Η συνέχεια του έθνους και του κράτους

Ο Μιχάλης Δεμερτζής
είναι ιδρυτικό μέλος της 
Ευρωπαϊκής Μεταρρυθμιστικής
Σύνθεσης και Τομεάρχης
Θέσεων

Η κατά το δοκούν θεώρηση

Θυμάστε πριν λίγο καιρό τον T. Ερντογάν που έλεγε ότι «τα σύνορα της καρδιάς μας είναι διαφορετικά από εκείνα της Συνθήκης της Λωζάνης»;

Φυσικά και θυμάστε…

Τι απαντούσε σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας;

Για την αδιαπραγμάτευτη ισχύ της Συνθήκης, το πώς πηγάζει από το διεθνές δίκαιο και την αυξημένη τυπικότητα που φέρουν οι υπογραφές μεταξύ εθνών και άλλα τέτοια... νομικίστικα!

Φανταστείτε ο πρόεδρος της γείτονος να έκανε κατόπιν ένα δημοψήφισμα και να ρωτούσε τον λαό του, «ισχύουν τα σύνορα της Συνθήκης της Λωζάνης;» και, μετά το αναμενόμενο αποτέλεσμα, να μας έλεγε, «η δημοκρατία μίλησε».

Αυτό το τελευταίο κάτι μας θυμίζει, σωστά;

Παρόμοια με το παραπάνω (ακόμα υποθετικό) παράδειγμα αντιμετωπίζουμε κι εμείς ως χώρα τις συμβατικές μας υποχρεώσεις: Σαν να μην έχουν συνέχεια τα έθνη.

Αν εντελώς βολικά ξεχάσουμε περιπτώσεις όπως η προηγούμενη, λοιπόν, μάλλον δεν μας αρέσει και πολύ αυτή η λογική της συνέχειας, γιατί φαίνεται να αντιτίθεται στη λαϊκή βούληση. Αλλά έτσι είναι τα συμβόλαια.

Ο αντίλογος μπορεί να είναι ότι οι καιροί αλλάζουν, τώρα έχουμε κρίση κτλ…

Από την άλλη, φαντάζεστε να σας χρωστάει χρήματα ο γείτονας και, σε περίπτωση που πάθει κάτι, να διαγράφεται ή έστω να μειώνεται το χρέος, χωρίς να σας ρωτήσει κανείς;

ΤΟ 4ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ Η "ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ"...

Ο Χάρης Βλάδος διδάσκει στο
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
και είναι Πρόεδρος της Διοικούσας της
Ευρωπαϊκής Μεταρρυθμιστικής Σύνθεσης
(ΕΥ.ΜΕ.ΣΥΝ.)

Λοιπόν...
Στον απόηχο της υπερψήφισης της συμφωνίας-αξιολόγησης, δυο λόγια...
Υπογραμμίστε και συνειδητοποιήστε κάτι που θεωρώ ιδιαιτέρως σημαντικό, στην προσπάθεια να καταλάβει κάποιος το που βρισκόμαστε και το που πάμε...
Παρόλο το παραμύθιασμα που σας έχουν ρίξει τόσα χρόνια οι "πατριώτες", ας αρχίσετε -έστω και τώρα- να καταλαβαίνετε πως δεν μας τα επιβάλλουν οι "ξένοι" τα μνημόνια...
Ποτέ δεν τα επέβαλλαν...
Εμείς τους τα ζητήσαμε και συνεχίζουμε να τα ζητάμε...
Αλλά κατά πως φαίνεται στην πράξη, βαρεθήκανε πλέον για τα καλά οι εταίροι να κουβαλάνε στην πλάτη τους το πρόβλημα μας...
Και αυτό έχει, από εδώ και κάτω, μεγάλη σημασία...
Ο χρόνος ανοχής της κουταμάρας και της χρονοτριβής μας σαν να τελειώνει, πλέον, οριστικά...
Χρόνια βέβαια ορισμένοι "Ελληνάρες" σας πουλάνε το σανό των δήθεν κακών ξένων "τοκογλύφων" που μας εξαναγκάζουν σε μνημόνια, γιατί είναι ΟΙ ΙΔΙΟΙ αυτοί οι "Ελληνάρες" που δεν θέλουν να αποφύγουν τα μνημόνια...
Το παίζουν "ήρωες" αλλά με την παλάμη ανοιχτή τρέχουνε, πάντα, πίσω από τους εταίρους, για μνημόνια και δανεικά...

ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟ ΧΡΕΟΣ

Πολύ συζήτηση έχει γίνει για το ελληνικό χρέος. Το χρέος της Ελλάδας προς πιστωτές και πως αυτό θα απομειωθεί... Παρά τον μετασχηματισμό του μεγαλύτερου μέρους του σε ιδιωτικό μέσω της υπερφορολόγησης, η ύφεση δεν βοήθησε ούτε στην τελική μείωσή του. Το δημόσιο χρέος όμως μέχρι το 2020 είναι εξασφαλισμένο από τους πιστωτές μας και μικρή σημασία έχει σήμερα για την πραγματική οικονομία. Τα επιτόκια που πληρώνουμε είναι υπερβολικά μικρά για να έχουν επίπτωση σε αυτήν.

Έχει όμως πολύ μεγάλη επίπτωση το υπερβολικό και συνεχώς αυξανόμενο ιδιωτικό χρέος που αποτελεί την βασική τροχοπέδη για ανάπτυξη και επιχειρηματικότητα. Λύση σε αυτό θα μπορούσε να είναι αυτό που επιτρέπεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Η αποδοχή της χρεοκοπίας φυσικού προσώπου. Δηλαδή όπως επιτρέπεται να χρεοκοπεί μια επιχείρηση και να μην πληρώνει τα χρέη της πέραν των περιουσιακών της στοιχείων, έτσι και για τα φυσικά πρόσωπα. Ένας πολίτης που έχει συσσωρεύσει υπερβολικά χρέη και αδυνατεί να τα πληρώσει, αιτείται την χρεοκοπία του που συνεπάγεται και την πληρωμή των με όσα περιουσιακά στοιχεία έχει. Μετά την χρεοκοπία ξεκινά από την αρχή. Αυτό φυσικά σημαίνει πως η υπόλοιπη κοινωνία πληρώνει αυτά τα χρέη έμμεσα.

Ούτε τα αυτονόητα των αυτονόητων…

Την προηγούμενη εβδομάδα, στα ΜΜΕ παρουσιάζονταν ως «αγκάθια» για να κλείσει η αξιολόγηση, θέματα όπως η πώληση των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων στα σούπερ μάρκετ, το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, το συνταξιοδοτικό και τα «κόκκινα» δάνεια.

Όπως έχουμε ήδη τοποθετηθεί σχετικά και στο παρελθόν, και στα τέσσερα παραπάνω ζητήματα το καλύτερο ήταν η ελληνική κυβέρνηση να συμβιβαστεί. Όχι επειδή επιμένουν οι δανειστές

(άλλωστε στο τέλος, με τον έναν τρόπο ή τον άλλον, η κυβέρνησή μας συμφωνεί), αλλά επειδή πρέπει να τελειώνουμε το συντομότερο με αυτά για να προχωρήσουμε παρακάτω.

Τα δύο πρώτα, ειδικά, έπρεπε να τα είχαμε λύσει προ πολλού από μόνοι μας. Τα άλλα δύο είναι προβλήματα που πονάνε, οπότε οι έντονες αντιδράσεις και, συνεπώς, οι καθυστερήσεις ήταν αναμενόμενες, αλλά, και πάλι, η συναίνεση της κυβέρνησης είναι σωστή και πολύ άργησε, αφού ευθυγραμμίζεται με το καλό του τόπου.

Στο τέλος της ημέρας, ωστόσο, όλοι ξέρουμε πως το καλό ή το κακό του τόπου δεν έχει καμία σημασία μπροστά στον εν Ελλάδι παντοδύναμο κρατισμό.

Λείπουν οι ηγέτες ή λείπει η κατανόηση του τι πραγματικά σημαίνει ηγέτης;

Ο Χάρης Βλάδος διδάσκει στο
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
και είναι Πρόεδρος της Διοικούσας της
Ευρωπαϊκής Μεταρρυθμιστικής Σύνθεσης
(ΕΥ.ΜΕ.ΣΥΝ.)

Μία από τις εκφράσεις που αποτελούν, κατά κάποιο τρόπο, την κέτσαπ στο τζάνκυ φουντ του συνήθους «κοινωνικοπολιτικού προβληματισμού» του σύγχρονου νεοέλληνα είναι κι αυτή που υποστηρίζει πως «μας λείπουν οι ηγέτες».

Κατ’ αρχήν, ας σκεφτούμε λιγάκι πως έχουμε μάθει να αντιλαμβανόμαστε τους «ηγέτες» μας…

Για τους περισσότερους από εμάς, «ηγέτης» είναι αυτός ο οποίος «ξέρει να επιβάλλεται». Σύμφωνοι. Αλλά σαν να ξεχνάμε πως «το πώς επιβάλλεται» έχει στην περίπτωση μας την μεγαλύτερη σημασία. Ο «ηγέτης» στο κοινωνικό συνειδητό και υποσυνείδητο μας, συνήθως, ξέρει να επιβάλλεται αξιοποιώντας, απλώς, τον άμεσο ή έμμεσο αυταρχισμό του: Τον επονομαζόμενο και «τσαμπουκά» του.

Τα παραδείγματα άφθονα και σε όλα τα επίπεδα.

Διορισμοί και επιδόματα, μέρος τρίτο

Πριν λίγο καιρό γράφαμε πως το πλεόνασμα δεν είναι αρκετό για να λύσει τα προβλήματά μας. Αν δεν διορθωθούν έστω κάποιες από τις χτυπητές στρεβλώσεις της οικονομίας μας, ώστε η τελευταία να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών, δεν πρόκειται να ανακάμψουμε.

Ωστόσο, η επίτευξη του πλεονάσματος από μόνη της είναι, αν μη τι άλλο, ένα καλό νέο. Περισσεύουν κάποια χρήματα. Καθώς χρειάστηκαν θυσίες για να μαζευτούν και επειδή τα λεφτά δεν φυτρώνουν σε δέντρα (θα έπρεπε να το έχουμε εμπεδώσει ως τώρα), έχει μεγάλη σημασία το πώς θα χρησιμοποιηθούν.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, για αρχή, θα τα κάνει προσλήψεις στο δημόσιο!

Υπάρχει τίποτα πιο ελληνικό από αυτό;

Κι όμως… Υπάρχει.

Θα τα κάνει και επιδόματα.

Συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά τις προσλήψεις, ο υπουργός Εσωτερικών αναφέρθηκε στη μονιμοποίηση 30.000 συμβασιούχων, «οι οποίοι εργάζονται κυρίως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αλλά και σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες».

Θα πει κανείς, «αυτούς τους πληρώναμε ήδη». Ε, τώρα με το πλεόνασμα, να η ευκαιρία να τους πληρώνουμε για μια ζωή.