Πρακτικά, η κατανόηση της δυναμικής του συνολικού μακρο-περιβάλλοντος για την μικρομεσαία επιχείρηση, σήμερα, φαίνεται πως αποκτά τεράστια σημασία. Όλα τα δεδομένα δείχνουν μια σαφή χειροτέρευση των συνθηκών, σε όλα τα διαπλεγμένα συστημικά επίπεδα, κατά την διάρκεια της παρούσας κρίσης –κρίση η οποία επωαζόταν δομικά, δεκαετίες πριν– δημιουργώντας έναν μακρο-κοινωνικοοικονομικό «φαύλο κύκλο».
Η βαθιά οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, εκδηλώνεται με:
• την δραστική μείωση του παραγόμενου ΑΕΠ,
• την σημαντική μείωση της Ενεργού Ζήτησης,
• την υψηλότατη ανεργία,
• την σημαντική συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος και της καταναλωτικής δαπάνης,
• την ραγδαία απίσχνανση του εθνικού τραπεζικού συστήματος,
• την επιδεινούμενη επενδυτική αναιμία
… η οποία συμβάλλει σε μια συνεχή εμβάθυνση των διαστάσεων της κοινωνικής κρίσης και χαρακτηρίζεται από:
• την φτωχοποίηση σημαντικού κομματιού της κοινωνίας μας,
• την μείωση της γεννητικότητας και την περαιτέρω πληθυσμιακή γήρανση,
• την σημαντική υποβάθμιση του καταναλωτικού προτύπου του μέσου νοικοκυριού,
• την επέκταση φαινομένων ανομίας και κοινωνικού αποκλεισμού,
• την εμπέδωση ενός συνολικού «κλίματος» απαισιοδοξίας και απογοήτευσης
… η οποία ακολουθείται από μια συστηματική αποδυνάμωση του τεχνολογικού δυναμικού της χώρας, εκδηλούμενη με:
• την διευρυνόμενη τάση φυγής επιστημόνων, επιχειρηματιών και ειδικευμένων εργαζόμενων (brain drain),
• την σημαντική συρρίκνωση των διαθέσιμων ιδιωτικών και δημόσιων πόρων για Έρευνα και Ανάπτυξη,
• την βαριά υποχρηματοδότηση του θεσμού της Παιδείας μας
… και οι οποίες «επιστεγάζονται» συστημικά από μια διαρκή πολιτική κρίση, η οποία εκφράζεται με:
• την καθυστέρηση υλοποίησης των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων για την έξοδο από την κρίση,
• την αδυναμία γρήγορης καταπολέμησης της αναποτελεσματικότητας στην δημόσια διαχείριση,
• την αναπαραγωγή της πολλαπλής θεσμικής ανεπάρκειας της χώρας,
• την εμπέδωση ενός κλίματος απαισιοδοξίας, αστάθειας και έλλειψης εμπιστοσύνης…
Μέσα σε αυτό το δυσχερέστατο περιβάλλον, ολόκληρος ο κόσμος της παραγωγής στην Ελλάδα και, ειδικότερα, η μικρομεσαία ελληνική επιχείρηση προσπαθεί –με νύχια και με δόντια…– να επιβιώσει, ανατοποθετώντας τις προτεραιότητες και αναδιατάσσοντας το δυναμικό και τις κινήσεις της.
Δεν χωρά καμία αμφιβολία πως ο αγώνας της είναι πολύ σκληρός και αντίξοος. Ο μόνος τρόπος για να έλθουν καλύτερες μέρες είναι η ανατροπή αυτού του «φαύλου κύκλου» και η αντικατάσταση του από ένα νέο «ενάρετο κύκλο»: από αυτό που ονομάζουμε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης.
Η διάρρηξη αυτού του «φαύλου κύκλου», φυσικά, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Απαιτεί βαθμιαία ανατροπή και αντιστροφή των τάσεων σε όλα τα σημεία που εξετάσαμε. Αυτή η προσπάθεια δεν μπορεί να έχει ουσιώδες αποτέλεσμα αν εξαντλείται σε κάθε μια από τις επιμέρους σφαίρες του κοινωνικοοικονομικού μας περιβάλλοντος, ξεχωριστά και αποσπασματικά. Διότι η συνολική κρίση παράγει και παράγεται, συγχρόνως, από όλα τα σημεία της.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί ανατροπή των συστημικών αυτών τάσεων με αντίστοιχα συστημικό τρόπο, σε όλα τα επίπεδα τους και συγχρόνως.
Απαιτεί την επανασύσταση, σημείο-σημείο, βήμα-βήμα, ενός περιβάλλοντος φιλικού και ελκυστικού για επενδύσεις και ανάπτυξη. Και απαιτεί, στο βάθος της, ευθύνη, κουράγιο και ρεαλισμό από όλους μας.
 |
| Ο Χάρης Βλάδος διδάσκει στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και είναι Πρόεδρος της Διοικούσας της Ευρωπαϊκής Μεταρρυθμιστικής Σύνθεσης (ΕΥ.ΜΕ.ΣΥΝ.) |
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου