Ποια λογική μπορεί να εξηγήσει την ψευδαίσθηση ότι είναι δυνατόν ν’ αλλάξει η καταστροφική πορεία, ενώ χρησιμοποιούνται τα ίδια εργαλεία διαχείρισής της…;
‘Ευτυχούμε’ να ζούμε την τρίτη κατά σειρά και φυσικά αναμενόμενη, δημοσκοπική κι όχι μόνο, κατάρρευση κόμματος εξουσίας που διαχειρίστηκε τα συμφέροντα της χώρας σε περίοδο κρίσης κι αναγκάστηκε να υπογράψει τουλάχιστον ένα μνημόνιο.
Κατά παράδοση πλέον στη χώρα, την επόμενη κυβέρνηση δεν θα την αναδείξει τόσο η κατάθεση των θέσεων και απόψεων επί πολιτικών ζητημάτων αλλά η απόδειξη ανικανότητας των σημερινών κυβερνώντων που θα επικρατήσει έναντι των υποσχέσεων για κάτι διαφορετικό και φυσικά καλύτερο, των επομένων.
Ωστόσο, στο σημείο που βρίσκεται πλέον η κατάσταση, με τα λάθη και την ανικανότητα να έχουν συσσωρευθεί υπέρ του δέοντος, τις συμμαχίες και στηρίξεις απ’ τους εξωτερικούς φίλους να έχουν συρρικνωθεί επικίνδυνα και την αξιοπιστία της χώρας να βρίσκεται στα τάρταρα, παραπάνω από οφθαλμοφανές είναι ότι εκείνο που χρειάζεται, είναι η πλήρης αλλαγή του μίγματος της πολιτικής κι η αποφασιστική προώθηση των χιλιοειπωμένων πλέον μεταρρυθμίσεων.
Το αριστερό αφήγημα που μετατράπηκε κατά κοινή ομολογία ακόμη και των πιο ένθερμων υποστηρικτών του, σε αριστερές ιδεοληψίες, καταρρέει με ταχύτητα διπλάσια απ’ αυτή που στήθηκε πρόχειρα κι έδειξε να πείθει τους ψηφοφόρους των δυο τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων.
Κι αφού αποδεικνύεται καθημερινά πλέον η ανικανότητα διαχείρισης της δύσκολης κατάστασης που σαφώς επιδεινώθηκε από αναβολές κι επικίνδυνες προσπάθειες ισορροπίας, έφτασαν επιτέλους οι ευκολόπιστοι ψηφοφόροι, να έχουν τη διάθεση ν ακούσουν τις θέσεις των υπολοίπων κομμάτων που σαφώς διεκδικούν κομμάτι στη διακυβέρνηση της χώρας και λόγω των εκλογικών νόμων.
Μόνο που, η ναυαρχίδα των κομμάτων που διαφαίνεται ότι θα έχει μεν την πλειοψηφία αλλά δύσκολα θα κερδίσει την αυτοδυναμία, παρά τον νέο αρχηγό και τις διακηρύξεις περί στροφής στη φιλελεύθερη λογική λειτουργίας του κράτους, δε δείχνει εκείνα τα δείγματα της πλήρους ή έστω, σημαντικής ανανέωσης, που θα επέτρεπαν αισιοδοξία για αλλαγή πορείας της χώρας.
Είναι σαφές και στον λιγότερο ενημερωμένο πολίτη ότι οι αποφάσεις πλέον για την πορεία της χώρας, δεν παίρνονται απ’ τους εκλεγμένους κυβερνήτες της που μάλλον διαχειριστικό ρόλο παίζουν πλέον στα κοινά. Οι εκπρόσωποι των λαών που έχουν δανείσει τεράστια ποσά για να διασφαλισθεί η λειτουργία του κράτους μας, έχουν σαφώς διαμηνύσει ότι η υπομονή έχει εξαντληθεί, ειδικά μετά την ανικανότητα των σημερινών κυβερνώντων.
Η προσπάθεια για μείωση του χρέους που είναι ξεκάθαρο ότι έχει διχάσει τους δανειστές μας, έτσι κι αλλιώς, πραγματοποιηθεί ή όχι, θα βάλει τη χώρα σε μια τροχιά που θα είναι απαραίτητες γρήγορες αλλά κυρίως σωστές αποφάσεις και πάντως σε άλλη κατεύθυνση απ’ αυτές που μας οδήγησαν στον όλεθρο.
Πως μπορεί να επιτευχθεί όμως κάτι τόσο δύσκολο αν δε γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές στα εργαλεία’ που θα χρησιμοποιηθούν; Και μεταξύ των ‘εργαλείων’ προφανών περιλαμβάνονται και τα στελέχη που θα επανδρώσουν τις καίριες θέσεις της κυβέρνησης αλλά και των σημαντικών φορέων που επηρεάζουν το κυβερνητικό έργο και την αποτελεσματικότητά του.
Προφανώς και είναι δύσκολο να βρεθούν τα χιλιάδες στελέχη που χρειάζεται ένα κόμμα, ώστε να διασφαλισθεί η τήρηση της γραμμής που θα εκθέσει προεκλογικά και υποτίθεται ότι θα ψηφίσουν για να εφαρμοσθεί, οι πολίτες. Δεν είναι όμως το ίδιο δύσκολο, ν ΄απομακρυνθούν πρόσωπα και ομάδες που έχουν ταυτίσει το όνομά τους με την εποχή που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε αφού μας θυμίζει όλα εκείνα που μας οδήγησαν στη σημερινή αδιέξοδη κατάσταση που βιώνουμε.
Είναι παραπάνω από γνωστό και σίγουρο, δοκιμασμένο στην ιστορία, ότι για ν’ αποφευχθούν κάποιες λανθασμένες πρακτικές, απαραίτητη είναι η πλήρης ανανέωση των μέσων που θα χρησιμοποιηθούν. Το ίδιο ξεκάθαρο είναι ότι για να πεισθούν οι πολίτες πλέον, δεν αρκούν προσωπικές υποσχέσεις ενός αρχηγού ή τα επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Έφτασε η εποχή που χρειάζονται ρηξικέλευθες και πραγματικές, επί της ουσίας αλλαγές προσώπων, πρακτικών, στρατηγικών και σχεδίων, για την επίτευξη των στόχων που είναι περισσότερο συγκεκριμένοι όσο και δυσκολότεροι, από ποτέ.
Τα πρώτα δείγματα δεν επιτρέπουν αισιοδοξία, παρά μόνο συγκρατημένη, ειδικά με την απόδειξη διατήρησης ατόμων που απλώς στηρίζονται από εσωκομματικές ομάδες παρά αποδεικνύουν πρόοδο κι αποκοπή απ’ την οικογενειακή, πολιτική ιστορία τους…
Οι αδιάφοροι, απογοητευμένοι και πλήρως απαισιόδοξοι πλέον Έλληνες ψηφοφόροι, θα χρειαστούν πολύ περισσότερα για να πεισθούν να προτιμήσουν το επόμενο κόμμα που θα τους κυβερνήσει, ειδικά μετά την εκπαίδευση στα επικοινωνιακά καθρεφτάκια που τους έχει περάσει η σημερινή ανίκανη συγκυβέρνηση που όσο παραμένει στη θέση της, μόνο ζημιά γίνεται πλέον σε όλους τους εναπομείναντες, ανέγγιχτους τομείς.
Γρηγορίου Αλεξάνδρα
Ιδρυτικό Μέλος Ευ.Με.ΣΥΝ - Τομεάρχης Επικοινωνίας & ΜΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου