Κάνετε λήψη της παρουσίασης εδώ
ΘΕΣΗ Ι. Πάνω από όλα, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα…
ΘΕΣΗ ΙΙ. Οι Εξουσίες πρέπει να είναι διακριτές και ελεγχόμενες…
ΘΕΣΗ ΙΙΙ. Η εφαρμογή του Νόμου δεν μπορεί να είναι επιλεκτική…
ΘΕΣΗ IV. Η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης...
ΘΕΣΗ V. Η Ανταγωνιστική Ανάπτυξη είναι μονόδρομος για την έξοδο της Κοινωνίας μας από την Κρίση…
ΘΕΣΗ VI. Η Παραγωγική Εργασία είναι το μοναδικό υγιές θεμέλιο της Ευημερίας και της Προόδου της Κοινωνίας μας…
ΘΕΣΗ VII. Η Παιδεία και η Γνώση πρέπει να είναι η «αιχμή του δόρατος» της Κοινωνίας μας, για ένα καλύτερο μέλλον…
ΘΕΣΗ VIIΙ. Η σχέση της Κοινωνίας μας με το Φυσικό Περιβάλλον πρέπει να επαναπροσδιορισθεί τάχιστα…
ΘΕΣΗ ΙΧ. Η Περιφερειακή και η Τοπική Ανάπτυξη πρέπει να είναι ευθύνη και έργο των τοπικών κοινωνιών…
ΘΕΣΗ Χ. Χωρίς την συστηματική εμπέδωση μιας Κουλτούρας Διακομματικής Συνεργασίας το πολιτικό μας σύστημα δεν θα καταφέρει να ξεπεράσει τα αδιέξοδα του και να εκσυγχρονιστεί αποτελεσματικά….
ΘΕΣΗ Ι. Πάνω από όλα, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Γύρω σου πολύμορφος ρατσισμός, καταπίεση της ατομικότητας, ξενοφοβία, αδιαφάνεια,ανισότητα ευκαιριών, κοινωνικός αποκλεισμός, οπισθοδρομικές διακρίσεις, βία, ισοπέδωση, ασυνεννοησία.
Αυτή την Ελλάδα θέλεις;
Εμείς, εδώ λέμε το πρώτο ΟΧΙ μας.
1. Ο σεβασμός και η προστασία της ατομικότητας είναι το θεμέλιο της σύγχρονης Δημοκρατίας.
2. Πρώτη προτεραιότητα μιας δημοκρατικής πολιτείας πρέπει να είναι η προσφορά ισότητας στις ευκαιρίες και στα δικαιώματα των Πολιτών της.
Ισότητα στις ευκαιρίες δεν σημαίνει, φυσικά, «εξισωτισμός» στα αποτελέσματα της δράσης τους.
3. Κάθε διάκριση απέναντι στον Νόμο, με βάση την θρησκεία, την φυλή, το φύλο, την ηλικία, το σεξουαλικό προσανατολισμό ή οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό ενός Ατόμου, είναι απαράδεκτη.
ΘΕΣΗ ΙΙ. Οι Εξουσίες πρέπει να είναι διακριτές και ελεγχόμενες
Στην Ελλάδα εμφανίζονται ασαφείς, διαπλεκόμενες και θολές.
Σε μια Ελλάδα που οι Θεσμοί αποδεικνύονται τρωτοί, ασταθείς και ανεπαρκείς.
Σε μια Ελλάδα που οι Θεσμικοί Ρόλοι είναι μπλεγμένοι και αδιαφανείς.
Αυτήν την Ελλάδα θέλεις;
Εμείς, εδώ λέμε το δεύτερο ΟΧΙ μας.
1. Η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο ανεξάρτητη, απλή και ταχεία.
2. Πρέπει να υιοθετηθεί το ασυμβίβαστο μεταξύ της Νομοθετικής και της Εκτελεστικής εξουσίας.
3. Ο διορισμός των επικεφαλής των Ανεξάρτητων Αρχών πρέπει να γίνεται με βάση a priori καθορισμένα διαφανή κριτήρια.
4. Η Κρατική Εξουσία σε κάθε πτυχή της οφείλει να γίνεται όλο και πιο διαφανής και ελέγξιμη.
ΘΕΣΗ ΙΙΙ. Η εφαρμογή του Νόμου δεν μπορεί να είναι επιλεκτική
Ωστόσο ζεις σε μια Ελλάδα που συχνά Νόμος είναι το δίκιο τού «Έτσι θέλω».
Σε μια Ελλάδα που το αίσθημα της ισονομίας κλονίζεται από τη δυσπραγία της Δικαιοσύνης και το δαιδαλώδες της νομοθεσίας.
Σε μια Ελλάδα που γίνεται κατάχρηση του ίδιου του Συντάγματος για να εξυπηρετούνται ιδιοτελείς πολιτικές.
Αυτή την Ελλάδα θέλεις;
Εμείς, εδώ λέμε το τρίτο ΟΧΙ μας:
1. Η εφαρμογή του Νόμου επιβάλλεται να είναι καθολική χωρίς καμία εξαίρεση.
2. Δεν νοείται Κράτος Δικαίου χωρίς αποτελεσματική Δημόσια Ασφάλεια, διαρκή σεβασμό και σταθερή υλοποίηση των Νόμων του.
3. Η πολυνομία πρέπει να περισταλεί και η νομοθεσία να κωδικοποιηθεί.
4. Η Δικαιοσύνη οφείλει να γίνει αποτελεσματικότερη με εφόδια την ψηφιοποίηση του έργου της και την εισαγωγή των θεσμών της Διαιτησίας και της Διαμεσολάβησης.
5. Πρέπει να δημιουργηθεί Συνταγματικό Δικαστήριο.
ΘΕΣΗ IV. Η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης
Και όμως ζεις σε μια Ελλάδα που το αυτονόητο της ευρωπαϊκής πορείας της, αμφισβητείται.
Σε μια Ελλάδα που βρίσκουν ευήκοα ώτα ακραίες πολιτικές δυνάμεις.
Σε μια Ελλάδα που αφήνεται να κατηγορηθεί ως πολιτικά «αναξιόπιστη».
Εμείς, εδώ λέμε το τέταρτο ΟΧΙ μας:
1. Η θέση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη είναι αδιαπραγμάτευτη.
2. Η Ελλάδα ως ισότιμο μέλος οφείλει να αποδέχεται τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως απολαμβάνει και τα αντίστοιχα δικαιώματα.
3. Οι αλλαγές στους ελληνικούς πολιτικούς θεσμούς και στη Δημόσια Διοίκηση πρέπει να έχουν ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ώστε να σταματήσει η χώρα να γίνεται βορά στη σπέκουλα κερδοσκόπων και ακραίων εθνικιστών.
4. Τα κράτη-μέλη οφείλουν να σέβονται, να προστατεύουν και να ενισχύουν θεσμικά την Ευρωπαϊκή Ένωση.
5. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να επιταχύνει την πορεία της προς την πλήρη πολιτική ενοποίησή της.
ΘΕΣΗ V. Η Ανταγωνιστική Ανάπτυξη είναι μονόδρομος για την έξοδο της Κοινωνίας μας από την Κρίση
Πάρα ταύτα, στην Ελλάδα η παραγωγική δημιουργικότητα καταπιέζεται.
Ζεις σε μια Ελλάδα που το Κράτος στέκεται, σε μεγάλο βαθμό, εμπόδιο στην επιχειρηματικότητα.
Σε μια Ελλάδα που η διεκδίκηση κερδοφορίας καταδικάζεται και, συχνά, δαιμονοποιείται.
Σε μια Ελλάδα που, ενώ φορολογείσαι με όλο και υψηλότερους συντελεστές, το Κράτος εισπράττει όλο και λιγότερα.
Σε μια Ελλάδα που ο Δημόσιος Τομέας εμφανίζεται, μονίμως, ελλιπής, σπάταλος και αντιπαραγωγικός.
Αυτή την Ελλάδα θέλεις;
Εμείς, εδώ λέμε το πέμπτο ΟΧΙ μας:
1. Οι παρεμβάσεις του Κράτους στην Οικονομία δεν πρέπει να είναι προνομιακές και στρεβλωτικές, αλλά ρυθμιστικές και περιορισμένες, ώστε η Αγορά να λειτουργεί, όσο το δυνατόν περισσότερο, με βάση τις αρχές του ελεύθερου ανταγωνισμού.
2. Το Κράτος πρέπει να μεριμνήσει ώστε η Εξωστρέφεια και η Καινοτομία να γίνουν τα δύο βασικά χαρακτηριστικά της Οικονομίας μας.
3. Το Κράτος οφείλει να εγγυάται την ισόρροπη λειτουργία του μακροικονομικού πλαισίου και του τραπεζικού συστήματος και να απλοποιήσει τις νομικές διαδικασίες δημιουργίας νέων επιχειρήσεων, ώστε να διευκολύνει την προσέλκυση νέων επενδύσεων.
4. Το φορολογικό σύστημα πρέπει να συγκροτηθεί σε σταθερή βάση, με ορίζοντα τουλάχιστον μίας δεκαετίας, εφόσον απλοποιηθεί, ψηφιοποιηθεί και ρυθμιστεί από σταθερή και εύχρηστη φορολογική νομοθεσία, ώστε να αυξηθεί η φορολογική βάση και να καταστεί οικονομικά ασύμφορη η φοροδιαφυγή.
5. Είναι αναγκαίο ο Δημόσιος Τομέας να καταστεί αποδοτικός, περιστέλλοντας ορθολογικά τiς δαπάνες του μέσω μελετημένων και εστιασμένων αναδιαρθρώσεων και ιδιωτικοποιήσεων, ώστε να πάψει να αποτελεί τροχοπέδη αλλά να συνεισφέρει ουσιαστικά στην Οικονομική Ανάπτυξη του τόπου.
ΘΕΣΗ VI. Η Παραγωγική Εργασία είναι το μοναδικό υγιές θεμέλιο της Ευημερίας και της Προόδου της Κοινωνίας μας
Στην Ελλάδα το πλήθος των ανέργων αγγίζει, πλέον, το 1,5εκ. και ακουμπά το εφιαλτικό 27% του εργατικού μας δυναμικού.
Ζεις σε μια Ελλάδα που η έναρξη και συντήρηση μια επιχείρησης είναι από μόνης της άθλος.
Σε μια Ελλάδα που η παραγωγική εργασία βάλλεται από πλήθος κανονιστικών διατάξεων ενώ η «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία τείνει να γίνει η «κυρίαρχη επιλογή» μέσα στον παραλογισμό του ίδιου «ρυθμιστικού πλαισίου».
Σε μια Ελλάδα που δεν μπορείς, πλέον, να οραματίζεσαι μια καλύτερη ζωή στηριγμένος στην αξία και την εργασία σου.
Αυτή την Ελλάδα θέλεις;
Εμείς, εδώ λέμε το έκτο ΟΧΙ μας:
1. Η καταπολέμηση της Ανεργίας προϋποθέτει τη συνειδητοποίηση μιας βασικής αλήθειας: Ο άνεργος θα πάψει να είναι άνεργος αν ξεκινήσει ο ίδιος μια δουλειά ή αν κάποιος άλλος ιδιώτης του προσφέρει εργασία, ειδικά σε συνθήκες που ο δημόσιος τομέας δεν είναι ικανός να προσφέρει, πλέον, βιώσιμη απασχόληση.
2. Το νομικό πλαίσιο λειτουργίας των επιχειρήσεων οφείλει να έχει σαν γνώμονα το συμφέρον του καταναλωτή, τον ανταγωνισμό της αγοράς και την προστασία της καινοτομίας και όχι να στέκεται εμπόδιο στον επαγγελματία με δαιδαλώδη συστήματα έναρξης επιχείρησης, υπερβολικές αναγκαστικές εισφορές, τέλη επιτηδεύματος, αυστηρό περιορισμό των ωραρίων, έδρα επιχείρησης συνδεδεμένη με την χρήση γης και λοιπά προαπαιτούμενα που αποτρέπουν την επιχειρηματικότητα.
3. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν στην πατρίδα μας, πλέον, κλειστά και προστατευμένα επαγγέλματα. Οποιοσδήποτε διαθέτει τα προσόντα και τις γνώσεις που προβλέπει η νομοθεσία για την άσκηση ενός επαγγέλματος, πρέπει να μπορεί να το ασκεί ελεύθερα.
4. Ιδιαίτερα για τους ελεύθερους επαγγελματίες το καθεστώς υποχρεωτικών εισφορών, όπου είναι ασύνδετες με τις πραγματικές αποδοχές τους, πρέπει να αντικατασταθεί από ένα σύστημα που δεν θα στραγγαλίζει τις παραγωγικές προσπάθειες τους.
5. Πρέπει, επιτέλους, να χτίσουμε μια Οικονομία όπου οι παραγωγικές δεξιότητες, οι επαγγελματικές ικανότητες και οι επενδύσεις σε γνώση να ανταμείβονται δίκαια και αξιοκρατικά.
ΘΕΣΗ VII. Η Παιδεία και η Γνώση πρέπει να είναι η «αιχμή του δόρατος» της Κοινωνίας μας, για ένα καλύτερο μέλλον
Ζεις σε μια Ελλάδα που η «δωρεάν παιδεία» δεν είναι καθόλου δωρεάν.
Σε μια Ελλάδα που, διαχρονικά, η παιδεία αποτελεί τόπο ανούσιων, άστοχων και ατελέσφορων πειραμάτων.
Σε μια Ελλάδα, όπου η εκπαίδευση και η αγορά εργασίας είναι εντελώς ασύνδετες και τα προγράμματα σπουδών, σε όλες τις βαθμίδες της, προσδιορίζονται από πολιτικάντικες και μυωπικές «λογικές».
Σε μια Ελλάδα που απομονώνει την αριστεία και επιβραβεύει την μετριότητα.
Αυτή την Ελλάδα θέλεις;
Εμείς, εδώ λέμε το έβδομο ΟΧΙ μας:
1. Το εκπαιδευτικό σύστημα οφείλει να έχει ως στόχο την εξέλιξη των ικανοτήτων των πολιτών και, ταυτόχρονα, την ένταξη τους στο κοινό πλαίσιο αξιών και πολιτισμού της ευρωπαϊκής ταυτότητάς μας.
2. Η Ελλάδα πρέπει να προσανατολιστεί στην διεκδίκηση της διεθνούς θέσης που της αρμόζει στην ιστορία ως κέντρο πολιτισμού και εκπαίδευσης ανθρωπιστικών επιστημών, εκμεταλλευόμενη τις υπάρχουσες πλεονασματικές υποδομές.
3. Η παιδεία μας πρέπει να συνδεθεί με την αγορά εργασίας, ξεπερνώντας τη δυσπιστία έναντι των ιδιωτικών πανεπιστημίων και της αναγκαίας διασύνδεσης της με την παραγωγή βάζοντας τέλος στη μετανάστευση νέων επιστημόνων.
4. Η αριστεία πρέπει να επιβραβεύεται ουσιαστικά ώστε να αποκτήσει την δέουσα σημασία στην κοινωνία μας.
5. Η δια βίου εκπαίδευση για όλους, πρέπει να αποτελέσει βασική συνισταμένη μιας νέας πολιτικής για την παιδεία.
ΘΕΣΗ VIIΙ. Η σχέση της Κοινωνίας μας με το Φυσικό Περιβάλλον πρέπει να επαναπροσδιορισθεί τάχιστα
Zεις σε μια Ελλάδα ναρκοπέδιο ανεξέλεγκτων χωματερών, ελλείψει ολοκληρωμένου σχεδιασμού διαχείρισης των απορριμμάτων.
Ζεις σε μια Ελλάδα όπου υπάρχει, ακόμη, η πρακτική της «αυθαίρετης δόμησης».
Σε μια Ελλάδα που οι πολίτες δεν μπορούν, ακόμη, να διαχωρίσουν τους «πράσινους» από τους «μπλε» κάδους.
Σε μια Ελλάδα που, για τα κόμματα, τα περιβαλλοντικά ζητήματα ανασύρονται μονάχα στις προεκλογικές ατζέντες.
Σε μια Ελλάδα που προτιμούμε βρώμικες ακτές από οργανωμένες.
Αυτή την Ελλάδα θέλεις;
Εμείς, εδώ λέμε το όγδοο ΟΧΙ μας:
1. Η κωδικοποίηση και απλοποίηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας είναι μονόδρομος για αποτελεσματικότερο έλεγχο και καταστολή των παρανομιών.
2. Πρώτη προτεραιότητα η ολοκλήρωση του κτηματολογίου.
3. Μια σύγχρονη περιβαλλοντολογική πολιτική οφείλει να έχει ολοκληρωμένο σχέδιο σε βάθος χρόνου και να επιδεικνύει μηδενική ανοχή σε κάθε είδους αυθαιρεσίες.
4. Το σχέδιο αυτό οφείλει να συνδυάζει την περιβαλλοντική ευαισθησία για την διατήρηση των οικοσυστημάτων αλλά και τον αναπτυξιακό ρεαλισμό: Ο «υπερ-οικολογισμός» και η φοβία έναντι της σύγχρονης τεχνολογίας δεν αποτελούν βάσιμες λύσεις για μια ευρωπαϊκή κοινωνία, στον 21ο αιώνα.
5. Η θέσπιση κινήτρων για νέες οικολογικές εφαρμογές είναι αναγκαίες για την ευαισθητοποίηση των παραγωγικών κλάδων.
ΘΕΣΗ ΙΧ. Η Περιφερειακή και η Τοπική Ανάπτυξη πρέπει να είναι ευθύνη και έργο των τοπικών κοινωνιών
Ζεις σε μια Ελλάδα που η τοπική αυτοδιοίκηση εκλέγεται ακόμη με κομματική πειθαρχία.
Σε μια Ελλάδα που η τοπική αυτοδιοίκηση ζει με επαιτεία και εξαρτάται άμεσα από το «φιλότιμο» του κράτους πατερούλη.
Σε μια Ελλάδα που οι τοπικές κοινωνίες αποδυναμώνονται, στερούμενες την δυνατότητα αναπτυξιακών πρωτοβουλιών εξαιτίας του κρατικού συγκεντρωτισμού.
Αυτή την Ελλάδα θέλεις;
Σε μια Ελλάδα όπου η τοπικές αναπτυξιακές πρωτοβουλίες βρίσκουν ως πρώτο εμπόδιο την ίδια την τοπική αυτοδιοίκηση και μετά την κεντρική εξουσία.
Εμείς, εδώ λέμε το ένατο ΟΧΙ μας:
1. Οι Δήμοι πρέπει πρωτίστως να καταστούν οικονομικά αυτοτελείς ώστε να γίνουν φορείς ανάπτυξης χωρίς όμως κρατικές επιδοτήσεις.
2. Οι οικονομικά αυτόνομοι ΟΤΑ θα οδηγήσουν στην αποκομματικοποίηση των μηχανισμών τους και αναγκαστικά σε περισσότερη διαύγεια των συναλλαγών τους με αποτέλεσμα το όφελος των δημοτών.
3. Η μεταφορά βαρών από την κεντρική φορολογία στην τοπική αυτοδιοίκηση θα λειτουργήσει με πολλαπλά οφέλη στις ανταποδοτικές υπηρεσίες για τους πολίτες και στη μείωση λειτουργικών και άλλων εξόδων.
4. Το κράτος οφείλει να δώσει περιθώρια στους ΟΤΑ για σημαντικές αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, κυρίως μέσω της αιτούμενης οικονομικής τους αυτάρκειας, καθώς –με δεδομένα το σχετικά ευέλικτο γραφειοκρατικό περιβάλλον των δήμων και των περιφερειών, αλλά και την ικανότητά τους να γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των περιοχών τους– οι κατά τόπους επενδύσεις μπορούν να μεγιστοποιήσουν τις αποδόσεις τους.
5. Πρέπει να ληφθεί υπόψη από την κεντρική διοίκηση ότι η αντιμετώπιση της ανεργίας και η δημογραφική αναζωογόνηση της επαρχίας σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με τον εξορθολογισμό των λειτουργιών των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης.
ΘΕΣΗ Χ. Χωρίς την συστηματική εμπέδωση μιας Κουλτούρας Διακομματικής Συνεργασίας το πολιτικό μας σύστημα δεν θα καταφέρει να ξεπεράσει τα αδιέξοδα του και να εκσυγχρονιστεί αποτελεσματικά
Αλλά ακόμη ζεις σε μια Ελλάδα, όπου τα κόμματα εξουσίας είναι σχεδιασμένα ώστε να μπορούν να κυβερνήσουν ως ολιγαρχίες
Σε μια Ελλάδα, που οι κυβερνητικές συνεργασίες εξαντλούνται στις αναλογίες βολέματος πελατειακών σχέσεων
Σε μια Ελλάδα, που έστω και μετεκλογικά οι κομματικοί σχηματισμοί δεν σχεδιάζουν πρόγραμμα συγκυβέρνησης αλλά απλά υποστηρίζουν το πρώτο κόμμα.
Εδώ λέμε και το τελευταίο μας ΟΧΙ:
1. Η αλλαγή του εκλογικού νόμου προς την κατεύθυνση ενός πιο αναλογικού συστήματος θα ευνοήσει τις κυβερνήσεις συνεργασίας.
2. Η κομματική πειθαρχία είναι απαραίτητη σε ένα κόμμα που κυβερνά με αυτοδυναμία και πελατειακές σχέσεις αλλά τροχοπέδη σε ένα σύστημα διακριτών εξουσιών και συνεργασιών κομμάτων.
3. Τα επιτυχημένα κυβερνητικά σχημάτα του μέλλοντος θα κρίνονται, σε καθοριστικό βαθμό, από την ικανότητα τους να εμπεδώνουν και να υλοποιούν αποτελεσματικά διακομματικές συνεργασίες.
4. Το πνεύμα της ιδεολογικής σύγκλισης και πολιτικής ανασύνθεσης είναι αναγκαίο όσο ποτέ για την έξοδο της χώρας από την κρίση.
