Δευτέρα, Φεβρουαρίου 27

Δεν χρειαζόμαστε «αντίμετρα», αλλά μία κυβέρνηση να κυβερνά…

Kατά την ομιλία του στη Βουλή, την περασμένη Παρασκευή, ο πρωθυπουργός περιέκλεισε άθελά του σε μία φράση τον λόγο που η Ελλάδα δεν μπορεί να ανακάμψει από την κρίση:

«…Τόσο λοιπόν τα μέτρα επιβάρυνσης από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα προτείνουν οι θεσμοί, όσο και τα μέτρα ελάφρυνσης που θα προτείνει η ελληνική κυβέρνηση θα ψηφιστούν ταυτόχρονα…»

Εδώ, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι έχουμε μία κυβέρνηση που δεν πρόκειται ποτέ να αναλάβει την ιδιοκτησία του προγράμματος.

Πρώτον, στη Βουλή των Ελλήνων δεν ψηφίζονται μέτρα που προτείνονται αλλά μέτρα που συμφωνούνται. Δεύτερον, δεν υπάρχουν μέτρα επιβάρυνσης και μέτρα ελάφρυνσης και σίγουρα δεν υπάρχουν «καλοί» και «κακοί».

Υπάρχουν μέτρα που λαμβάνονται για τη διάσωση της χώρας. Αυτό που «επιβαρύνει» τώρα, ίσως να «ελαφρύνει» αργότερα. Επίσης, υπάρχουν μέτρα αποτελεσματικά και μη σε κάθε περίπτωση η εφαρμογή τους θα δείξει όλα όμως είναι μέρος ενός προγράμματος που έχει καταρτιστεί στη βάση της πολυπόθητης ανάκαμψης.

Αν η κυβέρνηση θεωρεί ότι το πρόγραμμα δεν εξυπηρετεί αυτό το σκοπό, οφείλει να το απορρίψει ως απαράδεκτο.

Αν, δε, αισθάνεται την ανάγκη να εκφράσει την απέχθειά της για κάποια από αυτά (ας πούμε για ιδεολογικούς λόγους), καλύτερα είναι να μην το κάνει γιατί δυσχεραίνει την εφαρμογή τους και, αν δυσχεραίνει την εφαρμογή των μέτρων που η ίδια αυτή κυβέρνηση ψήφισε, τότε οφείλει να παραιτηθεί. Είναι τόσο απλό.

Έχουμε ξαναπεί ότι η ουσιαστικότερη διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα και τα υπόλοιπα κράτη που υπέγραψαν μνημόνιο, είναι η ιδιοκτησία του προγράμματος διάσωσης από τις κυβερνήσεις των τελευταίων.

Οι ευρωπαϊκές μνημονιακές κυβερνήσεις ανέκοψαν την φόρα του εθνικολαϊκισμού, μετατρέποντας μία διεθνή συμφωνία σε κυβερνητικό πρόγραμμα και, συνεπώς, περιόρισαν την κριτική του σε αυστηρώς θεσμικά πλαίσια. Η εκάστοτε αντιπολίτευση δεν επιτίθετο στους ξένους. Ήλεγχε την κυβέρνησή της.

Αυτό είναι το πρώτο και σημαντικό βήμα διαμόρφωσης ενός πολιτικού περιβάλλοντος συνεργασίας. Τα υπόλοιπα, έρχονται πιο εύκολα.

Εδώ, πορευόμαστε εντελώς αντίθετα.

Εδώ, η αντιπολίτευση και το κατηγορώ στους ξένους προέρχεται από τη συμπολίτευση!

Η κυβέρνηση μέσα από μικροπολιτικές λογικές και διχαστικό δημόσιο λόγο, από τη μία, έχει απαξιώσει το ίδιο της το μνημόνιο, δηλαδή την εγγύηση για την περαιτέρω χρηματοδότηση της χώρας μας και, από την άλλη, έχει ναρκοθετήσει την οποιαδήποτε προοπτική κοινοβουλευτικών συναινέσεων.

Πολλά δυσμενή μπορεί να πει κανείς και για τα υπόλοιπα κόμματα του κοινοβουλίου, αλλά με τη χώρα να βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση, περισσότερη σημασία τώρα έχει τι κάνει η κυβέρνηση και όχι η αντιπολίτευση.

Και αυτό που πρέπει να κάνει, είναι να κυβερνήσει. Δεν είναι να προστατεύει την εικόνα της, δεν είναι καν να διαπραγματεύεται με τους εταίρους.

Το πρόγραμμα διάσωσης έχει την υπογραφή της, την υπογραφή της Ελλάδας, και δεν χρειάζεται διαπραγμάτευση αλλά εφαρμογή. Εάν η κυβέρνηση συνεχίσει να μην το εφαρμόζει, θα χρειαστεί νέο πρόγραμμα, το οποίο επίσης θα χρειάζεται εφαρμογή κ.ο.κ.

Μέχρι το νέο πρόγραμμα να γίνει νέο νόμισμα…

Μιχάλης Δεμερτζής


Ιδρυτικό Μέλος Ευ.Με.ΣΥΝ - Τομεάρχης Θέσεων

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου