Μια ανάσα πριν τον βαρύ Σεπτέμβριο που αναγκαστικά έχουμε μπροστά μας κι όσο κι αν είμαστε ή όχι προετοιμασμένοι, θα τον αντιμετωπίσουμε, με την αδυναμία πλέον του ιδιωτικού τομέα ν’ ανταποκριθεί στη βαρύτατη φορολογία που του επιβλήθηκε, να στοιχειοθετεί κι επισήμως στάση πληρωμών, με την αγορά ‘παγωμένη’ και τα νέα λουκέτα προ των πυλών, η πλήρης διάλυση της σύγχρονης Ελλάδας, εμφανίζεται σε όλους τους τομείς και με κάθε αφορμή.
Τελευταία αφορμή, τα ολυμπιακά μετάλλια που όπως εμφανώς αποδεικνύεται, ούτε καν αυτά δε μπορούμε πλέον να διαχειριστούμε ως κοινωνία αφού απ’ τη μια έγιναν ευκαιρία καπήλευσης απ’ τους εθνικολάτρεις κι απ’ την άλλη ευκαιρία απαξίωσης λόγω έλλειψης άλλων λόγων αριστείας (!!!!) ενώ φυσικά υπήρξε και το ‘επίσημο κράτος’ που απλώς προσπάθησε να εκμεταλλευθεί επικοινωνιακά κάποιους χρυσούς ολυμπιονίκες ενώ αγνόησε επιδεικτικά κάποιους άλλους, με τον γνωστό αλλοπρόσαλλο τρόπο λειτουργίας του που πλέον συνηθίσαμε… Κι ο μέσος Έλληνας στο μέσον, να μην ξέρει αν πρέπει να εκφράσει την υπερηφάνεια του ή όχι…
Όλα αυτά φυσικά, ενώ η μετανάστευση των καλύτερων και πιο διατεθειμένων να εργασθούν, αυξάνεται δραματικά μέρα τη μέρα, αφού κι οι μοναδικοί επενδυτές Κινέζοι στη μοναδική μέχρι στιγμής αναπτυξιακή κίνηση που βρίσκεται εν εξελίξει στη χώρα, ψάχνουν βαστάζους μεταξύ των Ελλήνων κι όχι στελέχη αφού εμπιστεύονται φυσικά τους ομοεθνείς τους…
Κι αναρωτιέται κανείς, από πού μπορεί να περιμένει αυτός ο τόπος την άρση του αδιεξόδου και την αναστροφή της καταστροφικής πορείας; Οι οργανωμένοι κομματικοί μηχανισμοί που κάποτε αποτελούσαν έναν τρόπο έκφρασης κι ασφαλούς διάχυσης επιχειρημάτων ώστε να πεισθούν οι ακομμάτιστοι πολίτες, όχι απλώς κατέρρευσαν, αλλά δε μπορούν να πείσουν ούτε μονοψήφιο αριθμό απ’ το ποσοστό εκείνων που τα στηρίζουν ακόμη…σε όσες περιπτώσεις έμειναν κόμματα με διψήφιο ποσοστό οπαδών και ψηφοφόρων βέβαια…
Η τακτική του ΄ώριμου φρούτου΄ που εμφανώς έχει επιλεγεί ν’ ακολουθήσουν τα κόμματα εξουσίας, όπως έμειναν να ονομάζονται ακόμη κάποια απ’ αυτά, προφανώς δε γίνεται αποδεκτή απ’ τους χειμαζόμενους πολίτες όπως σαφώς αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις ενώ προβληματικές όσο και στα όρια των καθεστωτικών τακτικών, δράσεις της κυβέρνησης, αφήνονται απλώς να εξελιχθούν με τη σθεναρή αντιπολίτευση να έχουν αναλάβει ιδιώτες που θίγονται ευθέως για διάφορους λόγους, όπως στην περίπτωση των τηλεοπτικών αδειών, που ένα κανάλι σηκώνει όλο το βάρος της ενημέρωσης για τα τραγικά που συμβαίνουν στον, αν μη τι άλλο, παγκόσμιας πρωτοτυπίας διαγωνισμό που σε λίγες μέρες έχει προγραμματισθεί να πραγματοποιηθεί.
Όσο για την άλλη ανοιχτή πληγή που ακούει στο όνομα μεταναστευτικό, οι πολίτες καλούνται ν’ αντιμετωπίσουν το πρόβλημα μόνοι τους φυσικά, με την κυβέρνηση να πιέζει και την αυτοδιοίκηση να προσπαθεί ν’ αντεπεξέλθει, αδυνατώντας να σχεδιάσει και να προβλέψει τι έρχεται την επόμενη μέρα.
Και τι γίνεται μέσα σε τέτοια κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί; Πώς στέκεται ο καθένας μας; Πώς μπορεί ν’ αντιδράσει και να θεωρήσει ότι κάνει κάτι για να προστατεύσει και να προστατευθεί;
Μοναχική η πορεία, ειδικά των σκεπτόμενων και πραγματικά προβληματισμένων πολιτών αφού η προσπάθεια συμπόρευσης με οτιδήποτε οργανωμένο όπως τα δεκάδες κομματίδια, απλώς απαιτεί την ‘γιδοποίηση’ πίσω απ’ τον αρχηγό που απλώς θέλει να πει κάτι και βρίσκονται και δέκα άτομα και τον υποστηρίζουν. Όσο για τα μεγαλύτερα κόμματα, στερούνται πλέον επιχειρημάτων που θα μπορούσαν να συσπειρώσουν σκεπτόμενες μονάδες κι απευθύνονται στα μετακινούμενα ‘γίδια’ που αποδεδειγμένα εκλέγουν κυβερνήσεις σ’ αυτό τον τόπο, επί δεκαετίες, διαλέγοντας τυχοδιωκτικά κι εντελώς περιστασιακά, με θρησκευτική ευλάβεια, ανάμεσα στον ίδιο κύκλο υποψηφίων προσώπων και κομμάτων.
Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος, ειδικά για όσους ψάχνουν, ενημερώνονται και καταφέρνουν να διαμορφώσουν τη δική τους άποψη. Των σκεπτόμενων αυτών πολιτών που συνειδητά παραμένουν στη διαλυμένη χώρα, πιστεύοντας ότι μπορεί ν’ αναγεννηθεί απ’ τις στάχτες. Των αποφασισμένων πολιτών να διεκδικήσουν και να προσφέρουν συγχρόνως, αυτό που υπαγορεύει ο ρόλος τους ως κομμάτια αυτής της χειμαζόμενης κοινωνίας. Οι αξιόλογες αυτές μονάδες, αποτελούν το πολύτιμο κεφάλαιο της χώρας αλλά και την απάντηση στις ορδές γιδιών των κομματικών στρατών, ειδικά δε, αυτών που μετακινούνται καθορίζοντας εκλογικά αποτελέσματα, τραγικά τις τελευταίες φορές…
Η συνάντηση πολλών τέτοιων μονάδων που θα μπορούσε ν’ αποδώσει, είτε με την κατάθεση νέων προτάσεων είτε με την ενημέρωση όσο το δυνατόν περισσότερων πολιτών με στόχο τη λήξη της γιδοποίησης και τη δημιουργία περισσότερων ενημερωμένων μονάδων, θα μπορούσε να είναι η λύση στο πρόβλημα. Φυσικά κι εκεί χρειάζεται αγώνας ώστε να μην καπελωθεί μια αξιόλογη προσπάθεια και να μην αγελοποιηθεί σημαντικό ανθρώπινο δυναμικό από ματαιόδοξες και φιλόδοξες μονάδες…
Ωστόσο, η προσπάθεια αξίζει τον κόπο αφού δείχνει ν’ αποτελεί τη μόνη αξιοπρεπή, πολιτισμένη και ουσιαστική λύση, στην παρούσα φάση. Άλλωστε, οι πραγματικά αξιόλογες μονάδες, δε ‘γιδοποιούνται’…ούτε απορροφώνται απ’ τις ομάδες….απλώς αποφασίζουν κι απομονώνονται… Κι όσο οι απομονώσεις είναι περισσότερες απ’ τις εντάξεις και το μέλλον του τόπου μένει στην αγελοποιημένη τακτική των αποτυχημένων κομμάτων, τόσο τα μαντάτα θα είναι θλιβερά…
Γρηγορίου Αλεξάνδρα
Ιδρυτικό Μέλος Ευ.Με.ΣΥΝ - Τομεάρχης Επικοινωνίας & ΜΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου