Οι φόροι θα συντηρούν το κράτος και το κράτος στη συνέχεια, μέσω των δαπανών, θα σώσει οτιδήποτε (υποτίθεται ότι) σώζεται από μία αφυδατωμένη οικονομία. Και με αυτό το μοντέλο, θεωρητικά, θα βγούμε στις αγορές το 2017, σύμφωνα με τον υπουργό των Οικονομικών.
Εντούτοις, το γεγονός ότι οι εταίροι έριξαν τους τόνους ενάντια στο σπιράλ της ελληνικής ύφεσης, δεν σημαίνει πως τα spreads θα πέσουν σε υπολογίσιμο βαθμό. Και ας μην ξεχνάμε, ότι όλη η ιστορία της ελληνικής κρίσης αφορά στην επανάκτηση της ικανότητας δανεισμού από τις αγορές.
Η θέληση της Ευρώπης να ανεχτεί στους κόλπους της, για οποιονδήποτε λόγο και για οσοδήποτε χρονικό διάστημα, μία οικονομία σε βαθιά ύφεση, μπορεί να είναι αρκετή για να απομακρύνει τον κίνδυνο της χρεοκοπίας, έστω προσωρινά, δεν μας κάνει όμως αυτομάτως μία κανονική ευρωπαϊκή χώρα, με λειτουργική αγορά.
Η αλλαγή μας εναπόκειται σε εμάς. Κι εμείς τί κάνουμε;
Έχουμε επιλέξει να διατηρήσουμε την ανεργία σε υψηλά επίπεδα, αφήνοντας την επιχειρηματικότητα στο έλεος της γραφειοκρατίας, των φόρων και των εισφορών.
Στο μεταξύ, ανήκουμε σε μία κλειστή λέσχη και, αν δεν εισφέρουμε, η ιδιότητά μας ως μέλος έχει ημερομηνία λήξης, αν δεν έχει η ίδια η λέσχη. Αυτό αφορά όλα τα ευρωπαϊκά κράτη.
Δεν γίνεται να θέλουμε να απαλλαγούμε από την κρίση ως ευρωπαϊκές οικονομίες και να φροντίζει η Ένωση τα μέλη, περισσότερο από ότι φροντίζουν τα μέλη την Ένωση.
Καλές και ευπρόσδεκτες λοιπόν οι δηλώσεις στήριξης στην ελληνική κυβέρνηση, η αποδοχή των ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ ή η συμμετοχή της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης...
Η αλήθεια είναι ωστόσο, πως η εμπιστοσύνη των αγορών στις ευρωπαϊκές οικονομίες θα αυξηθεί σημαντικά μέσα από τις αναπτυξιακές πολιτικές των τελευταίων και τη σύγκλιση των τοπικών νομοθετικών πλαισίων και, ει δυνατόν, των ασκούμενων εθνικών πολιτικών.
Ακόμα κι αν η Ένωση προβεί σε μία νέα πράξη εμπιστοσύνης και συμφωνήσει την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, πώς μπορούν να γνωρίζουν οι αγορές ότι δεν θα επιμείνουμε στα ίδια λάθη, όπως συνέβη και μετά το PSI;
Μόνο οι δικές μας αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, οι δικές μας πολιτικές μπορούν να εγγυηθούν κάτι τέτοιο.
Αν θέλουμε λοιπόν τη συμπαράσταση των εταίρων μας και ταυτόχρονα αυτή η συμπαράσταση να έχει αντίκρισμα, είναι σκόπιμο καταρχήν να προσπαθήσουμε να σώσουμε τους εαυτούς μας.
Το σχέδιο για την έξοδο από την κρίση πρέπει να είναι πρωτίστως ελληνικό, χωρίς όμως να αγνοεί τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το μνημόνιο.
Άπαξ και θέσουμε εαυτούς ιδιοκτήτες του συμφωνημένου προγράμματος και κάνουμε μόνοι μας βήματα προς τη βελτίωσή μας, νομιμοποιούμαστε να βάλουμε τις δικές μας προτεραιότητες, καθώς οι βαθιές τομές που χρειάζεται η χώρα ξεπερνούν τους όποιους λογιστικούς στόχους του τελευταίου μνημονίου.
Οι κατευθύνσεις για αυτά τα βήματα έχουν τεθεί στο δημόσιο διάλογο από τις φιλοευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις της χώρας μόνο περιπτωσιακά και ατελώς.
Οι δέκα θέσεις της Ευρωπαϊκής Μεταρρυθμιστικής Σύνθεσης τις θέτουν ξεκάθαρα και ολοκληρωμένα.
Διαβάστε.
Μιχάλης Δεμερτζής
Ιδρυτικό Μέλος Ευ.Με.ΣΥΝ - Τομεάρχης Θέσεων
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου