεάν φαγητό. Δεν μπορούμε να αποβάλουμε αυτή την θεωρία. Δεν μπορεί ο μέσος Έλληνας να κατανοήσει πως τα μόνα δωρεάν αγαθά που έχουμε σε αυτόν τον πλανήτη είναι ο ήλιος και ο αέρας. Για να υπάρχουν όλες οι δομές απαιτούνται χρήματα τα οποία δυστυχώς απαιτούν εταιρίες παραγωγής αγαθών ή υπηρεσιών που θα δημιουργήσουν δουλειές με τιμήματα πάντα. Χωρίς αυτές υπάρχει μόνο φτώχεια.

Δεν έχουμε κουλτούρα επιχειρηματικότητας και η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι περιορισμένη σε μικροδουλειές (ή και μικρο-απάτες). Αυτό δεν αλλάζει από μόνο του ούτε όμως και σε μια μέρα. Απαιτείται ισχυρή προσπάθεια και πολύς χρόνος ώστε να δώσει καρπούς και στεναχωριέμαι παρατηρώντας την γενιά που έπεται της δικής μου να είναι σε χειρότερη κατάσταση.

Ο Δημήτρης Πιστής είναι
Πολιτικός Μηχανικός απόφοιτος του
Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου
και Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής
Μεταρρυθμιστικής Σύνθεσης