Για μια Ενιαία Αμυντική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Ο Αθανάσιος Φαλάρας είναι ιδρυτικό
μέλος της Ευμεσυν, Διλπλωματούχος
Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών
και Φυσικών Επιστημών ΕΜΠ και
κάτοχος (MIS) Master Πληροφοριακών
Συστημάτων του Πανεπιστημίου
Μακεδονίας

Ο βομβαρδισμός της Συρίας έχει ξεκινήσει, χωρίς να μπορεί να εκτιμηθεί ο βαθμός κλιμάκωσης και κατά επέκταση οι συνέπειες αυτής. Οι ΗΠΑ, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο στράφηκαν εναντίον της κυβέρνησης Άσαντ, ενώ η Ρωσία καταδικάζει την επίθεση. Η Τουρκία παρά την πρόσφατη συμφωνία με τη Ρωσία για τους S-400 και το πυρηνικό εργοστάσιο, αυτή τη φορά συντάχθηκε με τη Δύση.

Εάν συνεχιστούν οι αεροπορικές επιθέσεις στη Συρία, είναι πολύ πιθανό να προκληθεί ένα ακόμα κύμα προσφύγων, το οποίο θα εκμμεταλευτεί η Τουρκία χάριν χρηματοδότησης. Σε τέτοιο ενδεχόμενο η βασική πύλη εισόδου των προσφύγων από τη Συρία στην Ευρώπη θα είναι και πάλι η Ελλάδα, η οποία σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος της παροχής βοήθειας στους κατατρεγμένους από τον πόλεμο συνανθρώπους μας.

Είναι φανερό ότι η κρίση στη Συρία αποτελεί αιτία προβλημάτων στην ευρύτερη περιοχή, τα οποία καλείται να αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση (ισλαμική τρομοκρατία, προσφυγικό). Η κρίση στη Συρία θέτει αντιμέτωπες τις ΗΠΑ και τη Ρωσία για τον έλεγχο της περιοχής. Σημαντική εμπλοκή έχει η Γαλλία, η οποία έγινε ο κύριος αποδέκτης του κύματος της ισλαμικής τρομοκρατίας στην Ευρώπη, ενώ η Τουρκία υπό την απειλή της Ροζάβα συμμετέχει ενεργά με τις επιχειρήσεις «Ασπίδα του Ευφράτη» και «Κλάδος Ελιάς», ισορροπώντας επικίνδυνα ανάμεσα στις δυο μεγάλες δυνάμεις.

Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό απουσιάζει μια αμιγώς ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας και ασφάλειας. Το προσφυγικό ζήτημα δίχασε την Ένωση, η οποία φάνηκε να αδυνατεί να επιβάλλει αποφάσεις πάνω στα κράτη μέλη της ιδίως απέναντι στην ομάδα Visegrad. Σε ενδεχόμενη κλιμάκωση των ανταγωνισμών στη λεκάνη της ΝΑ Μεσογείου η ΕΕ δείχνει αδύναμη να δράσει συλλογικά, ώστε να προασπίσει το συμφέρον της.

Για το λόγο αυτό είναι αναγκαίo η ευρωπαϊκή υπηρεσία άμυνας, να αποκτήσει ουσιαστική εξουσία σε ζητήματα ασφάλειας και παράλληλα πέρα από την οικονομική και πολιτική ένωση, κάθε χώρα μέλος θα συνεισφέρει ανάλογα με τον πληθυσμό της στη δημιουργία ενός ομοσπονδιακού στρατού, που θα δρα σε συνεργασία με τους εθνικούς στρατούς κάθε χώρας διαθέτοντας απεριόριστη ελευθερία κινήσεων. Σύμφωνα με τον κ.Κωτάντζη («Ολοταχώς Για Την Ευρωπαϊκή Αμυντική Ένωση») σχεδιάζεται η ελεύθερη διέλευση στρατευμάτων εντός της επικράτειας της ΕΕ, γεγονός που δείχνει, ότι βρίσκεται σε σωστή κατεύθυνση στο ζήτημα αυτό. Με τον τρόπο αυτό η ΕΕ θα αποκτήσει μια σαφή στρατιωτική υπόσταση, η οποία θα σημάνει τη γέννηση μιας νέας γεωπολιτικής οντότητας, ικανή να προσασπίσει τα συμφέροντά της.