Ο Σοσιαλισμός σταματάει όταν σταματάνε τα χρήματα των άλλων

Η Βενεζουέλα σήμερα είναι η υπαρκτή απόδειξη αυτού. Η Βενεζουέλα έχει πάρα πολλά κοινά με την δική μας πορεία στην ιστορία. Ανεξαρτητοποιήθηκε το 1821 και το επίσημο κράτος αναγνωρίστηκε το 1830. Ήταν μια κατεξοχήν γεωργική χώρα με έσοδα από τον καφέ και το κακάο.
Ταλανίστηκε στην πορεία της από δικτατορικά καθεστώτα αλλά η εκτόξευση των τιμών του πετρελαίου το '70 ήταν και αυτό που εκτόξευσε τα έσοδα εφόσον είναι από τους μεγαλύτερους παραγωγού πετρελαίου. Τα χρόνια που ακολούθησαν και το συνάλλαγμα από το πετρέλαιο δημιούργησαν γρήγορα μια πολύ πλούσια χώρα με πολύ υψηλό βιοτικό επίπεδο που όμως μετέτρεψε την οικονομία της από γεωργική σε απλά πετρελαιο-παραγωγική. Οι πτώσεις των τιμών του πετρελαίου στις αρχές του '90 δημιούργησε πολλά ελλείμματα και υψηλό χρέος.

Χαρακτηριστική επιδίωξη των πλούσιων κοινωνιών είναι οι ιδέες του σοσιαλισμού. Είναι ανθρώπινο κάποιος που δεν έχει βιώσει ή έχει ξεπεράσει κατά πολύ τον αγώνα για επιβίωση να θέλει να βοηθήσει τους συνανθρώπους του με το περίσσευμά του. Ωστόσο, ο σοσιαλισμός έχει ένα σοβαρό μειονέκτημα. Δημιουργεί κρατισμό και αυτό συνεπάγεται κοινωνίες εσωστρεφείς, ανίκανες να αυτο-οργανωθούν, απροστάτευτες σε οικονομικά “ατυχήματα” και ουτοπικές σε ένα παγκόσμιο γίγνεσθαι που συνεχώς μεταβάλλεται.

Ο Τσάβες που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας στα τέλη του '90 ήταν αποτέλεσμα των εμμονών της κοινωνίας ότι μπορούν να συνεχίσουν να ζούνε πλούσια χωρίς να δουλέψουν ανταγωνιστικά, ότι μπορούν να συντηρήσουν ένα πολύ ακριβό κράτος χωρίς τα ανάλογα έσοδα. Και οι συγκυρίες τον βοήθησαν. Ο σοσιαλισμός δούλεψε επί Τσάβες επειδή πετρέλαιο (που ήταν και ο κατά 80% πόρος εσόδων για όλη την Βενεζουέλα) ήταν πλέον ξανά ακριβό. Με την μείωση της τιμής του πετρελαίου όμως από το 2010 η οικονομία κατέρρευσε.

Η κοινωνία ωστόσο ήταν απαίδευτη και ανίκανη να δημιουργήσει ένα διαφορετικό παραγωγικό μοντέλο για την χώρα και η πολιτική ηγεσία (μια αριστερή δικτατορία περίπου) ακόμη χειρότερη. Μια δήθεν σοσιαλιστική κυβέρνηση με αυταπάτες και λαϊκισμό που το μόνο που κατάφερε τα τελευταία χρόνια είναι να σπαταλήσει τα αρκετά στην αρχή εναπομείναντα κρατικά κεφάλαια στην συντήρηση ενός σπάταλου ακριβού κράτους και ενός παραγωγικού μοντέλου που εδώ και 6 χρόνια δεν δουλεύει. Παραδομένη στις αριστερές ιδεολογίες και χωρίς καμία επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο ήταν αναπόφευκτη η καταστροφή.

(Διενεργείται μάλιστα μια έρευνα για το πως σπαταλήθηκαν εκατοντάδες δις αποθεματικών με υποψίες πως δόθηκαν σε διάφορους πολιτικούς σχηματισμούς ανά τον κόσμο ώστε να προάγουν την σοσιαλιστική ιδεολογία. Δεν θα εκπλαγώ καθόλου να μάθω πως και ο δικός μας ΣΥΡΙΖΑ επιχορηγήθηκε από τον Μαδούρο).

Οι συγκυρίες συμπίπτουν. Ο πλουτισμός της κοινωνίας συνέβη στην Ελλάδα τις ίδιες χρονικές περιόδους και με τον ίδιο τρόπο. Το χρήμα έπεσε από τον ουρανό χωρίς παραγωγή είτε μέσω επιδοτήσεων από την ΕΟΚ ('80) είτε μέσω δανεισμού (μετά 2000).

Τα συστατικά της απόλυτης καταστροφής είναι επίσης ίδια με τα δικά μας. Πολιτική ηγεσία πολύ κατώτερη των περιστάσεων, πλούσια κοινωνία χωρίς όμως παραγωγικές δομές, οικονομικές συγκυρίες που συντηρούσαν ένα κακό οικονομικό μοντέλο μέχρι την πλήρη κατάρρευση αυτού στην διάρκεια της οποίας ανήλθε στην εξουσία ένα μόρφωμα φανατικών ιδεολόγων σοσιαλιστών ή ακροδεξιών χωρίς καμία επαφή με την πραγματικότητα εκτός των συνόρων. Ο λαϊκισμός στην Ελλάδα του 2016 κυριαρχεί όπως επίσης κυριαρχεί μια κυβέρνηση που βολεύεται συνεχώς να ξεπερνά τα δημοκρατικά όρια και να φλερτάρει με αυτά μιας σοσιαλιστικής δικτατορίας.

Η περίσταση απαιτεί άξια πολιτικά στελέχη με επίγνωση της παγκόσμιας πραγματικότητας, ενημέρωση των πολιτών για την επικείμενη καταστροφή και την απόκτηση αυτογνωσίας. Ο δρόμος ακόμη υπάρχει και σε αυτόν δεν είμαστε μόνοι μας όπως η Βενεζουέλα. Έχουμε αρωγούς τους εταίρους μας αλλά απαιτείται αλλαγή από εμάς.

Οδηγός σε αυτή την αλλαγή μπορεί να γίνουν οι θέσεις της Ευ.Με.Σύνθεσης. Τα θεμέλια για μια νέα σύγχρονη Ελλάδα που θα πατήσει στα πόδια της και θα απαιτήσει βάσει προϋποθέσεων καλύτερη αντιμετώπιση από τους εταίρους μας και φυσικά θα αποφύγει την καταστροφή που επίκειται αν συνεχίσει αυτό τον μοναχικό δρόμο προς τον γκρεμό όπως η Βενεζουέλα.
 

Δημήτρης Πιστής

Αντιπρόεδρος Ευ.Με.ΣΥΝ. - Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π