Εκπαιδευτικοί και Παιδεία από τον προηγούμενο αιώνα

Ο Μιχάλης Δεμερτζής είναι

Ιδρυτικό Μέλος και Τομεάρχης

Θέσεων της ΕΥΜΕΣΥΝ

Πριν μερικές μέρες, η ΟΛΜΕ κάλεσε τις κατά τόπους ενώσεις των εκπαιδευτικών σε «αγώνα για την Παιδεία», δηλαδή, σε παραστάσεις και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Το πόση σημασία είχε αυτή η διαμαρτυρία για τους ίδιους, φαίνεται από το γεγονός ότι γινόταν, μαζί με την απαραίτητη στάση εργασίας βεβαίως, ημέρα Παρασκευή.
Σαν να λέμε, κλείσιμο των δρόμων από τους αγρότες, μήνα Ιανουάριο. Και να θες να ακούσεις τι έχουν να πουν, προδιατίθεσαι αρνητικά.
Στο ίδιο, γνώριμο σε σημείο παρεξηγήσεως, μήκος κύματος και τα κύρια αιτήματα:
«Καμία υποχρεωτική μετακίνηση εκπαιδευτικών-μαθητών», «Να καλυφθούν όλα τα κενά τώρα», «Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί», «Κανένας μαθητής έξω από το Δημόσιο Σχολείο»…
Μόνο το «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» έλειπε.
Για να είμαστε δίκαιοι, υπήρχαν και πιο συγκεκριμένες αξιώσεις στην ανακοίνωση:
«Να εγκριθούν νέα τμήματα όπου υπάρχει αυξημένος αριθμός μαθητών και να μην μετακινηθούν μαθητές σε άλλες σχολικές μονάδες», «Να εγκριθούν όλες οι προτάσεις των σχολείων για τα τμήματα επιλογής της δεύτερης ξένης γλώσσας», «20 μαθητές στα τμήματα – 15 στις Ο. Π. – 10 στα εργαστήρια»…
Ας πούμε πως το δεύτερο κομμάτι, με τις συγκεκριμένες προτάσεις, εισακούεται. Λύθηκαν τα ζητήματα της ελληνικής παιδείας;
Χωρίς να θέλουμε να θίξουμε (ακόμα) το αγωνιστικό πνεύμα των εκπαιδευτικών, όταν έχεις στα χέρια σου το πολύ σοβαρό «όπλο» της διαμόρφωσης της νεολαίας, μάλλον βάζεις χαμηλά τον πήχυ χρησιμοποιώντας το απλά για να καθορίσεις πόσοι χωράνε σε κάθε τάξη. Εκτός κι αν το «Μαζικοί διορισμοί» είναι η πρώτη τους προτεραιότητα.
Το να ενδιαφέρονται περισσότερο για το, βαρύγδουπο μεν εντελώς κενό δε, «Κανένας μαθητής έξω από το Δημόσιο Σχολείο» είναι εξαιρετικά αμφίβολο, εκτός κι αν βρέθηκε άνθρωπος να απαγορεύσει σε μαθητή την είσοδο στο δημόσιο σχολείο…
Και, ας υποθέσουμε ότι η ΟΛΜΕ έχει ως μέλημά της την πρόσβαση όλων των μαθητών στη δωρεάν εκπαίδευση, όπως ισχυρίζεται.
Η ποιότητα δεν παίζει ρόλο;

Ανταγωνιστικότητα ή Θάνατος

Ο Δημήτριος Νταλαπέρας είναι
Ιδρυτικό Μέλος της Ευρωπαϊκής
Μεταρρυθμιστικής Σύνθεσης

Αρκετά συχνά από μικρές τεχνικές επιχειρήσεις ή βιοτεχνίες μου ζητούν αν γνωρίζω να τους βρω τεχνικούς με συγκεκριμένες δεξιότητες. Το τελευταίο διάστημα δεν μπόρεσα να εξυπηρετήσω κανέναν. Θα αναρωτηθεί κανείς, μα πως είναι δυνατόν στην Ελλάδα της κρίσης με τόση ανεργία να υπάρχει έλλειψη. Εύκολη απάντηση δεν υπάρχει και το πρόβλημα είναι αρκετά περίπλοκο.

Την εβδομάδα που πέρασε μου ζήτησαν αν γνωρίζω ηλεκτρολόγο απόφοιτο ΤΕΙ που να γνωρίζει το ΕPLAN (λογισμικό σχεδίασης ηλεκτρικών πινάκων) και να έχει βασικές γνώσεις αυτοματισμού με PLC (προγραμματιζόμενους λογικούς ελεγκτές). Οι περισσότεροι τεχνικοί που είχαν εργασθεί παλαιότερα στο εργαστήριό μας και που ήξεραν να σχεδιάζουν έχουν ήδη εργασία ή έχουν φύγει εκτός της χώρας. Οι χιλιάδες άνεργοι τεχνικοί απόφοιτοι των ΤΕΙ που δεν έχουν εργασθεί σε αντίστοιχες εταιρείες δεν ξέρουν, όχι να σχεδιάσουν, αλλά ούτε να διαβάζουν ηλεκτρικό σχέδιο. Τα προγράμματα σπουδών των τεχνικών σχολών που δεν καλύπτουν τις ανάγκες των επιχειρήσεων είναι ένα σημαντικό πρόβλημα. Αν όμως υπήρχε μεγάλη ζήτηση και οι επιχειρήσεις έδιναν καλούς μισθούς θα υπήρχε λύση. Εταιρείες με ταχύρυθμα σεμινάρια αλλά και οι νέοι μόνοι τους μέσω εφαρμογών του διαδικτύου θα έβρισκαν τρόπο να αποκτηθούν οι απαραίτητες δεξιότητες. Δυστυχώς όμως έχουμε λίγες παραγωγικές μονάδες συνήθως με πολλά οικονομικά προβλήματα και επιπλέον λόγω του ανώμαλου φορολογικού-ασφαλιστικού συστήματος δεν μπορούν να δώσουν υψηλούς μισθούς αναλογικά των προσόντων και των απαιτήσεων που ζητούν.

Χωρίς τράπεζες, με υπερφορολόγηση, με ξεπερασμένα εκπαιδευτικά προγράμματα και με επιχειρηματίες της αρπαχτής δεν θα δούμε Ανάπτυξη.

Υ.Γ. Η Γερμανία δεν έχει ελιές και δεν παράγει λάδι. Τα μηχανήματα decanter (φυγοκεντρικοί διαχωριστές) για τα ελαιοτριβεία εισάγονται κυρίως από την Γερμανία και πολλές φορές ακόμη και οι ηλεκτρικοί πίνακες αυτοματισμού έρχονται και συνδέονται από Γερμανούς τεχνικούς.

Η χώρα του δωρεάν

Η πλειοψηφία των συμπολιτών μας πιστεύει στον μεγαλύτερο βαθμό πως για την κατάσταση που βρισκόμαστε φταίει το πολιτικό προσωπικό. Ένα άλλο μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού ρίχνει τις ευθύνες στο πλήθος των κρατικών υπαλλήλων. Μια ακόμη μερίδα είναι σίγουροι πως φταίχτες είναι οι διάφοροι Μαρινάκηδες και Μπόμπολες τις Ελλάδας. Άλλοι, κάποια αόρατα ξένα συμφέροντα. Είμαι σίγουρος πως θα βρούμε και μερικούς που καταλογίζουν ευθύνες και στους κορμοράνους...

Μα σχεδόν κανείς δεν αναλογίζει ευθύνες στο προσωπικό επίπεδο. Ποτέ δεν φταίμε εμείς για οτιδήποτε συμβαίνει. Στην άκρη της γλώσσας μας έχουμε πάντα κάποιον τρίτο φταίχτη για όλες τις συμφορές. Το ανύπαρκτο κράτος έχει εδώ την τιμητική του χωρίς ωστόσο να αντιλαμβανόμαστε πως ο κάθε πολίτης, είναι το κράτος. Οι πολιτικοί είναι αιρετοί. Οι ίδιοι τους ανεβάζουμε στην εξουσία χωρίς πολλές αναζητήσεις και μελέτη πριν την απόφασή μας. Μετά ξαφνικά πέφτουμε από τα σύννεφα γιατί δεν πράττουν σύμφωνα με τα συμφέροντά μας. Αλλά μήπως η πλειοψηφία δεν γνωρίζει ποια είναι τα συμφέροντά της;

Έστω ότι βγαίνουμε από τα μνημόνια την άλλη βδομάδα…

Ο Μιχάλης Δεμερτζής είναι
Ιδρυτικό Μέλος και Τομεάρχης
Θέσεων της ΕΥΜΕΣΥΝ

Ας πούμε ότι γίνεται κάτι ανεξήγητο, ένα θαύμα, και αρχίζουμε να πιστεύουμε κάθε λέξη του πρωθυπουργού- του συγκεκριμένου, όχι του θεσμού γενικότερα. Τον ακούμε, λοιπόν, και αμέσως θεωρούμε ότι πολλά καλά πράγματα συμβαίνουν στη χώρα και η ψυχολογία μας ανεβαίνει.
Η ανεργία μειώνεται, οι εξαγωγές αυξάνονται, επενδύσεις έρχονται, η ανάπτυξη είναι ήδη εδώ και τον Αύγουστο του 2018 θα έχουμε βγει από τα μνημόνια. Αφού το είπε.
Όλα τέλεια με λίγα λόγια.
Και, αφού τον πιστεύουμε σε όλα, μόλις βγούμε από τα μνημόνια θα σταματήσουμε το brain-drain ανεβάζοντας ανενόχλητοι τον ρυθμό των προσλήψεων στο δημόσιο. Αυτό ήταν τουλάχιστον το επιμύθιο της εκδήλωσης «Εθνική Στρατηγική για τη Διοικητική Μεταρρύθμιση 2017-2019» πριν λίγο καιρό, όπου ετέθη από τον πρωθυπουργό για πρώτη φορά και ο Αύγουστος του ‘18 ως ορόσημο, μετά από το οποίο προφανώς θα κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Μετά το πάρτι που θα κάνουμε λοιπόν όλοι μαζί στο Σύνταγμα την 1η Σεπτεμβρίου του ‘18, θα μαζέψουμε οι νέοι Έλληνες όλη την ενέργεια που θα μας δίνει η νέα αισιόδοξη ζωή που θα ξεκινά για τη χώρα, για να ετοιμάσουμε τα χαρτιά μας για το δημόσιο.
Σαν να λέμε, να κρατήσουμε την παράδοση ζωντανή. Η ελληνική αγορά δεν μας χρειάζεται και δεν την χρειαζόμαστε. Εκείνη θα πετάει, εμείς θα έχουμε διορισθεί… Και θα μας πληρώνει.
Θα γίνουν όλα όπως παλιά με λίγα λόγια.
Έτσι είναι το σχέδιο.

Απαθείς και "πεθαμένοι"...

Ο Χάρης Βλάδος διδάσκει στο
Δημοκρίτειο Πενπιστήμιο Θράκης
ενώ διατελεί Πρόεδρος της προσωρινής
Διοικούσας της Ευρωπαϊκής
Μεταρρυθμιστικής Σύνθεσης

Γύρω μου, τόσοι άνθρωποι αδιάφοροι και αδρανείς...
Ναι, μορφωμένοι, αξιόλογοι και με ικανότητες θα έλεγες...
Αλλά, "ψόφιοι"...
Σε οτιδήποτε δεν αφορά την άμεση καθημερινότητα τους, την βόλεψη και την τσέπη τους, από το σήμερα στο αύριο, εντελώς απόντες....
Άντε να γράψουν καμιά εξυπνάδα στο φβ, άντε να βρίσουν που και που τα ζωντόβολα που μας κυβερνούν σήμερα, άντε να εκφράσουν την "συνολική απέχθεια" τους για το "σύστημα", άντε να απαιτήσουν και κάνα "παραιτηθείτε" για να μουτζώσουν ελεύθερα- καμία 50 αριά που θα μαζευτούν, τελικώς, δηλαδή...
Με δυο λόγια, μια "κοινωνία των πολιτών" για τα μπάζα...
Πολιτικά απαθής και ανενεργή, "άμπαλη" και ανύπαρκτη, υπερβολική και μαξιμαλίζουσα, σε κάθε τι ουσιαστικό...
Ούτε να μάθει θέλει, ούτε να συμβάλλει έμπρακτα σε κάτι καλύτερο...
Βλέπει την περιουσία της και το μέλλον της να καταστρέφεται κι αυτή κολλημένη στην απραξία...
Τι περιμένει;
Και όχι, δεν φταίνε οι "καναπέδες"...
Η εμπεδωμένη μοιρολατρία και ο στρουθοκαμηλισμός της κοινωνίας μας, φταίει...
Δυστυχώς, κυρίες και κύριοι, σε πολύ μεγάλο βαθμό, τραβάτε όλα όσα σας αξίζουν...
Συνεχίστε έτσι...
Τι να πω;
:(

Το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών δεν μας ευνοεί καθόλου

Ο Μιχάλης Δεμερτζής είναι ιδρυτικό μέλος
της Ευρωπαϊκής Μεταρρυθμιστικής Σύνθεσης
και Τομεάρχης Θέσεων

Έγιναν οι εθνικές εκλογές στη Γερμανία και άρχισαν θεωρίες επί θεωριών για το κατά πόσο μας ευνοούν τα αποτελέσματά της. Πολλές οι απόψεις και οι αναλύσεις, αλλά η αλήθεια είναι μία:
Δεν μας ευνοούν καθόλου.
Βασικά, ακόμα κι αν υπήρχε γερμανικό κόμμα ονόματι «Ας Βοηθήσουμε Όλοι Μαζί την Ελλάδα» και έβγαινε πρώτο με αυτοδυναμία, και πάλι, δεν θα είχαμε κάποιο ουσιαστικό κέρδος.
Περίπτωση να έβγαινε κάτι καλό από αυτή την ιστορία θα υπήρχε, μόνο αν κάναμε μία μεγάλη μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Τότε, και η παραμικρή βοήθεια θα μετρούσε. Τώρα, θα πέσει και θα χαθεί μέσα σε μία τεράστια μαύρη τρύπα, που στην Ελλάδα κυκλοφορεί με το όνομα «Δεν φταίμε εμείς για την κρίση» και επίθετο «Έξω οι ξένοι».
Πραγματικά, ελάχιστη έως μηδαμινή σημασία έχει αν ο Σόιμπλε δεν είναι πια υπουργός Οικονομικών ή αν οι Γερμανοί Φιλελεύθεροι θα βάλουν νερό στο κρασί τους για το χρέος.
Ούτε να σύρουν τους επενδυτές στη χώρα μας μπορούν ούτε να επισπεύσουν τις ιδιωτικοποιήσεις κ.α. Εν ολίγοις, δεν νομοθετούν ούτε εφαρμόζουν νόμους και πολιτικές στην Ελλάδα.
Γιατί, μπορεί να φαίνεται περίεργο στο ποίμνιο των εν Ελλάδι εθνικολαϊκιστών, αλλά είμαστε κυρίαρχο κράτος. Αν θέλουμε να τυπώσουμε δραχμή αύριο, κανένας δεν μπορεί να μας σταματήσει. Όπως και αν αποφασίσουμε να απελευθερώσουμε τις παραγωγικές δυνάμεις της οικονομίας μας ή να εξυγιάνουμε το δημόσιο.
Γίνεται. Άλλο που εμείς δεν θέλουμε.