Από την διαίρεση στον πολλαπλασιασμό του φιλοευρωπαϊκού χώρου

Ο δρ. Κορώνης Επαμεινώνδας
είναι Ιδρυτικό Μέλος της
Ευρωπαϊκής Μεταρρυθμιστικής
Σύνθεσης (ΕΥΜΕΣΥΝ)
και Τομεάρχης Οικονομικών

Γιατί όχι ο Βενιζέλος; Και γιατί ναί ο Κυριάκος; Από που προκύπτει ότι δεν επαρκεί ο Θεοδωράκης; Και τελικά είναι ο Τζήμερος ακραίος ή ακραίοι οι καιροί; Πολλοί θα διαφωνήσουν στους παρονομαστές στο πολιτικό κλάσμα της φιλοευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής. Πολλές απόψεις, περισσότερες θέσεις αλλά τελικά το ζητούμενο είναι άλλο. Η σύνθεση. Οι θέσεις και όχι τα πρόσωπα.

Ο μεταρρυθμιστικός, φιλοευρωπαϊκός χώρος είναι ένα αριθμητικό κλάσμα. Όσο ο παρονομαστής γεμίζει από διαφορετικές σχολές σκέψης, τόσο ο χώρος διαιρείται με τον εαυτό του. Αντίστροφα, όσο οι αριθμοί και οι άνθρωποι μετακομίζουν στον αριθμητή, τόσο ενισχύεται η δύναμή του. Και ενώ κάθε καινοτόμος σκέψη και μεταρρυθμιστική απόχρωση έχουν ένα ενδιαφέρον, καμιά φορά η υποχώρηση του ειδικού προς το γενικό βοηθά περισσότερο.

Τι χρειάζεται λοιπόν; Μια συσπείρωση γύρω από βασικές θέσεις, χωρίς αυτές να αναλύονται εξοντωτικά. Όσο βαθαίνει η ανάλυση, τόσο εμφανίζονται αχρείαστες διαφορές. Για παράδειγμα θέλουμε μια τριτοβάθμια εκπαίδευση που να προάγει την αριστεία, εξωστρεφή, διεθνοποιημένη και αυτόνομη. Αυτά επαρκούν σαν μια πλατφόρμα ένωσης προτού συζητηθεί ο χαρακτήρας των εισαγωγικών εξετάσεων ή ο βαθμός διείσδυσης των ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Αρκετοί επίδοξοι συνθετικοί χώροι της φιλελεύθερης μεταρρυθμιστικής πολιτικής σήμερα δεν προάγουν την σύνθεση, αλλά την πολιτική τους ταυτότητα μαζί με το ανθρώπινο δυναμικό τους. Ο Κύκλος του Βενιζέλου είναι μια πλατφόρμα προγραμματικών θέσεων, το Ποτάμι έχει ενδιαφέρουσες αλλά συγκεκριμένες θέσεις. Η φιλελεύθερη πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας θα αναζητήσει τις συνεργασίες μόνο αν το απαιτήσει η εκλογική αριθμητική. Και πολλά μικρότερα αναδυόμενα σχήματα καταλήγουν σε "πλαίσια" που συχνά αποξενώνουν πιθανούς συμμετέχοντες.

Δεν υποστηρίζουμε ότι η πολιτική είναι μια συνεχής διαδικασία αφαίρεσης. Ούτε ότι ο φιλοευρωπαϊκός χώρος πρέπει να γίνει ασπόνδυλος και γενικόλογος. Είναι όμως απαραίτητο κάποια στιγμή να προβληθούν οι σταθερές αξιακές πεποιθήσεις όσων θέλουν να προοδεύσει η χώρα θεσμικά και φιλελεύθερα. Να τονιστεί η ανάγκη τόνωσης του ευρωπαϊκού μας προσανατολισμού, η μεταρρύθμιση με έμφαση στην οργάνωση και τον εκδημοκρατισμό μας, η οικονομική ανάπτυξη που θα έρθει από τις δικές μας δυνάμεις, χωρίς δανεικά και ΕΣΠΑ.

Αν η Δημοκρατική Συμπαράταξη, οι δεκάδες κινήσεις, ο Βενιζέλος και ο ίδιος ο Κυριάκος αναζητήσουν πραγματικές συνθέσεις, μπορεί να εκπλαγούν και οι ίδιοι από την απήχηση που θα έχει ένα σύστημα προοδευτικών αξιών. Είμαστε σε ένα κλάσμα που μπορεί να μεγαλώσει τόσο πολύ ώστε να κερδίσει τον κόσμο και το μέλλον.