Ο μόνος θετικός δρόμος…

Η παρούσα κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι, απλώς, χαμηλών ικανοτήτων και αποτελεσμάτων. Δεν είναι το ότι δεν ξέρει και, συγχρόνως, δεν μπορεί. Είναι, πολύ χειρότερα, ανεξάντλητα επικίνδυνη μέσα στην οδυνηρή ιδεοληψία, ασυνεννοησία και αφασία της…

Σήμερα, ό,τι και να σας λένε, το γκρέξιτ φαίνεται πιθανότερο παρά ποτέ. Κι αυτό γιατί, πλέον, και μέσα και έξω από την Ελλάδα, λιγοστεύουν οι σοβαροί άνθρωποι που πιστεύουν σε μια σχετικά γρήγορη ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, έτσι όπως πάει το πράγμα. Κουραστήκαμε και κουράσαμε. Και δεν ξυπνήσαμε ως κοινωνία, ως πολιτικό σώμα, ακόμα ως σήμερα, να βρούμε την έξοδο από την κρίση μας. Αλλά ο χρόνος τελειώνει, πλέον, δυστυχώς…

Μια δραχμοποίηση της ελληνικής οικονομίας θα μας ρίξει σε βαριές και μη- αναστρέψιμες περιπέτειες. Το πρώτο εξάμηνο θα είναι εφιαλτικό. Ελλείψεις ειδών, διακοπές παροχών, κοινωνικές εκρήξεις… Κοντά στο χρόνο, θα «αποκτήσουμε» πάλι μια Ελλάδα του 70. Μετά, όλα θα «ακινητοποιηθούν» μέσα σε μια πραγματικότητα βαλκανική, περιθωριοποιημένη, παλαιοκομματική, ψευτο-παραδοσιακή, εθνικοτσαμπουκαλίδικη, νοητικά, θεσμικά, πολιτισμικά και πολιτικά ακρωτηριασμένη… Η «πόρτα εξόδου» θα ανοίξει πάλι –αν…- μετά από καμιά εικοσαετία…

Και αυτό γιατί όπως το ισχυρό νόμισμα δεν κάνει αναγκαστικά μια οικονομία ισχυρή, έτσι και το «μαλακό» νόμισμα δεν εξασφαλίζει ουδεμία αναπτυξιακή δυναμική, αν δεν υπάρχει το αναγκαίο θεσμικό αναπτυξιακό υπόβαθρο σε μια χώρα. Θα είναι, όμως, εφιαλτικό να βρίσκεσαι σε μια χώρα κοινωνικοοικονομικά απομονωμένη και αιμορραγούσα και να έχεις παραδομένη την νομισματική πολιτική σου στα χέρια ακραίων λαϊκιστών, με ένα νόμισμα- χαρτοπετσέτα…

Και τι μπορούμε να κάνουμε για να αποφύγουμε μια τέτοια κατάσταση;

Η άποψη μου είναι πάγια, εδώ και κάμποσα χρόνια. Τα λέω και τα γράφω. Και δεν έχω διαψευστεί.

Αυτά λέμε και στο ΕΥ.ΜΕ.ΣΥΝ

Αλλά δεν ξέρω, πλέον, αν προλαβαίνουμε…

Δεν θα χρειαζόμασταν πολλά, τελικά: Δέκα πράγματα...

Όχι εύκολα, όχι «ανώδυνα» για μια κακομαθημένη κοινωνία σαν την δικιά μας, αλλά απολύτως αναγκαία, σε κάθε περίπτωση, αν θέλουμε να έχουμε μια ευρωπαϊκού τύπου κοινωνία και ανάπτυξη. Αν θέλουμε, τελικά, να έχει ουσιώδες νόημα και για εμάς η έκφραση «εθνική ανεξαρτησία και ανάπτυξη» στον σύγχρονο κόσμο…

1. Πάνω από όλα, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα…

Όχι μονάχα τα δικαιώματα των μειονοτήτων, κάθε είδους. Αλλά και το δικό σου δικαίωμα, για εσένα τον απλό άνθρωπο, στο να εργάζεσαι και να ζεις χωρίς να σε παρενοχλούν κάθε είδους οργανωμένες συντεχνίες και συμφέροντα. Να μπορείς να πηγαίνεις στην δουλειά σου, να σπουδάζεις, να ψυχαγωγείσαι, να κάνεις τις επιλογές σου ελεύθερα, με μοναδικό όριο την ελευθερία του συνανθρώπου σου. Για όσο ως κοινωνία δεν διαθέτουμε ανεκτικότητα και, συγχρόνως, ευαισθησία και για τα δικαιώματα του συνανθρώπου μας, μπροστά δεν μπορούμε να προχωρήσουμε…

2. Οι Εξουσίες πρέπει να είναι διακριτές και ελεγχόμενες…

Πρέπει να ξεμπλέξουμε, μια και καλή το διαπλεγμένο κουβάρι. Οι εξουσίες πρέπει να είναι, όσο το δυνατόν περισσότερο, ανεξάρτητες και διαφανείς. Η μία να ελέγχει την άλλη. Και όλες μαζί να προστατεύουν την Δημοκρατία και το Σύνταγμα μας…

3. Ο Νόμος δεν μπορεί να είναι επιλεκτικός…

Πλούσιος ή φτωχός, μεγάλος ή μικρός, «επώνυμος» ή ανώνυμος, πολιτικός ή πολίτης, πρέπει να κρίνεσαι με τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά. Με μια Δικαιοσύνη γρήγορη, σαφή, τεχνολογικά εκσυγχρονισμένη και στιβαρή. Για όσο ο παραβάτης θα την «σκαπουλάρει» εύκολα, η ανομία θα μαστίζει και θα γελοιοποιεί την κοινωνική μας ζωή…

4. Η Ελλάδα είναι και θα παραμένει ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης…

Μια Ελλάδα εκτός ευρωζώνης οδηγείται, νομοτελειακά, και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η χώρα μας έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα βιώσει μια διαρκή κατάσταση πολιτικής, θεσμικής, οικονομικής και κοινωνικής περιθωριοποίησης. Όσα απολαμβάνουμε σήμερα ως Ευρωπαίοι πολίτες θα μας φαίνονται τότε μακρινό και άπιαστο όνειρο…

5. Η Ανταγωνιστική Ανάπτυξη είναι μονόδρομος για την έξοδο της Κοινωνίας μας από την Κρίση…

Η εποχή της «κρατικοδίαιτης» επιβίωσης, θέλουμε- δεν θέλουμε, τελείωσε… Οι επιχειρήσεις μας πρέπει να εκσυγχρονιστούν δραστικά σε όρους στρατηγικής, τεχνολογίας και management. Τα προϊόντα μας πρέπει να γίνουν ελκυστικά στις διεθνείς αγορές, στηριγμένα στην ποιότητα και την προστιθέμενη αξία τους…

6. Η Παραγωγική Εργασία είναι το μοναδικό υγιές θεμέλιο της Ευημερίας και της Προόδου της Κοινωνίας μας…

Η βιώσιμη και δίκαιη ευημερία μιας κοινωνίας μπορεί να προέλθει μονάχα μέσα από την παραγωγή της. Η εποχή της «δανεικής ευημερίας» μας αποχαιρέτησε. Πρέπει να στηριχθούμε ως κοινωνία στα πόδια μας, στηρίζοντας τον παραγωγικό ιστό της χώρας μας. Να απελευθερώσουμε τους εργαζόμενους, τους επιχειρηματίες, τους επιστήμονες και τους δημιουργούς μας. Τα «παράσιτα» ας πεινάσουν, επιτέλους…

7. Η Παιδεία και η Γνώση πρέπει να είναι η «αιχμή του δόρατος» της Κοινωνίας μας, για ένα καλύτερο μέλλον…

Το μοναδικό ισχυρό όπλο μας, αυτό που μας διέσωσε ως λαό, από τα βάθη της ιστορίας μας, ήταν το μυαλό, η γνώση και ο πολιτισμός μας. Αλλά ας αποφύγουμε, πλέον, τις άγονες «προγονολατρίες» και τους μηρυκασμούς του «χαμένου μεγαλείου» μας και ας ανοιχτούμε, επιτέλους, ως κοινωνία στην σύγχρονη Επιστήμη, στην Έρευνα και στην Καινοτομία. Το μπορούμε και το οφείλουμε στα παιδιά μας.

8. Η σχέση της Κοινωνίας μας με το Φυσικό Περιβάλλον πρέπει να επαναπροσδιορισθεί τάχιστα...

Ας σταματήσουμε να αντιλαμβανόμαστε το φυσικό περιβάλλον μας με ανόητο και οπισθοδρομικό τρόπο. Όχι, στην λογική των διάχυτων παράνομων χωματερών. Όχι, όμως, και στον τεχνοφοβικό ψευτο-οικολογισμό. Ας κάνουμε το φυσικό περιβάλλον της χώρας μας αποτελεσματικό όχημα ανάπτυξης και ευημερίας.

9. Η Περιφερειακή και η Τοπική Ανάπτυξη πρέπει να είναι ευθύνη και έργο των τοπικών κοινωνιών…

Η Ελλάδα του κεντρικού «κρατικού υδροκεφαλισμού» πρέπει να δώσει προοδευτικά την θέση της σε μια Ελλάδα της τοπικής και περιφερειακής ανάπτυξης. Ας αρχίσουμε να ξεχνούμε το «κράτος-πατερούλη» κι ας σηκώσουμε τα μανίκια να φτιάξουμε τον τόπο μας, με συστηματικό σχέδιο και με συντονισμένες πρωτοβουλίες…

10. Χωρίς την συστηματική εμπέδωση μιας κουλτούρας διακομματικής συνεργασίας το πολιτικό μας σύστημα δεν θα καταφέρει να ξεπεράσει τα αδιέξοδα του και να εκσυγχρονιστεί αποτελεσματικά…

Η εποχή των κομματικών «μονοκρατοριών» απήλθε… Ο μόνος τρόπος ξεπεράσματος της κρίσης μας βρίσκεται στην ειλικρινή, προγραμματική και συνθετική συνεργασία όλων των φιλοευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων του τόπου.

Αυτά τα δέκα, λοιπόν…

Σχεδόν αυτονόητα για τους περισσότερους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση…

Ζητούμενα ακόμα για εμάς…

Απαιτούν βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις…

Τα επιθυμούμε, όντως;… Θέλουμε το δικό μας «μνημόνιο», με την δική μας ευθύνη;…

Αν ναι, ας το αποδείξουμε ως κοινωνία… Δεν μας μένει πολύς χρόνος….

Αν όχι, καλά να πάθουμε όσα μας περιμένουν…

Δρ ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΔΟΣ

Ιδρυτικό Μέλος ΕΥ.ΜΕ.ΣΥΝ - Πρόεδρος Διοικούσας