Τρίτη, Ιουνίου 26

Τα συμφωνούμε, τα ψηφίζουμε, αλλά δεν τα εφαρμόζουμε

Ο υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, πριν περίπου δύο μήνες, είπε ότι η συγκυβέρνηση «ξεπέρασε το στάδιο της βουλησιαρχίας», ομολογώντας πρακτικά ότι το πρώτο εξάμηνο του ‘15 η ελληνική κυβέρνηση δεν ήξερε τι της γίνεται, και, αναμενόμενα, πολλοί βρήκαν τότε άλλη μία αφορμή να κατηγορήσουν τους κυβερνώντες μας για κυνισμό και για τα χαμένα 100 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ από την οικονομία μας.


Εμείς ας υποθέσουμε ότι λέμε «περασμένα ξεχασμένα». Σημασία άλλωστε δεν έχει να τους κατηγορούμε εσαεί, αλλά να βγάλουν τη χώρα από τη κρίση. Τι κάνουν, λοιπόν για αυτό;

Αφού αναγνώρισαν ότι δεν ήξεραν πώς λειτουργεί ο κόσμος, λογικά τώρα θα έχουν καταλάβει και θα κάνουν τα δέοντα, σωστά;

Λάθος. Κάνουν αυτά που πρέπει μόνο νομοθετικά. Η Ελλάδα λαμβάνει επαίνους για την μεταρρυθμιστική της προσπάθεια, αλλά πρακτικά μόνο για ό,τι περνά από το Κοινοβούλιό της και όχι για ό,τι συμβαίνει έξω από αυτό, στην κοινωνία και την πραγματική οικονομία της.

Με άλλα λόγια, τα «μπράβο» έχουν ουσιαστικά αποδέκτη τη νομοθετική εξουσία, τους βουλευτές, όχι την εκτελεστική.

Προφανώς η τελευταία πιστεύει ότι αυτά που περνούν από τη Βουλή θα εκτελεστούν μόνα τους, ως διά μαγείας, ή δεν θέλει να τα εφαρμόσει. Σε κάθε περίπτωση, συνεχίζει να ζει στο δικό της κόσμο, επιδιδόμενη με ζέση σε πολιτικές άλλων εποχών – όπως οι διορισμοί «ημετέρων» και, όσο της επιτρέπει το ταμείο, η απόδοση επιδομάτων – και αποφεύγοντας αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε από εκείνη: Τη δουλειά.

Κάποια πράγματα γίνονται, είναι η αλήθεια, αλλά είναι λίγα τόσο σε σχέση με αυτά που χρειαζόμαστε, όσο και σε σχέση με αυτά που έχουν νομοθετηθεί.

Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση εκτελεί μόνο εκείνα που της είναι ευχάριστα (προσλήψεις) ή ευθυγραμμισμένα με την ιδεολογία της (νέοι φόροι), τα εύκολα στην εφαρμογή (μείωση συντάξεων) και εκείνα που αφορούν στην επιβίωση του συστήματος – άρα και στην παραμονή της στην εξουσία – οπότε και δεν σηκώνουν περαιτέρω αναβολή (π.χ. πλειστηριασμοί).

Έτσι όμως δεν γίνεται να ανακάμψουμε. Μόνο θα σερνόμαστε μέσα στην έρημο της κρίσης, αναζητώντας την ανάπτυξη μέσα σε οφθαλμαπάτες παχιών λόγων και «μαγειρεμένων» στατιστικών.

Μόνο για το τελευταίο Eurogroup η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να ολοκληρώσει 88 προαπαιτούμενα! Εάν διαβάσει ένας ανύποπτος κάτοικος του εξωτερικού ότι η Ελλάδα έχει ολοκληρώσει και τα 88, όπως και υποτίθεται ότι έκανε, λογικά θα νομίζει ότι η χώρα περνάει έναν μεταρρυθμιστικό οργασμό.

Τα προαπαιτούμενα δεν αφορούν όλα σε εφαρμογές μεταρρυθμίσεων βέβαια. Είναι ένα ετερόκλητο σύνολο υποχρεώσεων που περιέχει από τη θέσπιση ενός νόμου ή τη δημιουργία ενός σχεδίου μέχρι πολύ συγκεκριμένες εφαρμογές σχεδίων ή αλλαγών. Ε, στις εφαρμογές δεν πάμε και πολύ καλά.

Κάποιες από αυτές, επί παραδείγματι, είναι η κατάρτιση των δασικών χαρτών, οι ηλεκτρονικές δημοπρασίες ή η αξιολόγηση στο δημόσιο. Υπάρχουν στη λίστα με τα προαπαιτούμενα… Της ‘β αξιολόγησης… Του 2016!

Αφού εκείνη η αξιολόγηση έκλεισε πετυχημένα, λογικά τώρα έπρεπε να γίνεται αξιολόγηση στο δημόσιο, έτσι δεν είναι;

Για τους κυβερνώντες μας, προφανώς, όχι…

Όσο για τους εταίρους μας, απλά δεν γίνεται να ασχολούνται εις τον αιώνα τον άπαντα με την Ελλάδα και είναι πολύ φυσιολογικό, όσο περισσότερο καθυστερούμε να αποκτήσουμε δυναμική ανάκαμψης, τόσο να απομακρύνονται από τα προβλήματά μας για να ασχοληθούν με τα δικά τους.

Δεδομένου του ότι δεν μπορούν να έρθουν από τα κοινοβούλιά τους για να εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις που εμείς χρειαζόμαστε, εάν καταλάβαιναν νωρίτερα με ποιους έχουν να κάνουν, θα μπορούσαν ίσως να είχαν προνοήσει ώστε να προσέθεταν μερικά ακόμα προαπαιτούμενα, όπως «Να εφαρμοστούν οι εφαρμογές» ή «Να σταλούν οι εγκύκλιοι που αφορούν στα νέα νομοσχέδια, από τα υπουργεία στις υπηρεσίες τους», αλλά έτσι όντως θα έπρεπε να μεταρρυθμιστούμε, που σημαίνει ότι θα υπήρχε πραγματικό ρίσκο για το κατά πόσο θα λαμβάναμε τις δόσεις από τις αξιολογήσεις, που με τη σειρά του σημαίνει ότι η χρεοκοπία θα ήταν διαρκώς ένα πραγματικό ενδεχόμενο.

Κάτι για το οποίο, όπως φάνηκε άλλωστε και με την πρόσφατη επιμήκυνση του χρέους μας, δεν είναι ακόμα έτοιμος κανένας…
Ο Μιχάλης Δεμερτζής είναι Ιδρυτικό Μέλος
και υπεύθυνος του Τομέα Θέσεων της
Ευρωπαϊκής Μεταρρυθμιστικής Σύνθεσης

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου