Απαραίτητες οι μεταρρυθμίσεις στους πυλώνες της κατεστραμμένης χώρας, ορθές οι δοκιμασμένες προτάσεις των εταίρων αλλά πώς είναι δυνατόν μια, αριστερής αντίληψης και ιδεολογίας κυβέρνηση να προτείνει και πολύ περισσότερο, να υλοποιήσει σωστά, λύσεις που δεν αντιλαμβάνεται και αντιπολιτεύεται…;
Και φυσικά η χώρα χρειαζόταν νέο ασφαλιστικό σύστημα μετά την παταγώδη αποτυχία και λόγω κακοδιαχείρισης βέβαια, του παλαιού συστήματος. Και φυσικά η χώρα χρειάζεται νέο φορολογικό νόμο που θα ισχύσει για τα επόμενα αρκετά χρόνια ώστε να επιτευχθεί το απαραίτητο για τις πολυπόθητες επενδύσεις, σταθερό φορολογικό κλίμα. Και φυσικά είναι απαραίτητη η εξέλιξη του συστήματος παιδείας κι ο εναρμονισμός του με τα νέα δεδομένα της εκπαίδευσης γενικώς και των ειδικών συνθηκών που ισχύουν στη χώρα, ειδικώς. Και φυσικά είναι παραπάνω από απαραίτητη η, εκ βάθρων αναπροσαρμογή του συστήματος υγείας που απλώς ταλαιπωρεί τους πολίτες που το χρειάζονται.
Σε μια διαλυμένη εν πολλοίς, χώρα όπως δυστυχούμε να βιώνουμε τη δική μας, οι παραπάνω πυλώνες χρήζουν ριζικών μεταρρυθμίσεων για να διασφαλισθεί η λειτουργία της τις επόμενες δεκαετίες. Στόχος βέβαια παραμένει η πολυπόθητη ανάπτυξη που για να επιτευχθεί, στοιχειωδώς είναι απαραίτητη η εξομάλυνση λειτουργίας μέσω αυτών των πυλώνων.
Οι προτάσεις για τις σωστές λύσεις ή τέλος πάντων τις λύσεις που μπορούν να θεωρούνται κοντά στο ορθό που μπορεί να φέρει βάσει στοιχείων, την εξομάλυνση λειτουργίας της χώρας, έρχονται από χώρες και οργανισμούς που τα έχουν διαπιστώσει στην πράξη να λειτουργούν κι έχουν αποφέρει θετικά αποτελέσματα σε άλλους λαούς.
Εκείνο που αποδεικνύεται απλώς και μάλιστα τους τελευταίους μήνες περίτρανα, είναι ότι η αδυναμία των Ελλήνων να επιλέξουν εκείνους που μπορούν να προχωρήσουν στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, έφερε τη δυσπιστία και την πλήρη απαξίωση απ’ τους εταίρους και δανειστές με αποτέλεσμα, πλέον απλώς να απαιτούν κι όχι να συζητούν.
Παρατηρώντας τις χώρες που επανήλθαν στην πορεία της ανάπτυξης παίρνοντας και πάλι την οικονομική διαχείριση στα χέρια τους απ’ τους δανειστές, εύκολα διαπιστώνεται η κοινή πολιτική, τουλάχιστον όσο ν’ αφορά τα οικονομικά τους. Συμπόρευση και πολιτική συνεργασία ώστε να υλοποιηθούν τα απαραίτητα που η υλοποίηση από άλλες χώρες, έδειχνε τον δρόμο.
Στην Ελλάδα όμως, καταφέραμε το απίστευτο! Μια αριστερή κυβέρνηση, σοσιαλίζουσα τελευταία, με δεξί αλλά άβουλο δεκανίκι, να προτείνει το χειρότερο κοκτέηλ μέτρων ως 4ο μνημόνιο, παρακούοντας τις προτάσεις περί μείωσης δαπανών αλλά επιλέγοντας ν’ ακολουθήσει τις ιδεοληπτικές της προσταγές, προστατεύοντας το υδροκέφαλο κράτος κι επιβάλλοντας κάθε φόρο που μπορεί να επιβληθεί, με την ταυτόχρονη αύξηση όσων ήδη ίσχυαν!
Η περίφημη δε, παράλληλη ψήφιση των ‘παραμετρικών μέτρων’, του κόφτη μισθών και συντάξεων σε περίπτωση αποτυχίας είσπραξης φόρων, που πρέπει να θεωρείται δεδομένη, αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο πρώτης φοράς ψήφισης ‘τιμωρητικής’ ρήτρας, ως επιστέγασμα της πλήρους απώλειας εμπιστοσύνης από πλευράς των δανειστών μας.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη απόδειξη της λανθασμένης επιλογής κι εκλογής των Ελλήνων, στις τελευταίες δυο εκλογικές αναμετρήσεις. Οι λάθος άνθρωποι, με τις λάθος αντιλήψεις και ιδεοληψίες, τη λάθος στιγμή, για τη λήψη καίριων αποφάσεων για το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Είναι ξεκάθαρο ότι σε τόσο σημαντικές και κρίσιμες στιγμές, η μόνη λύση, αν αποκλειστικός στόχος είναι η άρση του αδιεξόδου, ήταν φυσικά η σύνθεση δυνάμεων, απόψεων, πολιτικών και δυνατοτήτων, όλων των κομματικών σχηματισμών της χώρας, ενισχυμένων με ειδικούς επιστήμονες σε κάθε έναν απ’ τους προαναφερθέντες πυλώνες για την ομαλή λειτουργία της χώρας.
Μετά από μια μακρά, πολύχρονη, αποτυχημένη εν πολλοίς πορεία, με καταστροφικές συνέπειες για τους καταρρακωμένους πολίτες, το τελευταίο που χρειαζόταν ήταν ένα λανθασμένο κοκτέηλ απαράδεκτων προβλέψεων, για την υλοποίηση υπεραισιόδοξων στόχων που έθεσαν αριστεροί αστοί, προσπαθώντας να ικανοποιήσουν φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις.
Όσο καταπονημένοι κι απαισιόδοξοι κι αν αισθανόμαστε, είναι παραπάνω από επιτακτική η ανάγκη να βρούμε δυνάμεις να ενωθούμε υπερκομματικά και να φέρουμε τα κόμματα στο τραπέζι του διαλόγου για τη ΣΥΝΘΕΣΗ των ορθών προτάσεων με αποκλειστικό στόχο την επανεκκίνηση της χώρας, στις σωστές ράγες ανάπτυξης και υγιούς όσο κι αποδοτικής για τους πολίτες και το κράτος, πορείας.
Και φυσικά η χώρα χρειαζόταν νέο ασφαλιστικό σύστημα μετά την παταγώδη αποτυχία και λόγω κακοδιαχείρισης βέβαια, του παλαιού συστήματος. Και φυσικά η χώρα χρειάζεται νέο φορολογικό νόμο που θα ισχύσει για τα επόμενα αρκετά χρόνια ώστε να επιτευχθεί το απαραίτητο για τις πολυπόθητες επενδύσεις, σταθερό φορολογικό κλίμα. Και φυσικά είναι απαραίτητη η εξέλιξη του συστήματος παιδείας κι ο εναρμονισμός του με τα νέα δεδομένα της εκπαίδευσης γενικώς και των ειδικών συνθηκών που ισχύουν στη χώρα, ειδικώς. Και φυσικά είναι παραπάνω από απαραίτητη η, εκ βάθρων αναπροσαρμογή του συστήματος υγείας που απλώς ταλαιπωρεί τους πολίτες που το χρειάζονται.
Σε μια διαλυμένη εν πολλοίς, χώρα όπως δυστυχούμε να βιώνουμε τη δική μας, οι παραπάνω πυλώνες χρήζουν ριζικών μεταρρυθμίσεων για να διασφαλισθεί η λειτουργία της τις επόμενες δεκαετίες. Στόχος βέβαια παραμένει η πολυπόθητη ανάπτυξη που για να επιτευχθεί, στοιχειωδώς είναι απαραίτητη η εξομάλυνση λειτουργίας μέσω αυτών των πυλώνων.
Οι προτάσεις για τις σωστές λύσεις ή τέλος πάντων τις λύσεις που μπορούν να θεωρούνται κοντά στο ορθό που μπορεί να φέρει βάσει στοιχείων, την εξομάλυνση λειτουργίας της χώρας, έρχονται από χώρες και οργανισμούς που τα έχουν διαπιστώσει στην πράξη να λειτουργούν κι έχουν αποφέρει θετικά αποτελέσματα σε άλλους λαούς.
Εκείνο που αποδεικνύεται απλώς και μάλιστα τους τελευταίους μήνες περίτρανα, είναι ότι η αδυναμία των Ελλήνων να επιλέξουν εκείνους που μπορούν να προχωρήσουν στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, έφερε τη δυσπιστία και την πλήρη απαξίωση απ’ τους εταίρους και δανειστές με αποτέλεσμα, πλέον απλώς να απαιτούν κι όχι να συζητούν.
Παρατηρώντας τις χώρες που επανήλθαν στην πορεία της ανάπτυξης παίρνοντας και πάλι την οικονομική διαχείριση στα χέρια τους απ’ τους δανειστές, εύκολα διαπιστώνεται η κοινή πολιτική, τουλάχιστον όσο ν’ αφορά τα οικονομικά τους. Συμπόρευση και πολιτική συνεργασία ώστε να υλοποιηθούν τα απαραίτητα που η υλοποίηση από άλλες χώρες, έδειχνε τον δρόμο.
Στην Ελλάδα όμως, καταφέραμε το απίστευτο! Μια αριστερή κυβέρνηση, σοσιαλίζουσα τελευταία, με δεξί αλλά άβουλο δεκανίκι, να προτείνει το χειρότερο κοκτέηλ μέτρων ως 4ο μνημόνιο, παρακούοντας τις προτάσεις περί μείωσης δαπανών αλλά επιλέγοντας ν’ ακολουθήσει τις ιδεοληπτικές της προσταγές, προστατεύοντας το υδροκέφαλο κράτος κι επιβάλλοντας κάθε φόρο που μπορεί να επιβληθεί, με την ταυτόχρονη αύξηση όσων ήδη ίσχυαν!
Η περίφημη δε, παράλληλη ψήφιση των ‘παραμετρικών μέτρων’, του κόφτη μισθών και συντάξεων σε περίπτωση αποτυχίας είσπραξης φόρων, που πρέπει να θεωρείται δεδομένη, αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο πρώτης φοράς ψήφισης ‘τιμωρητικής’ ρήτρας, ως επιστέγασμα της πλήρους απώλειας εμπιστοσύνης από πλευράς των δανειστών μας.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη απόδειξη της λανθασμένης επιλογής κι εκλογής των Ελλήνων, στις τελευταίες δυο εκλογικές αναμετρήσεις. Οι λάθος άνθρωποι, με τις λάθος αντιλήψεις και ιδεοληψίες, τη λάθος στιγμή, για τη λήψη καίριων αποφάσεων για το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Είναι ξεκάθαρο ότι σε τόσο σημαντικές και κρίσιμες στιγμές, η μόνη λύση, αν αποκλειστικός στόχος είναι η άρση του αδιεξόδου, ήταν φυσικά η σύνθεση δυνάμεων, απόψεων, πολιτικών και δυνατοτήτων, όλων των κομματικών σχηματισμών της χώρας, ενισχυμένων με ειδικούς επιστήμονες σε κάθε έναν απ’ τους προαναφερθέντες πυλώνες για την ομαλή λειτουργία της χώρας.
Μετά από μια μακρά, πολύχρονη, αποτυχημένη εν πολλοίς πορεία, με καταστροφικές συνέπειες για τους καταρρακωμένους πολίτες, το τελευταίο που χρειαζόταν ήταν ένα λανθασμένο κοκτέηλ απαράδεκτων προβλέψεων, για την υλοποίηση υπεραισιόδοξων στόχων που έθεσαν αριστεροί αστοί, προσπαθώντας να ικανοποιήσουν φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις.
Όσο καταπονημένοι κι απαισιόδοξοι κι αν αισθανόμαστε, είναι παραπάνω από επιτακτική η ανάγκη να βρούμε δυνάμεις να ενωθούμε υπερκομματικά και να φέρουμε τα κόμματα στο τραπέζι του διαλόγου για τη ΣΥΝΘΕΣΗ των ορθών προτάσεων με αποκλειστικό στόχο την επανεκκίνηση της χώρας, στις σωστές ράγες ανάπτυξης και υγιούς όσο κι αποδοτικής για τους πολίτες και το κράτος, πορείας.
Γρηγορίου Αλεξάνδρα
Ιδρυτικό Μέλος Ευ.Με.ΣΥΝ - Τομεάρχης Επικοινωνίας & ΜΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου