Ας ξυπνήσουμε επιτέλους ως κοινωνία

Ο Δημοσθένης Χατζηνικολάου είναι
ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής
Μεταρρυθμιστικής Σύνθεσης και
υπεύθυνος του Τομέα Δικτύων

Πολλοί με ρωτούν για την θέση που λαμβάνω απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κατά συνέπεια στην ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας μέσα σε αυτήν…

Γιατί, επίσης, με ρωτούν, είσαι στην Ευρωπαϊκή Μεταρρυθμιστική Σύνθεση και που αποσκοπεί όλη αυτή η, ασαφής κατά τα λεγόμενα τους, πολιτική κίνηση;

Όσο πιο απλά γίνεται, λοιπόν, ας τους απαντήσω…

Είμαστε σκεπτόμενοι πολίτες που λέμε ΝΑΙ στην ΕΕ, στα ψηφισμένα όργανα και τους νόμους της. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο…

Λέμε ΝΑΙ, γιατί είναι το ένα και μοναδικό σπίτι που μπορεί να φιλοξενήσει την πατρίδα μας μέσα στην εντεινόμενη, από οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικοοικονομικής, αξιακής, γεωπολιτικής άποψης Νέα Παγκοσμιοποίηση, η οποία αναδύεται στις ημέρες μας…

Και προσέξτε…

Δεν πρόκειται για ένα περιβάλλον, αυτό της εντεινόμενης παγκοσμιοποίησης, δηλαδή, ασαφές και απών από την καθημερινότητα μας…

Σε πολύ μεγάλο βαθμό –και σίγουρα πάρα πολύ περισσότερο από ότι στο παρελθόν- οποιαδήποτε κίνηση ή αδράνεια σε οικονομικούς όρους έχει καθοριστική και ιστορική σημασία για το πώς εξελίσσεται ένα οποιοδήποτε κοινωνικοοικονομικό σύστημα…

Για να το πούμε με απλά λόγια, αποφεύγοντας κατά κάποιο τρόπο την βαθειά επιστημονική προσέγγιση, ό,τι λάθη κάνεις στην οικονομία τα βρίσκεις αναπόφευκτα μπροστά σου. Και όπου οικονομία βάλτε μαζί και τη πολιτική. Τίποτα δεν είναι χωρίς συνέπειες, είτε θετικό ή αρνητικό…

Και στην περίπτωση της Ελλάδας, οι λανθασμένες επιλογές της κοινωνίας μας, όπως αυτές εκφράστηκαν στην κάλπη, τουλάχιστον στις τελευταίες εκλογές με την επικράτηση του νεολαϊκιστικού μορφώματος των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν είναι ούτε πρόκειται να είναι χωρίς συνέπειες…

Θυμηθείτε, απλώς, τους κεφαλαιακούς ελέγχους που τους φορτωθήκαμε για πολλά χρόνια ακόμα, την ραγδαία αύξηση της φορολογίας, αλλά και την εντατική γεωπολιτική αστάθεια αποτέλεσμα της ανταγωνιστικής πτώσης της οικονομίας μας.

Επομένως, με ποια Ευρώπη είμαστε;

Είμαστε, λοιπόν, με την Ευρώπη που αντιλαμβάνεται τα ανθρώπινα δικαιώματα ως πρωταρχικής σημασίας. Με την Ευρώπη που έχει ως προϋπόθεση τους δημοκρατικούς νόμους και το Σύνταγμα. Είμαστε με την ανοιχτή στην διαφορετικότητα Ευρώπη. Μία Ευρώπη που στην νέα παγκοσμιοποίηση που αναδύεται –ας πούμε μετά το 2008, δηλαδή- θα έχει καθοριστικό ρόλο ως προς την δημοκρατική και οικονομική σταθερότητα που μπορεί να προσφέρει η μεγαλύτερη περιφερειακή συνεργασία στον πλανήτη μας. Προς ένα μέλλον καλύτερο για όλους μας…

Μακριά από μοιρολατρίες και εύκολες λύσεις, προς μία ενεργή κοινωνία πολιτών που καταλαβαίνει ότι η πολιτική γίνεται από επαγγελματικά στελέχη και όχι στα «πεζοδρόμια»…

Ξέρω, μπορεί να γίνομαι λιγάκι αιχμηρός, αλλά ας ξυπνήσουμε επιτέλους ως κοινωνία και να δούμε ότι από την πολιτική σε επαγγελματικούς όρους κατόρθωσε η Ελλάδα να φθάσει εδώ που είναι σήμερα. Παρά, βέβαια, ας μην το ξεχνάμε, όλες τις εγκληματικές παραλείψεις και την φαιδρότητα μιας υποτιθέμενης πολιτικής βούλησης που εκλαμβάνει την πολιτική μονάχα σε όρους ρουσφετιού και βολέματος…

Κατόρθωσε, δηλαδή, να φτιάξει έναν αστικό τρόπο ζωής όπου η δεδομένη εξαθλίωση των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων και ο ζόφος της απελπισίας «των παππούδων» μας πέρασε σε ένα επίπεδο μοντέρνο, ανοιχτό και ευημερίας…

Και αυτό δεν έγινε τυχαία. Ήρθε μέσα από σκληρή δουλειά και σοβαρές πολιτικές επιλογές. Απλώς, δείτε παραδείγματα γειτόνων μας και τι αναπτυξιακά άλματα προσπαθούν να κάνουν προκειμένου να φθάσουν στο επίπεδο που βρίσκεται σήμερα ακόμα και αυτή η Ελλάδα της κρίσης και της δραματικής ανεργίας…

Και όλα αυτά μέσα στην «κακιά Ευρώπη των μονοπωλίων», ε;

Και πείτε μου, αλήθεια, πόσο εύκολα μπορεί να καταλάβει αυτήν την έκφραση κάποιος που το μόνο γνωστό σε αυτόν πριν λίγα χρόνια ήταν η εξαγωγή φτωχών εκδιδόμενων γυναικών στην ελληνική επαρχία των επιδοτήσεων. Όταν, πλέον, έχει την δυνατότητα να αποκτήσει παρόμοιο βιοτικό με τις «χώρες της Δύσης», να ενημερώνεται και να πηγαίνει στο Πανεπιστήμιο, έχοντας και την προσωπική του, μικρή ακόμη συγκριτικά, ιδιωτική περιουσία…

Οι υπόλοιποι σαν να ξυπνούν, λοιπόν…

Εμείς σαν να πέσαμε, εδώ και πολλά χρόνια, σε έναν πολύ βαθύ ύπνο…

Στο χέρι μας, όμως, να ξυπνήσουμε και εμείς…

Ότι ακριβώς πρεσβεύει και η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας…