Από την άλλη, η παρούσα κυβέρνηση έχει αποδείξει με τα πεπραγμένα της πως διέπεται από τρία βασικά γνωρίσματα: Είναι ακραία λαϊκίστικη, έχει τάσεις ολοκληρωτισμού και η θεώρησή της για το κράτος είναι καθαρά κομματική. Όπερ σημαίνει πως οτιδήποτε σκοπεύει να αλλάξει στη χώρα, πιθανότατα θα το αλλάξει προς το χειρότερο.
Εν ολίγοις, ο κόσμος- αβοήθητος από μία εξουσία διαβρωμένη και με παρωχημένη αντίληψη της πολιτικής- κάθεται και περιμένει να συμβεί κάτι διαφορετικό από μόνο του, εκ του μη όντος.
Θα αναρωτηθεί κανείς «και τί να κάνει;».
Η συνήθης αντίδραση, να βγει στους δρόμους και να διαμαρτυρηθεί, έχει αποδειχθεί από ανεπαρκής εώς αντιπαραγωγική. Το δεύτερο πιο αγαπημένο αίτημα των κοινωνικών εταίρων- μετά το «Να Μην Αλλάξει Τίποτα»- είναι να πέσει η κυβέρνηση. Είναι η εύκολη προσέγγιση στα προβλήματά μας, που δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να ρίχνει νερό στον μύλο των αντισυστημικών κομμάτων και να διαιωνίζει την εξωθεσμική μας αντίληψη για την πολιτική.
Η χώρα χρειάζεται προτάσεις.
Και, έτσι όπως το πάει η κυβέρνησή μας, τις χρειάζεται επειγόντως.
Χρειάζεται νέους φορείς ιδεών, που θα είναι απαλλαγμένοι από παλαιού τύπου κομματίστικες αντιλήψεις, και παράλληλα θα είναι αρκούντως διεισδυτικοί στο κοινό και οργανωμένοι, ώστε να μην χρειάζονται την κομματική ταμπέλα για να επιβιώσουν και να εισακουστούν.
Το πόσο δεκτική μπορεί να είναι η σημερινή κοινωνία σε κάτι τέτοιο, είναι ένα ερώτημα. Το πόσο παραγωγική μπορεί να γίνει ως προς τη δημιουργία του όμως, δεν αποτελεί καθόλου ερώτημα.
Όπως υπάρχουν μέσα στην κρατικίστικη και δυσκίνητη αγορά μας θύλακες δημιουργίας και παραγωγικής δραστηριότητας, έτσι υπάρχουν μέσα στη μουδιασμένη κοινωνία μας και άνθρωποι, ομάδες, δίκτυα ομάδων, με κοινούς προβληματισμούς για το αύριο, με διάθεση προσφοράς, με προτάσεις και όρεξη να τις εφαρμόσουν.
Και με τόλμη. Απαραίτητο στοιχείο, προκειμένου να εκθέσεις δημοσίως τις απόψεις σου, να είσαι σε θέση να τις υπερασπιστείς και, εδώ που τα λέμε, να εκτεθείς ο ίδιος. Σε τούτο το σημείο έγκειται και η σημασία των προαναφερόμενων φορέων για το άτομο. Πρέπει να πηγάζουν από αυτό και στη συνέχεια να το καλύπτουν υπό τη θεσμική τους ιδιότητα.
Τέτοιου είδους φορείς υπάρχουν ήδη στο εξωτερικό. Είναι στην πράξη η ακομμάτιστη, δραστήρια κοινωνία των πολιτών. Εκείνη για την οποία ακούμε σε άλλα κράτη, τη στιγμή που στην Ελλάδα, η ενεργοποίηση στο πολιτικό πεδίο ορίζεται αποκλειστικά από τα περιχαρακωμένα κόμματα.
Η Ευ.Με.Σύνθεση φιλοδοξεί να κάνει το αντίθετο.
Να επηρεάσει αντί να επηρεαστεί, να διαμορφώσει πολιτικές αντί να διαμορφωθεί από αυτές. Πέρα από τον δεδομένο διακομματικό της χαρακτήρα, στηρίζεται σε συγκεκριμένες σταθερές που απαντούν τόσο στις βραχυπρόθεσμες όσο και στις μακροπρόθεσμες ανάγκες του τόπου.
Συνεπής ως προς το πνεύμα των θέσεών της, στέκεται απέναντι σε κάθε πολιτική που έμπρακτα επιδεινώνει την κατάσταση στη χώρα μας και, συνεπώς, ως πολιτικός φορέας αντιπολιτεύεται κάθε κυβερνητική θέση που χαρακτηρίζεται από λαϊκισμό, ολοκληρωτισμό και κομματισμό.
Σε έναν πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα, οι δέκα θέσεις και η ανάπτυξή τους, όντας η ταυτότητά της, εγγυώνται την πορεία της.
Εκφράζουν διαχρονικά κοινωνικά αιτήματα. Μέσω συγκεκριμένων προτάσεων, κωδικοποιούν αυτό που θέλει η κοινωνία, αλλά είναι υπερβολικά κατακερματισμένη για να εκφράσει: Ένα πραγματικά σύγχρονο κράτος.
Αυτές οι θέσεις είναι ο πυλώνας που ορίζει την εν λόγω κίνηση, πάνω από πρόσωπα και χρονικές συγκυρίες.
Είναι η αρχή που πρέπει να γίνει.
Το επόμενο βήμα είμαστε όλοι εμείς. Αν δεν συγκλίνουν οι υγιείς, μεταρρυθμιστικές δυνάμεις του τόπου σε ένα ενιαίο ρεύμα, δεν θα εκφραστεί επαρκώς ποτέ το πάγιο αίτημα για ένα διαφορετικό και καλύτερο αύριο.
Γι’αυτό, δεν περισσεύει κανένας, πολίτης ή πολιτικός. Ούτε καν κόμμα.
Κανένας αποκλεισμός. Μόνο Σύνθεση.
Κοινό σημείο αναφοράς, το μόνο κριτήριο, οι θέσεις που κομίζουμε.
Μιχάλης Δεμερτζής
Ιδρυτικό Μέλος Ευ.Με.ΣΥΝ - Τομεάρχης Θέσεων
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου