Μέσα στην τόση εξειδίκευση και στο ψάξιμο και στον μεταρρυθμιστικό οίστρο που βιώνουμε, είναι σαφές ότι εκτός από έλλειψη διάθεσης αυτοκριτικής, έχουμε ξεχάσει τελείως ότι στα παιδάκια, στους σκουλαρικάτους, στους φευγάτους, στους αστούς αριστερούς, στους ανεπάγγελτους, στους απαίδευτους, στους ελλιπώς μορφωμένους, που αναδείξαμε κατά πλειοψηφία και κυβερνούν σήμερα, παραδώσμαε με την πλειοψηφική μας ψήφο ως λαός και τη διαχείριση της κοινής μας περιουσίας ως Έλληνες.
Αυτής της περιουσίας που υποθηκεύθηκε μετά φανών και λαμπάδων και με αξιοζήλευτο από ξένους πολιτικούς, τρόπο, απ’ την αποδεδειγμένα πλέον, περισσότερο ανίκανη κυβέρνηση των τελευταίων πολλών ετών, της κυβέρνησης που ο σημαντικότερος εταίρος πρέσβευε τον κρατισμό κι αρχή είχε τις κρατικοποιήσεις, θεωρητικά...
Η πίεση να πραγματοποιηθούν ιδιωτικοποιήσεις με την οικονομία στη χειρότερή της κατάσταση, από μια κυβέρνηση που δεν τις πιστεύει και ιδεολογικά ανήκει στην ακριβώς απέναντι πλευρά, μόνο απαισιοδοξία προκαλεί για τα αποτελέσματα της προσπάθειας.
Η ελεύθερη ανταγωνιστική αγορά, γνωρίζει πολύ καλά ότι η εκποίηση της ακίνητης περιουσίας μιας επιχείρησης που έπαψε να είναι κερδοφόρα, αποτελεί μια επιλογή που μπορεί ν’ αποδώσει μόνο όταν τα ακίνητα πουληθούν στις καλύτερες τιμές που θα μπορούσαν να εκτιμηθούν κι όχι στις χειρότερες.
Επίσης, ο χρόνος που μπορούν ν’ αποφέρουν τα καλύτερα αποτελέσματα τέτοιες κινήσεις, είναι φυσικά καθοριστικός αφού αν αποφασισθεί εκποίηση ακινήτων ενώ οι απολύσεις έχουν φτάσει στο τελευταίο στάδιο, τα θετικά αποτελέσματα είναι μάλλον αμφίβολα τελικά.
Αυτό που ζούμε σήμερα με τους εταίρους να πιέζουν για ιδιωτικοποιήσεις βάσει της δικής τους λογικής και πρακτικής λειτουργίας κράτους, πιέζοντας μια αριστερή κυβέρνηση που δεν πιστεύει σ ‘ αυτές αλλά τις υλοποιεί από άναγκη κι ως αποτέλεσμα εκβιασμού, προφανώς και δεν αποτελεί ελπιδοφόρα προοπτική.
Στις ειδικές συνθήκες που κατάντησε να λειτουργεί η χώρα και με τους δείκτες των οικονομικών της να έχουν διαψεύσει κάθε απαισιόδοξη πρόβλεψη, είναι προφανές ότι η αποσπασματική και ευκαιριακή αντιμετώπιση τόσο σημαντικών ζητημάτων όπως η διαχείριση και παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας, μόνο επιπλέον δεινά μπορεί να επιφέρει.
Η δημοκρατικότερη και σαφώς αποδοτικότερη στάση, θα ήταν φυσικά η ΣΥΝΘΕΣΗ των δυνάμεων του ανθρώπινου υλικού της χώρας, σε πολιτικό αλλά κυρίως επιστημονικό επίπεδο, με τη σύσταση ενός υπερκαμματικού οργάνου, με αποκλειστικό αντικείμενο τη διαπραγμάτευση και τους όρους παραχώρησης της δημόσιας περιουσίας.
Χωρίς διορισμένους προέδρους και μέλη και χωρίς άτομα με ιδεολογικές και άλλες αυταπάτες αλλα κυρίως χωρίς την επιβαλλόμενη παρουσία τεχνοκρατών εκ μέρους των εταίρων, που κανείς δε μπορεί ν’ αντικρούσει τα όσα θα αποφασίζουν.
Η αντιμετώπιση τόσο σημαντικών θεμάτων που αφορούν στο μέλλον της χώρας, χωρίς να επιφέρουν την απαραίτητη ανάσα στο παρόν της, αποτελεί ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να ζήσει η πολύπαθη σύγχρονη Ελλάδα.
Το δυστύχημα είναι πως αποδεικνύεται περίτρανα και σχεδόν καθημερινά ότι όχι μόνο δεν είμαστε ικανοί για τέτοιες αποφάσεις, μάλλον λειτουργούμε στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση που αντί να συνθέτουμε, αποδομούμε αργά και σταθερά και τις τελευταίες πιθανότητες σύμπνοιας και συλλογικής, συνθετικής λειτουργίας.
Η ενδόμυχη πλέον απόφαση που διαφαίνεται ότι έχουμε πάρει όλοι μέσα μας, πως απλώς συνεχίζεται η καταστροφή μέχρι να σταματήσει, όποτε..., χωρίς τον σοβαρό σχεδιασμό της επόμενης μέρας της χώρας, αποτελεί ίσως και το χειρότερο αποτέλεσμα της παράδοσης άνευ όρων που επιτελείται πλέον σε όλους τους τομείς.
Απορεί κανείς, πέραν της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που επιβάλλεται να επανκκινήσει στη χώρα, τι άλλο απέμεινε ώστε ν’ αποτελέσει τη βάση για να ξεκινήσει η δόμηση της επόμενης μέρας;
Όπως και να χει όμως, η ΣΥΝΘΕΣΗ των υγιών δυνάμεων της αγοράς, των επιστημών, της πολιτικής, του επιχειρείν, φαντάζει όλο και πιο ξεκάθαρα ως η μόνη ασφαλής επιλογή αν στόχος είναι η άρση του αδιεξόδου κι η επανεκκίνηση της χώρας σε υγιή λειτουργία.
Γρηγορίου Αλεξάνδρα
Ιδρυτικό Μέλος Ευ.Με.ΣΥΝ - Τομεάρχης Επικοινωνίας & ΜΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου