Μεγάλη η αναστάτωση του κεντροδεξιού χώρου μετά την ανοιχτή πρόσκληση του νέου φιλελεύθερου αρχηγού της ΝΔ, προς όλες τις φιλελεύθερες δυνάμεις του τόπου, για ένα νέο μέτωπο με στόχο την διακυβέρνηση της χώρας, βάσει των προτύπων των επιτυχημένων φιλελεύθερων χωρών.
Συγχρόνως, μεγάλη η κινητικότητα και στον κεντροαριστερό χώρο μετά την παταγώδη αποτυχία της αριστερής διακυβέρνησης που κρατάει το σοσιαλιστικό μοτίβο μόνο ως προς την διατήρηση του κρατισμού ενώ οι μεταρρυθμίσεις που ψηφίζει κλείνουν το μάτι σε φιλελεύθερες προβλέψεις.
Κι όλα αυτά σε μια χώρα που ο λαός βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση και το κράτος απλώς προσπαθεί να συνεχίζει να εισπράττει όσο το δυνατόν περισσότερα για να μπορεί ν’ αποπληρώνει τόκους ενός παράλογα γιγαντιαίου χρέους!
Η επιτομή του αδιεξόδου και της πλήρους μπαχαλοποίησης μιας χώρας με βαριές παθογένειες που εμφανώς, δε μπόρεσε ν’ αφομοιώσει τίποτα θετικό απ’ την ευρωπαϊκή της πορεία κι απλώς αφέθηκε στην κακοδιαχείριση της οικονομικής στήριξης που λάμβανε για να φτιάξει υποδομές που η απουσία τους σήμερα διαπιστώνεται με την πλήρη διάλυση κάθε δομής λειτουργίας.
Η επόμενη μέρα, όπως και να μας βρει ως χώρα, όπως και να έχουμε αποφασίσει να πορευτούμε ως κράτος, με όποια πρόσωπα στη διακυβέρνηση, είναι ξεκάθαρο ότι χρειάζεται νέο μίγμα πολιτικής για να μπορέσει να διασφαλισθεί η συνέχεια.
Κάθε μίγμα όμως που δεν θα λαμβάνει υπόψιν, τη νοοτροπία του λαού και τα νέα δεδομένα της πληγωμένης κι ένα βήμα πριν την απόλυτη διάλυση, ελεύθερης αγοράς, είναι καταδικασμένο ν’ αποτύχει εν τη γενέσει του!
Διότι, δε μπορεί όταν καλλιεργείται ένα επιδοματικό κράτος επί δεκαετίες που οι πολίτες έχουν εκπαιδευτεί να καλύπτουν κενά στα εισοδήματά τους, πραγματικά ή ανύπαρκτα, από επιδόματα διόρθωσης των κακώς κειμένων ενός λανθασμένα λειτουργούντος κράτους, ξαφνικά να κόβονται μαχαίρι με την αυστηροποίηση των κριτηρίων των δικαιούχων, όπως προβλέπει μια άκρατα φιλελεύθερη λειτουργία.
Ούτε είναι δυνατόν σε μια παραπαίουσα ελεύθερη αγορά να λειτουργήσει ο υγιής ανταγωνισμός μεταξύ των νέων επιχειρήσεων που ενδεχομένως να ξεκινήσουν με κίνητρα επιδότησης έναντι των παλαιότερων καταχρεωμένων που έμειναν ημικατεστραμένες απ’ την πολύχρονη κρίση.
Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για προσφορά στους πολίτες μέσω των φόρων που συλλέγονται κατά το ελάχιστο ποσοστό πρόβλεψης, τη στιγμή που οι φόροι επαρκούν μόνο για τους τόκους του χρέους και τις βασικές ανάγκες του κράτους.
Η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί και πολύ περισσότερο, όπως τη βιώνουν οι πολίτες στην σκληρή κι απάνθρωπη για κάποιες πολλές κατηγορίες Ελλήνων, καθημερινότητα, δε μπορεί να έχει μονοσήμαντες απαντήσεις και γρήγορες λύσεις. Και μόνο οι προτάσεις κι οι αναλύσεις κι οι έρευνες που γίνονται για την ελληνική πραγματικότητα, αποδεικνύουν ότι όλες οι προβλέψεις έχουν πέσει στο κενό κι όλες οι προσπάθειες απέτυχαν.
Η λογική, που κάποια στιγμή επιτέλους θα πρέπει να επικρατήσει των όποιων προσωπικών, συλλογικών ή άλλων συμφερόντων, των όποιων ξεπερασμένων ιδεοληψιών και των όποιων συλλογικών αυταπατών, υπαγορεύει την υιοθέτηση ενός συστήματος διακυβέρνησης και λειτουργίας του κράτους, με τη χρήση πολλών εκ των σοσιαλιστικών προβλέψεων του κοινωνικού κράτους για τους πραγματικά αδύνατους απ’ τη μια και των φιλελεύθερων προβλέψεων για ανάπτυξη και επανεκκίνηση μια υγιούς λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς απ’ την άλλη.
Ο συνδυασμός των δυο πολιτικών, καθόλου εύκολο να υλοποιηθεί αλλά όχι αδύνατο όπως διαπιστώνεται σε χώρες όπως η Σουηδία που εν πολλοίς κάτι τέτοιο έχει δοκιμάσει κι απέδωσε τα μέγιστα, θα μπορούσε να δώσει μια νέα προοπτική στη χώρα, χωρίς να τραβήξει στα άκρα τόσο τη δράση μιας πολιτικής όσο και την αντίδραση που θα μπορούσε να επιφέρει.
Όσο για το νέο πολιτικό σκηνικό, η δραματική κατάσταση του κράτους, επιβάλλει την υπενθύμιση ότι ανέκαθεν οι κεντρώες δυνάμεις διαθέτουν τη μετριοπάθεια και τα ανοιχτά μυαλά για ΣΥΝΘΕΣΗ δυνάμεων που δίνουν λύσεις συχνά καινοτόμες.
Μια ενδεχόμενη ένωση δυνάμεων της φιλελεύθερης κεντροδεξιάς όπως διαφαίνεται να διαμορφώνεται και μιας σοσιαλδημοκρατικής κεντροαριστεράς όπως γίνεται προσπάθεια να μετεξελιχθεί μετά και τη διάλυση του αποτυχημένου αριστερού μορφώματος που εντελώς συγκυριακά και σχεδόν τυχοδιωκτικά έφτασε στην εξουσία, θα μπορούσε να είναι η καλύτερη λύση για τη διακυβέρνηση της λαβωμένης χώρας, την επόμενη μέρα.
Φυσικά, μέσα σε όλα όσα επιβάλλεται να ληφθούν υπόψη, είναι η ανθρωπογεωγραφία της χώρας όπως διαμορφώθηκε αλλά και τα πρόσωπα που θα μπορούσαν να στελεχώσουν μια τέτοια πρωτοπόρα για τη χώρα μας, κυβέρνηση που μάλλον αποτελεί μονόδρομο αν στόχος είναι η διόρθωση, σε βάθος χρόνου, των παθογενειών και των κακών μεταλλάξεων που μας έφεραν στον όλεθρο.
Όπως και να ‘χει η ΣΥΝΘΕΣΗ δυνάμεων, κρίνεται αναγκαία και πάντως απολύτως απαραίτητη…
Γρηγορίου Αλεξάνδρα
Ιδρυτικό Μέλος Ευ.Με.ΣΥΝ - Τομεάρχης Επικοινωνίας & ΜΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου