Λες και δεν έφταναν όσα μας συμβαίνουν εντός συνόρων, λες και δεν έφτανε η ανικανότητα των εκλεγμένων μας που μας οδηγεί σε ακόμη χειρότερη κατάσταση όσο κι αν θεωρούμε πάντα ότι πιάσαμε πάτο, έχουμε και μια γειτονιά που δε λέει να ησυχάσει…
Πραξικόπημα στην Τουρκία ή τέλος πάντων προσπάθεια πραξικοπήματος ή προσπάθεια εδραίωσης ενός ιδιότυπου καθεστώτος, όπως και να το πει κανείς, πρόκειται για μια έκρυθμη κατάσταση που επιβαρύνει τις, έτσι κι αλλιώς πολύ ευαίσθητες ισορροπίες της περιοχής.
Ο διαφαινόμενος πλέον, διαμελισμός της γείτονος, θα επιφέρει τεράστιες αλλαγές στην ευρύτερη περιοχή και φυσικά απ’ τους πρώτους που θα νιώσουμε τη διαφορά, είμαστε εμείς, οι ‘λατρεμένοι’ τους γείτονες.
Απ’ την άλλη πλευρά βέβαια όχι και τόσο γειτονιά αλλά πάντως φίλοι κι εταίροι, οι Γάλλοι που δεινοπαθούν με την τρομοκρατία και θρηνούν νέα θύματα ενώ ακόμη δε μπορούν να συνέλθουν απ’ τα προηγούμενα χτυπήματα.
Όσο για τα οικονομικά, η κοντινή μας Ιταλία βρίσκεται σε εξαιρετικά δεινή θέση που όλοι ελπίζουν ότι δεν θα καταλήξει στα χειρότερα, που θα μπορούσαν να επηρεάσουν όλη την Ε.Ε.
Και μέσα σ’ όλα αυτά, μια μικρή, κατεστραμμένη χώρα, που χρωστάει το απίστευτο για τα δεδομένα της ποσό των απανωτών δανεισμών της, με κυβερνήτες επιεικώς ανίκανους και πολίτες στα όρια της κατάρρευσης λόγω της συνεχιζόμενης κρίσης που τελειωμό δεν έχει.
Κι ο πιο αδαής, ο πιο αισιόδοξος, ο πιο ανενημέρωτος, ο απλός παρατηρητής που δε βιώνει ενδεχομένως την τραγικότητα της κατάστασης, αν υπάρχει τέτοιος καθημερινός ¨Ελληνας πλέον… μπορεί να διαπιστώσει ότι οι εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες, δεν είναι δυνατόν ν’ αντιμετωπισθούν απ’ τη χώρα. Τουλάχιστον όχι χωρίς μια απαραίτητη ασπίδα προστασίας.
Κουκούλι για να μπούμε και να κρυφτούμε, να διώξουμε ό,τι μας επιβαρύνει και μας πονά, δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη κι ούτε προβλέπεται. Πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε ως χώρα, ως πολίτες, ως κάτοικοι της ηπείρου και του πλανήτη. Άρα, εκείνο που μένει είναι να προστατευθούμε με όποιον τρόπο μπορούμε, απ’ όσα συμβαίνουν γύρω μας, ώστε να έχουμε τις μικρότερες απώλειες.
Η μοναδική ασπίδα ενός οικονομικά κατεστραμμένου κράτους, είναι φυσικά η πιθανότητα κάποιος να γίνει το ανάχωμα σε περίπτωση απειλής, κυρίως οικονομικής, για την αποφυγή της κατάρρευσης.
Η πληγωμένη και με πολλά προβλήματα ν’ αντιμετωπίσει πλέον Ε.Ε., με τη Βρετανία με το ένα πόδι εκτός, φυσικά έχει σοβαρότερα πράγματα ν’ ασχοληθεί. Ωστόσο, δείχνει διάθεση να στηρίξει το αδύναμο παιδί της και να το βοηθήσει να ορθοποδήσει.
Με οικονομική αλλά και κάθε άλλου είδους στήριξη, ο μόνος τρόπος για να μην αισθανόμαστε μόνοι οι Έλληνες, είναι φυσικά η ασπίδα της Ευρώπης. Η φυσική θέση της χώρας είναι η Ευρώπη κι οι προσπάθειες για την ένωση και την επίτευξη των στόχων που έχουν τεθεί απ’ τους εμπνευστές της, αποτελεί μονόδρομο για όλους και φυσικά για έναν αδύναμο κρίκο όπως η σύγχρονη Ελλάδα.
Οι φωνές εκείνων που χωρίς πραγματική επίγνωση της ανεπάρκειας πλέον, της χώρας, να συντηρήσει τον πληθυσμό της αλλά και τη συνειδητοποίηση της διάλυσης που έχει επέλθει σε όλους τους τομείς, μόνο φωνασκίες και περιττός θόρυβος μπορούν αν θεωρηθούν. Ειδικά και μετά τις παταγωδώς αποτυχημένες προσπάθειες διαφοροποίησης των αριστερών ‘πρώτη φορά’ που τελικά ακολουθούν τον μονόδρομο που έχει μείνει για την επιβίωση και τη συνέχιση λειτουργίας του κράτους.
Όσο κι αν έχουμε επανειλημμένως ακούσει και νιώσει, ότι έφτασε η κατάσταση σε οριακό σημείο και τελικά αποδεικνύεται ότι υπάρχει κι άλλο, αυτή τη φορά θα πρέπει να έχουμε όλοι συνειδητοποιήσει ότι ένα λάθος, μια στραβή χωρίς βούληση, θα μπορούσε να οδηγήσει στον όλεθρο, όλων αυτών που φοβόμαστε όλοι μαζί αλλά φοβόμαστε να παραδεχθούμε και να συζητήσουμε.
Είναι απαραίτητη πλέον η συνεργασία όλων των υγιών δυνάμεων της χώρας, με σοβαρότητα και χάραξη συγκεκριμένης στρατηγικής, με ελάφρυνση του βάρους των πολιτών και τήρηση των συμφωνηθέντων με τους εταίρους, χωρίς πρωτοβουλίες και περιττές προσπάθειες να υπερβούν εαυτόν οι Έλληνες κυβερνώντες, προτείνοντας μεταρρυθμίσεις που μόνο φορολογική επιβάρυνση επιφέρουν.
Το μίγμα που θα μπορούσε να οδηγήσει στην άρση του αδιεξόδου, το γνωρίζουμε πλέον όλοι πολύ καλά, όπως και τον τρόπο που θα μπορούσε να επιτευχθεί. Εκείνο που επίσης γνωρίζουμε βέβαια, είναι κι η διαφαινόμενη άρνηση εναρμόνισης των σημερινών κυβερνώντων, έναντι της διατήρησης της γλυκιάς εξουσίας που όχι μόνο δε χόρτασαν ενώ τους δωρίσθηκε ανέλπιστα, τους άνοιξε και την όρεξη τόσο, ώστε να νομοθετούν ακόμη και στα όρια της δημοκρατικότητας, με στόχο να μείνουν περισσότερο στο τιμόνι της χώρας.
Με ευχολόγια ή αδιαφορία και τη νοοτροπία του ‘έχει ο Θεός’, ξέρουμε πολύ καλά πλέον τα αποτελέσματα. Στόχος είναι η ενεργοποίησή όλων όσων πιστεύουν στην ευρωπαϊκή ασπίδα της χώρας και τη συνέχιση της ευρωπαϊκής της πορείας, ώστε να δοθεί το μήνυμα στα κόμματα και στους εκάστοτε κυβερνώντες, ότι έφτασε η στιγμή της συνεννόησης και της συνεργασίας με έναν κοινό στόχο.
ΣΥΝΘΕΣΗ δυνάμεων και ενημέρωση όσων δε μπορούν ακόμη να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη της συμμετοχής όσο το δυνατόν περισσότερων πολιτών, ώστε το μήνυμα να είναι όσο το δυνατόν καθαρότερο και πιο δυνατό.
Γρηγορίου Αλεξάνδρα
Ιδρυτικό Μέλος Ευ.Με.ΣΥΝ - Τομεάρχης Επικοινωνίας & ΜΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου