Helicopter view

Ο Χάρης Βλάδος διδάσκει στο
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
και είναι Πρόεδρος της Διοικούσας
της Ευρωπαϊκής Μεταρρυθμιστικής
Σύνθεσης (ΕΥ.ΜΕ.ΣΥΝ.)

Μιας και πλησιάζουμε, επιτέλους, στην εποχή των σύντομων διακοπών μας -για να μην "καούμε" τελείως, δηλαδή, μέσα στον δύσκολο χειμώνα που έρχεται...- ας τολμήσω μια πολιτική τοποθέτηση-πρόβλεψη "αφ' υψηλού"...
Λοιπόν εκτιμώ πως, αν έχει ακόμα μια ελπίδα η χώρα στο μέλλον, αυτή βρίσκεται, πλέον, σε ένα και μόνο πολύ μικρό "παραθυράκι πολιτικής ευκαιρίας"...
Πράγμα πολύ δύσκολο να επιτευχθεί, σίγουρα...
Εξηγούμαι...
Για να μπορεί να ελπίζει, πλέον, οποιοσδήποτε για καλύτερες μέρες στην Ελλάδα, τουλάχιστον για την επόμενη 30ετία, πρέπει να επιτευχθούν σύντομα, όλα τα παρακάτω. Και ένα προς ένα, στην σειρά:
1. Οι εκλογές να μην αργήσουν πάρα πολύ: Κάθε μέρα που περνάει με αυτήν την κυβέρνηση ο πολιτικός, θεσμικός και παραγωγικός ιστός αυτής της κοινωνίας φθείρεται ανεπανόρθωτα. "Σαπίζουμε σε ζωτικά όργανα". Το "μη- αναστρέψιμο" δεν είναι πλέον καθόλου μακριά...
2. Όταν γίνουν εκλογές να προκύψει ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία της ΝΔ: Με 152+ βουλευτές. Αν όχι, η προκύπτουσα κυβέρνηση θα είναι εξ' ορισμού αδύναμη και θνησιγενής...
3. Να επιτευχθεί μια ειλικρινής συνεργασία με κόμματα του φιλοευρωπαϊκού χώρου που θα συνεισφέρει περίπου +10 βουλευτές, τουλάχιστον: Πρέπει, λοιπόν, να προκύψει ισχυρή κυβέρνηση συνεργασίας πάνω σε σαφές πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και με εξ' αρχής συμφωνία ΚΑΙ στο όνομα του μελλοντικού ΠτΔ...
4. Η νέα κυβέρνηση πρέπει να διαθέτει, το ελάχιστο, 10 νέους υπουργούς και υφυπουργούς που θα είναι έτοιμοι να "μασήσουν σίδερα": Μακάρι μερικοί από αυτούς να είναι κι εκλεγμένοι στο κοινοβούλιο...
5. Η νέα κυβέρνηση μέσα σε 6 μήνες να έχει καταφέρει να υλοποιήσει τουλάχιστον τις μισές από τις στοχευμένες μεταρρυθμίσεις που προτείνει για το σύνολο της 4ετίας της...
Αν όχι σε κάτι από τα παραπάνω, φινίτο...
Τέλος...
Δεν θα υπάρξει άλλο φρένο στην κατηφόρα μας...
Μετά πόλωση μεταξύ άκρας δεξιάς και αριστεράς, δραχμούλα, Βαλκάνια και "Βενεζουέλες"...
Τελειώσαμε...
Φυσικά, θα έχει κι ένα "καλό", να μου πείτε: Δεν θα με ξανακούσετε να συζητώ για πολιτική...
Ναι, δεν θα έχει, πλέον, κανένα νόημα...
Μετά, το πιο πιθανό για μένα θα είναι ένα "εισιτηριάκι" χωρίς επιστροφή σε κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού...
Και δατσ ολ...
Αλλά εγώ, πάντως, το καθήκον μου θα το έχω κάνει...
Έμπρακτα...