ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ: Βλάδος, Μ. Χ. (σε φάση συγγραφής) 'Παγκόσμια Κρίση, Καινοτομία και Διαχείριση Αλλαγής'. Εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ.
- Πέρα όμως από την περιβαλλοντική οπτική, βοηθάει η παγκοσμιοποίηση τον ίδιο τον Άνθρωπο, στην οικουμενική διάσταση του, ενισχύοντας την διεκδίκηση της ευτυχίας και της ολοκλήρωσης του;
- Πέρα όμως από την περιβαλλοντική οπτική, βοηθάει η παγκοσμιοποίηση τον ίδιο τον Άνθρωπο, στην οικουμενική διάσταση του, ενισχύοντας την διεκδίκηση της ευτυχίας και της ολοκλήρωσης του;
- Πράγματι, πολλοί σχολιαστές διαφωνούν.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με την αρκούντως φιλόδοξη και «αιρετικής» κατεύθυνσης προσέγγιση του E. Fromm, το κύριο ενδιαφέρον πρέπει, πάντοτε, να αποδίδεται στην «ανάπτυξη με κέντρο των άνθρωπο» χωρίς παρεκκλίσεις. (βλ. παράθεμα)
Για παράδειγμα, σύμφωνα με την αρκούντως φιλόδοξη και «αιρετικής» κατεύθυνσης προσέγγιση του E. Fromm, το κύριο ενδιαφέρον πρέπει, πάντοτε, να αποδίδεται στην «ανάπτυξη με κέντρο των άνθρωπο» χωρίς παρεκκλίσεις. (βλ. παράθεμα)
ΠΑΡΑΘΕΜΑ
… Η παραγωγή πρέπει να υπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου, όχι τις απαιτήσεις του οικονομικού συστήματος. Μια νέα σχέση πρέπει να εγκαινιαστεί μεταξύ ανθρώπων και φύσης, αυτή της συνεργασίας και όχι της εκμετάλλευσης. Ο αμοιβαίος ανταγωνισμός πρέπει να αντικατασταθεί από την αλληλεγγύη. Ο στόχος όλων των κοινωνικών διευθετήσεων θα πρέπει να είναι η ανθρώπινη ευημερία. Πρέπει να επιδιώκεται όχι η μέγιστη κατανάλωση, αλλά η λογική κατανάλωση. Το άτομο πρέπει να είναι ενεργός και όχι παθητικός μέτοχος της κοινωνικής ζωής.
E. Fromm (1979): To Have or to Be, SPHERE BOOKS
Άραγε, όμως, το επιτυγχάνει αυτό η καπιταλιστική ανάπτυξη και μάλιστα η παγκοσμιοποίηση των τελευταίων δεκαετιών;
Παραξενεύοντας, ίσως, μερικούς από τους αναγνώστες αυτού του βιβλίου, εκτιμώ ξεκάθαρα πως ναι, με τις επιτυχίες αυτές να εμφανίζονται μάλιστα σε πολλά επίπεδα.
Κατ’ αρχήν, στα ζητήματα που αφορούν την υγεία και την μακροζωία των ανθρώπων.
Προσδόκιμο ζωής παγκοσμίως, από το 1770 έως το 2015
Ο μέσος άνθρωπος σε όλον τον πλανήτη ζει πλέον πολύ περισσότερο σε σχέση με το παρελθόν, ενώ κάθε δεκαετία που περνάει ολοένα προστίθενται χρόνια διαβίωσης.
Επίσης, η παιδική θνησιμότητα και οι θάνατοι των γυναικών κατά την κύηση και την γέννηση περιορίζονται δραστικά τις τελευταίες δεκαετίες, σε όλες της περιοχές του πλανήτη μας.
Επίσης, η παιδική θνησιμότητα και οι θάνατοι των γυναικών κατά την κύηση και την γέννηση περιορίζονται δραστικά τις τελευταίες δεκαετίες, σε όλες της περιοχές του πλανήτη μας.
Παιδική θνησιμότητα ανά επίπεδο εισοδημάτων χωρών παγκοσμίως, από το 1960 έως το 2012 (ανά χίλιες γεννήσεις, αριθμός παιδιών που δεν φτάνουν στην ηλικία των πέντε ετών)
Ο αριθμός των γυναικών που πεθαίνουν στην εγκυμοσύνη και τη γέννηση έχει υποδιπλασιαστεί
Πηγή δεδομένων: UN Maternal Mortality Estimation Inter-agency Group: http://www.maternalmortalitydata.org/ |
Αλλά και στο μέτωπο της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, τα επιτεύγματα της μάχης του ανθρώπου απέναντι στην άγνοια είναι, όντως, αναμφισβήτητα.
Είναι πολύ ευχάριστο πως σήμερα στις συντριπτικά περισσότερες χώρες του πλανήτη, η βασική εκπαίδευση δεν εκλαμβάνεται μόνο ως δικαίωμα των ανθρώπων αλλά και ως υποχρέωση των κυβερνήσεων, οι οποίες οφείλουν να διασφαλίζουν την εκπαιδευτική πρόσβαση σε όλους τους πολίτες τους.
Αυτό, βέβαια, δεν ίσχυε πάντα. Συγκεκριμένα, το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα ήταν αυτό που σηματοδότησε την επέκταση της εκπαίδευσης ως παγκόσμιο φαινόμενο. Τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι από το 1990 η κυβερνητική δαπάνη ως μερίδιο του εθνικού εισοδήματος σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες πλησίαζε ήδη το μέσο παρατηρούμενο στις αναπτυγμένες. Αυτή η παγκόσμια επέκταση στον εικοστό αιώνα, είχε ως αποτέλεσμα μία πρωτοφανή μείωση της εκπαιδευτικής ανισότητας σε όλον τον πλανήτη. Την περίοδο 1960-2010, ειδικότερα, η εκπαιδευτική ανισότητα είχε πτωτική τάση, κάθε χρόνο, για όλες τις ηλικιακές ομάδες και όλες τις γεωγραφικές περιοχές του κόσμου.
Αυτό, βέβαια, δεν ίσχυε πάντα. Συγκεκριμένα, το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα ήταν αυτό που σηματοδότησε την επέκταση της εκπαίδευσης ως παγκόσμιο φαινόμενο. Τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι από το 1990 η κυβερνητική δαπάνη ως μερίδιο του εθνικού εισοδήματος σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες πλησίαζε ήδη το μέσο παρατηρούμενο στις αναπτυγμένες. Αυτή η παγκόσμια επέκταση στον εικοστό αιώνα, είχε ως αποτέλεσμα μία πρωτοφανή μείωση της εκπαιδευτικής ανισότητας σε όλον τον πλανήτη. Την περίοδο 1960-2010, ειδικότερα, η εκπαιδευτική ανισότητα είχε πτωτική τάση, κάθε χρόνο, για όλες τις ηλικιακές ομάδες και όλες τις γεωγραφικές περιοχές του κόσμου.
Μορφωμένος και αναλφάβητος πληθυσμός παγκοσμίως, από το 1800 έως το 2014
Το αναλφάβητο κομμάτι του παγκοσμίου πληθυσμού, λοιπόν, μειώνεται ραγδαία, ειδικά μετά την δεκαετία της παγκοσμιοποίησης του ‘80, ενώ και οι προβλέψεις για τα επόμενα χρόνια για όλες τις γωνιές του πλανήτη δείχνουν ακόμα πιο αισιόδοξες.
Πρόβλεψη για το ποσοστό του πληθυσμού χωρίς εκπαίδευση για επιλεγμένες χώρες, από το 1970 έως το 2050
Ίσως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και ικανοποιητικά σχετικά δεδομένα, είναι αυτό που δείχνει την δραστική βελτίωση της κατάστασης που επικρατεί στην εκπαίδευση, ακόμα και στις «πολύ δύσκολες περιπτώσεις», όπως αυτή της Υποσαχάριας Αφρικής.
Ο αριθμός των παιδιών που εγγράφονται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση στην Υποσαχάρια Αφρική έχει διπλασιαστεί
Πηγή: United Nations, The Millennium Development Goals Report 2015 |
Τέλος, δεν είναι λιγότερο εντυπωσιακός και ένας ακόμα δείκτης που αφορά την παιδική εργασία.
Η συχνότητα εμφάνισης της παιδικής εργασίας παγκοσμίως, από το 2000 έως το 2012 (Ποσοστό παιδιών, ηλικίας 5 έως 17 ετών, που εμπλέκονται σε οικονομική δραστηριότητα για τουλάχιστον μία ώρα την εβδομάδα, ανεξάρτητα από τη σχολική τους φοίτηση).
Η συχνότητα εμφάνισης της παιδικής εργασίας δείχνει ότι, τα τελευταία χρόνια, υποχωρεί αισθητά σε πλανητικό επίπεδο, καταγράφωντας μια ακόμα νίκη, επομένως, στην ουσιώδη ιστορία της Ανθρωπότητας προς την πρόοδο ─πέραν αφορισμών και ιερεμιάδων…
Δρ. Βλάδος Χάρης
Πρόεδρος Διοικούσας Ευ.Με.Συν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου