Δευτέρα, Δεκεμβρίου 19

Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο έλεος του εθνικολαϊκισμού

Με την αξιολόγηση να μην πηγαίνει πολύ καλά και τα σενάρια για εκλογές να φουντώνουν, η συγκυβέρνηση εμφανώς «ανεβάζει στροφές» επικοινωνιακά. Αναμενόμενο, αν μη τι άλλο.

Επειδή όμως με τη συγκεκριμένη κυβέρνηση τίποτα δεν είναι όπως παλιά, δεν αρκείται στην παροχολογία και στον, καθιερωμένο πια, προεκλογικό μποναμά, αλλά αποπειράται και την αναβίωση της αντιευρωπαϊκής «επανάστασης». Δηλαδή, την ανασυγκρότηση του εθνικολαϊκιστικού μπλοκ, που γνωρίσαμε το καλοκαίρι του ’15 και θέλει ως βασικό συστατικό του το, εδώ και λίγα χρόνια κοινοβουλευτικό, νεοναζιστικό μόρφωμα. Και αυτό είναι πολύ σοβαρότερο από μερικά ευρώ στους συνταξιούχους.

Σε ό,τι αφορά τους φύσει και θέσει εκπροσώπους τού εν Ελλάδι φασισμού λοιπόν, την τελευταία βδομάδα μόνο είχαμε δύο κολακευτικές αναφορές από κυβερνητικά στελέχη, λίγο νωρίτερα μία κοινή υπουργών παρόντων επίσημη εμφάνιση «πατριωτικού» χαρακτήρα και εσχάτως μία (όχι και τόσο) περίεργη σιωπή από μέρους τους απέναντι στον… χουβαρντά με τα ελληνικά νησιά υφυπουργό Παιδείας. Για να μην επεκταθούμε στη γενικότερη ανεκτικότητα που απολαύουν.

Σε αυτή την κυβερνητική προσέγγιση, θύμα δεν είναι απλά η δημοκρατία, γενικώς και αορίστως. Είναι ο καθένας από εμάς. Μαζί και αυτοί που ψήφισαν Χρυσή Αυγή, ακόμα κι αν (κάνουν πως) δεν το γνωρίζουν.

Επειδή στην Ελλάδα δεν υπάρχει τίποτα αυταπόδεικτο, να θυμίσουμε ότι αναφερόμαστε σε ένα κόμμα που έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη δολοφονίας (και όχι μόνο), δηλαδή, επισήμως ενστερνίζεται τη βία απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους και, παρεμπιπτόντως, αφού δεν μιλάμε απλά για αναφορά σε ένα καταχωνιασμένο καταστατικό αλλά για επίσημες, δημόσιες τοποθετήσεις, κανένας Έλληνας δεν δικαιούται να πει «δεν ήξερα».

Τρίτη, Δεκεμβρίου 13

Σιγά σιγά...


Συζήτηση με συνταξιούχο:

- Δεν γίνεται με τέτοια φορολογία. Δεν προχωράει τίποτα. Τι τους θέλουν τόσους φόρους;
- Για να μπορεί να πληρώνεται η γυναίκα σου στο Υπουργείο και η σύνταξή σου.
- Σιγά τώρα και πριν πως πληρώνονταν και μάλιστα περισσότερο;
- Πριν δανειζόμαστε για να πληρώνονται όλα αυτά αφού οι φόροι δεν έφταναν. Πόσο μάλιστα τώρα που η αγορά είναι πολύ μικρότερη. Αναγκαστικά οι φόροι πρέπει να αυξηθούν. Αφού δάνειο δεν μας δίνει κανείς.
- Ε, καλά, ας έβαζαν λιγότερους φόρους και να δίνανε δουλειές.
- Όταν πριν από 6 χρόνια σε ρώτησα τι προτιμάς, να απολυθούν 250.000-300.000 ΔΥ και να κλείσουν οργανισμοί και κρατικές εταιρίες για να μην φτωχύνουμε, μου απάντησες πως όχι. Να μην απολυθεί κανένας. Ε, πλήρωσε τους επομένως. Γιατί ξέρεις οι 300.000 αυτοί θέλουν και υποδομές για να υπάρχουν, και λειτουργικά έξοδα και πολλά άλλα που χωρίς αυτούς μπορούσες να μην τα έχεις.
- Ε, δεν είναι έτσι. Ας το κάνανε σιγά σιγά.

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 12

Η μόδα των δημοψηφισμάτων στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία

Μετά και την πρόσφατη αποτυχία Ρέντσι, μπορούμε να πούμε πως η μόδα των δημοψηφισμάτων δεν ευνοεί καθόλου την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Αντιθέτως, σχεδόν όλα τα δημοψηφίσματα των τελευταίων δύο ετών στην ήπειρο, εξυπηρέτησαν την εθνικολαϊκιστική ατζέντα.

Μεγάλες μάζες πολιτών εξέφρασαν τον (επιλεκτικό) αντισυστημισμό τους και ίσως δεν είναι τυχαίο, ότι, στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες, και τα ίδια τα δημοψηφίσματα είναι κατά βάση μία μη συστημική διαδικασία.

Σε κάθε περίπτωση, παραμένει το γεγονός ότι ακροδεξιά και λοιπά ακραία κόμματα κερδίζουν έδαφος με όπλο την άμεση δημοκρατία. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ιστορία ειρωνεύεται με τέτοιο τρόπο.

Ο Α. Χίτλερ έκανε τέσσερα δημοψηφίσματα για να συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες του κράτους στα χέρια του. Ο Τσάβεζ έκανε δύο το 1999 και από ένα το 2007 και το 2009, όλα για να εγκριθούν συνταγματικές αναθεωρήσεις προς ενίσχυση των εξουσιών του. Γενικά, οι δικτάτορες φαίνεται να τα πηγαίνουν καλά με τα δημοψηφίσματα (βλ. και Ελλάδα).

Ένα πρώτο συμπέρασμα, κατόπιν τούτων, είναι πως πρέπει να είμαστε καχύποπτοι όταν ένα δημοψήφισμα επιβάλλεται άνωθεν. Είναι πολύ διαφορετικό σε σχέση με τις περιπτώσεις κοινωνικής πρωτοβουλίας, όταν δηλαδή κινητοποιείται μια ομάδα πολιτών και, μέσω προβλεπόμενων και θεσμικών διαδικασιών, προκαλεί δημοψήφισμα (βλ. Ελβετία).

Ας δούμε όμως τα πράγματα λίγο πιο αναλυτικά.

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 9

Το παραμύθι περί «κοινωνικά ανάλγητης» παγκοσμιοποίησης

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ: Βλάδος, Μ. Χ. (σε φάση συγγραφής) 'Παγκόσμια Κρίση, Καινοτομία και Διαχείριση Αλλαγής'. Εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ.

- Πέρα όμως από την περιβαλλοντική οπτική, βοηθάει η παγκοσμιοποίηση τον ίδιο τον Άνθρωπο, στην οικουμενική διάσταση του, ενισχύοντας την διεκδίκηση της ευτυχίας και της ολοκλήρωσης του;

- Πράγματι, πολλοί σχολιαστές διαφωνούν.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με την αρκούντως φιλόδοξη και «αιρετικής» κατεύθυνσης προσέγγιση του E. Fromm, το κύριο ενδιαφέρον πρέπει, πάντοτε, να αποδίδεται στην «ανάπτυξη με κέντρο των άνθρωπο» χωρίς παρεκκλίσεις. (βλ. παράθεμα)

ΠΑΡΑΘΕΜΑ
Η παραγωγή πρέπει να υπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου, όχι τις απαιτήσεις του οικονομικού συστήματος. Μια νέα σχέση πρέπει να εγκαινιαστεί μεταξύ ανθρώπων και φύσης, αυτή της συνεργασίας και όχι της εκμετάλλευσης. Ο αμοιβαίος ανταγωνισμός πρέπει να αντικατασταθεί από την αλληλεγγύη. Ο στόχος όλων των κοινωνικών διευθετήσεων θα πρέπει να είναι η ανθρώπινη ευημερία. Πρέπει να επιδιώκεται όχι η μέγιστη κατανάλωση, αλλά η λογική κατανάλωση. Το άτομο πρέπει να είναι ενεργός και όχι παθητικός μέτοχος της κοινωνικής ζωής.
E. Fromm (1979): To Have or to Be, SPHERE BOOKS

Άραγε, όμως, το επιτυγχάνει αυτό η καπιταλιστική ανάπτυξη και μάλιστα η παγκοσμιοποίηση των τελευταίων δεκαετιών;

Παραξενεύοντας, ίσως, μερικούς από τους αναγνώστες αυτού του βιβλίου, εκτιμώ ξεκάθαρα πως ναι, με τις επιτυχίες αυτές να εμφανίζονται μάλιστα σε πολλά επίπεδα.

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 5

Επτά χρόνια φαγούρα…

Αισιόδοξη δηλώνει η κυβέρνηση, τόσο για το κλείσιμο της αξιολόγησης, όσο και για την πορεία της ελληνικής οικονομίας εν γένει, εφιστώντας την προσοχή των εταίρων στις μεταρρυθμίσεις που έχει εφαρμόσει.

Στο μεταξύ, οι εκτός κυβέρνησης πολιτικοί φορείς βλέπουν εκλογές, οι εκτός Ελλάδας συζητούν πάλι το Grexit και οι τελευταίες μεταρρυθμίσεις δεν είναι άλλες από το νέο πρωθυπουργικό γραφείο στη Θεσσαλονίκη(!) και την αποχώρηση ενδιαφερομένων από τη διαδικασία της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΣΦΑ.

Και, το σημαντικότερο, η αγορά δεν δείχνει σημάδια ανάκαμψης.

Με τη γενικότερη στάση της απέναντι στην επιχειρηματικότητα, η συγκυβέρνηση δείχνει πως, ό,τι κι αν πίστευε πως εξυπηρετεί με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, αυτό δεν είναι η ανάπτυξη της ιδιωτικής οικονομίας.

Το συμπέρασμα είναι ότι, ενώ η χώρα μας έχει αδιαμφισβήτητα πολύ δρόμο να διανύσει για να βγει από την κρίση, δεν έχει καν κάνει τα πρώτα μέτρα, την ίδια στιγμή που η πολιτική μας ηγεσία εθελοτυφλεί.

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 2

Φτωχεια και Πλούτος: τα παραμύθια για την ''καταστροφική παγκοσμιοποίηση''...

Βλάδος, Μ. Χ. (σε φάση συγγραφής) 'Παγκόσμια Κρίση, Καινοτομία και Διαχείριση Αλλαγής'. Εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ.

Σκαιόν το πλουτείν κ’ άλλο μηδέν ειδέναι.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός
μτφρ: Είναι φοβερό να πλουτίζεις και να μην ξέρεις τίποτε άλλο
(διασώζεται από τον Πλούταρχο)

- Η παγκοσμιοποίηση εξάλειψε την φτώχεια από τον πλανήτη;

- Όχι, φυσικά…

Ο κόσμος μας συνεχίζει να παραμένει δέσμιος της φτώχειας, της έλλειψης, της στενότητας, από την πρώτη στιγμή ύπαρξης του έως και σήμερα. Αλλά…

Σύμφωνα με την διατύπωση του Nathan Rosenberg και L.E Birdzell. Jr1 : «Αν λάβουμε υπ’ όψη μας τη μακροπρόθεσμη άποψη της ανθρώπινης ιστορίας και κρίνουμε την οικονομική ζωή των προγόνων μας με τα σύγχρονα πρότυπα, θα δούμε ότι έχουμε να κάνουμε με την ιστορία μιας ανυπόφορης, σχεδόν, αθλιότητας». Και συνεχίζουν το ίδιο εύγλωττα: «Οι εποχές της δυστυχίας έχουν μυθοποιηθεί και, ακόμη, καταμετρούνται ως χρυσοί αιώνες ποιμενικής απλότητας. Δεν υπήρξαν τέτοιοι.»

Όχι, δεν υπήρξαν ποτέ…

Ποτέ δεν ζήσαμε στον πλανήτη μας τον παράδεισο της αφθονίας, όχι…

Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, τα πράγματα δεν πάνε και τόσο άσκημα σε αυτό το πεδίο, ειδικά τα τελευταία χρόνια, τις τελευταίες δεκαετίες, τους τελευταίους αιώνες, όπως πολλοί λανθασμένα συνεχίζουν να πιστεύουν.